Classic Review: Close Encounters of the Third Kind (1977) [sci-fi, drama]

close-enc-2

Jaws (1975) garandeerde de doorbraak van Steven Spielberg naar de absolute top van de filmindustrie. Het duurde niet lang of een tweede klassieker diende zich aan: Close Encounters of the Third Kind is de eerste echte familiefilm van Spielberg’s hand, en zou daarom model staan voor E.T. (1979) en alle andere fantasievolle familiedrama’s die nog zouden volgen.

En tóch lijkt deze film een beetje ondergesneeuwd, want qua naamsbekendheid doet Close Encounters of the Third Kind aanzienlijk onder voor Spielberg’s grootste klassiekers. Enigszins onterecht, want dit sci-fi drama is een visueel spektakel van de bovenste plank, dat anno 2016 nog steeds een prettig sfeertje in de huiskamer weet te projecteren.

close-encounters-2-06102011

Uiteindelijk is dat immers waar het Spielberg hier om draait. Op gewiekste wijze smeedt hij sci-fi elementen en een stukje familiedrama samen, met als doel tot een aangename crowdpleaser te komen. Dat de speelduur hier en daar ten faveure van de sfeer te veel gerekt wordt, neem je als kijker dan wel op de koop toe. Dat de characters nogal kleurloos zijn is ook geen al te groot manco; een fijn maniakale Roy Neary (Richard Dreyfuss) geeft immers wel wat tegenwicht. Een prettige werkwijze van Spielberg om enkele komische scènes de plaats te laten innemen van het wat zwaardere geneuzel en gefilosofeer over aliens waarmee de film evengoed gevuld had kunnen zijn. Luchtig vermaak is de sleutel voor een formule die zich later meermaals succesvol zou bewijzen.

Gelukkig is Close Encounters wel meer dan alleen vermakelijk. Filmtechnisch grossiert de film in schitterende settings, sterk kleurgebruik en een aantal adembenemende shots, die het geheel tot een visueel plaatje maken. Het slotakkoord is wat betreft het summum; dat op schaal tot leven gekomen ruimteschip is echt prachtig, en maakt de laatste scène mede tot de beste van de film. Ook de score van John Williams komt dan eindelijk echt tot leven, en maakte dat ik met een glimlach afsloot.

close-enc

Beoordeling: 7/10
Filminformatie: Close Encounters of the Third Kind (1977)/137 min./Genre: Sci-fi, drama/Regie: Steven Spielberg/Cast: Richard Dreyfuss, Francois Truffaut e.a.

close-encounters-of-the-third-kind

Samenvatting
Datum
Filmnaam
Close Encounters of the Third Kind (1977)
Beoordeling
31star1star1stargraygray

7 gedachten over “Classic Review: Close Encounters of the Third Kind (1977) [sci-fi, drama]”

  1. Ik vind Close Encounters geen slechte film van Spielberg, maar wel een die tussen al die klassiekers wel een beetje verbleekt. Op zichzelf is het een geweldige film, maar zet hem naast Jaws, ET of Jurassic Park blijft ‘ie toch wat achter voor mij. Qua visuals blijft het een enorm gave film.

    En natuurlijk een score van Williams. ’s Mans composities hebben echt wel filmgeschiedenis geschreven!

    1. Klopt, hij verbleekt enigszins bij een Jaws, E.T. of Jurassic Park, maar zeker bij die eerste twee geldt dat ik ze niet per se veel beter vind. Ze spreken alleen meer tot de verbeelding. Ik denk dat ik überhaupt pas een jaartje terug ofzo van het bestaan van deze film afwist. Reden genoeg om er in een review aandacht aan te besteden:)

      En Williams heeft beter gemaakt, al was die combi van zijn score en die ambient klinkende alien-communicatie (met dat gekleurde paneel) aan het einde echt magisch goed.

  2. Prachtfilm! Zeker als je ziet welke invloed die film had op latere films. Als je kijkt naar Poltergeist, E.T., Contact of zelfs een gedrocht als Battleship, dan zie je duidelijk waar die hun inspiratie haalden… Wat mij betreft, een waar meesterwerk!

    1. Klopt helemaal, een van de dingen die mij het meest opvielen bij het zien van de film. Duidelijk ook dat E.T. eigenlijk een meer gedramatiseerde versie van Close Encounters is. Battleship is één van de grootste gedrochten die ik me kan heugen gezien te hebben (volgens mij heb ik ‘em niet eens afgekeken).

Geef een reactie