Even terug kondigde ik aan dat ik dit jaar een Blindspot-challenge wilde aangaan. Ik bekijk en recenseer binnen een jaar twaalf films die me aanspreken of aangeraden zijn. Verder heb ik echter geen voorkennis, dus uiteindelijk vlieg ik er ‘blind’ in:) De eerste film die ik keek was niet al te bekend: La Famille Bélier, een Frans drama waarin muziek een belangrijke rol speelt.
De film gaat over Paula (Louane Emera), een jong tienermeisje dat wat onzeker, bescheiden en soms ook ietwat onverschillig in het leven staat. Thuis cijfert ze zich volledig weg voor haar ouders. Deze zijn doofstom, en daardoor volledig afhankelijk van Paula in hun informatievoorziening. Al snel blijkt bovendien dat Paula’s vader zich beschikbaar wil stellen voor de lokale verkiezingen. Dat maakt de situatie nóg gecompliceerder. Paula zelf is namelijk duidelijk niet helemaal gelukkig; ze cijfert zich vaak weg, en voor haar eigen passies is geen ruimte.
Dat verandert als de ijverige muziekleraar op Paula’s middelbare school (gespeeld door Eric Elmosnino) erachter komt dat in dit schuchtere meisje een grote zangeres schuilt. Hij nodigt haar uit deel te nemen aan een zangwedstrijd, waaraan ze niet alleen met een koor, maar ook met een duetpartner zal deelnemen. Dan begint het balletje te rollen: regelmatig vertrekt Paula naar het huis van haar leraar om zich de poëtische lyrics van de Franse chansonnier Michel Sardou meester(es) te maken.
Wie deze plotsoort een beetje herkent, kan zich misschien al wel een beetje indenken waar het heengaat. De auditie komt immers naderbij, en de weg daarnaartoe kent genoeg hindernissen…
La Famille Bélier gaat over de zoektocht van een jong meisje naar haar passies en talenten, maar stipt ook uitgebreid de relatie met haar aanhankelijke ouders aan. Paula’s ouders bedienen zich van uitbundige gebarentaal, gekke maniertjes en onhandige manoeuvres, waardoor de buitenwereld hen al snel zal bestempelen als gek en alternatief. De ouders weten dit misschien zelf ook wel, maar klemmen zich daardoor des te meer vast aan hun enige dochter.
Regisseur Eric Lartigau weet goed in beeld te brengen hoe lastig het is voor Paula’s ouders om niet te kunnen horen hoe hun dochter zingt. Er is één prachtige scène in de film waarin het geluid volledig is weggehaald, en je de film dus ziet en hoort vanuit het ‘perspectief’ van de ouders. Ondertussen vindt Paula wél haar roeping, en komt ze voor de hartverscheurende keuze te staan of ze voor haar ouders moet kiezen of voor zichzelf.
Het mag misschien geen verrassing heten dat het verhaal van deze film niet al te verrassend of origineel verloopt. Veel sluit aan op wat ik al eerder zag in films als Les Choristes (2004). Toch weet La Famille Bélier bij vlagen te ontroeren. Dit komt met name door de mooie muziek en het naturelle acteerwerk van de complete cast. Daarbij is het in dit geval denk ik een voordeel dat er geen sprake is van bekende namen, waardoor je een compleet nieuwe wereld betreedt.
Daarmee kan ik concluderend zeggen dat deze film geen echte hoogvlieger is, maar wel erg prettig wegkijkt en mij persoonlijk bij vlagen wist te raken. La Famille Bélier is een warm, Frans drama dat ik zeker aan zou raden.
Beoordeling: [usr 3.5]
Filminformatie: La Famille Bélier (the Bélier Family)/106 min./Genre: Drama, muziek/Cast: Louane Emera, Eric Elmosnino, Karin Viard e.a./Regie: Eric Lartigau
Onderstaand filmpje bevat (zij het in wat minimale kwaliteit) een prachtige scène uit de film. Wel alleen aan te raden voor diegenen die de film al zagen of haar niet per se helemaal willen zien:
Blindspots 2017, 1/12, zie ook: https://timbouwhuis.nl/blindspot-lijst-2017-twaalf-keer-stap-diepe/
Dat klinkt goed, ben wel benieuwd! Ondanks dat het misschien niet een heel origineel is, lijkt het me best een aardige film!
Best de moeite om eens op te zetten, ja! Heeft mij niet teleurgesteld.
Goed bezig! Ik heb nog geen enkele Blindspot film gekeken. :/
Ach, daarvoor heb je dan ook nog twaalf maanden, toch:)
Of eigenlijk elf, we moeten streng zijn ;p