Recensie: Star Wars: The Last Jedi (2017) [Actie, Fantasy, Avontuur]

De lopende strijd tegen de dark side kende haar laatste apotheose op een onbewoond eiland. De beklimming van die steile trappen had wel iets weg van een bevestigend ritueel; na een lange zoektocht ontmoette de nieuwe heldin van het Star Wars-universum een iconische oude meester. Vandaag wordt het geduld van trouwe fans beloond: The Last Jedi gaat verder waar The Force Awakens eindigde.

Uiteraard kun je via deze link mijn volledige recensie teruglezen, maar ik raad eenieder aan écht eerst de film te zien voordat er ook maar één recensie door de keuring komt. In mijn geval is een licht onderbouwde mening al niet meer spoilerproof, al heb ik de grote inhoudelijke spoilers in mijn stuk uiteraard wel vermeden. Veel kijk-en hopelijk ook leesplezier:)

Beoordeling: [usr 3]
Filminformatie: Star Wars: The Last Jedi (2017)/152 min./Genre: actie, avontuur, fantasy/Regie: Rian Johnson/Cast: Daisy Ridley, Mark Hamill, John Boyega e.a.

De nieuwe Star Wars draait vanaf vandaag in de Nederlandse bioscopen

Samenvatting
Datum
Filmnaam
Star Wars: The Last Jedi (2017)
Beoordeling
31star1star1stargraygray

9 gedachten over “Recensie: Star Wars: The Last Jedi (2017) [Actie, Fantasy, Avontuur]”

  1. De door jou genoemde gebrekkige motivatie en ondermijnde emoties zijn niet de enige euvels. De poging tot humor is wat mij betreft een van de grote boosdoeners. De meeste humor in TLJ is misplaatst of op z’n minst ongelukkig getimed.

    Na de eerste ‘grap’ (Luke Skywalker gooit het hem aangereikte lichtzwaard achteloos weg alsof het een bananenschil is) kwam het niet meer goed tussen de film en mij. De emotionele terugkeer van Luke in de slotscène van The Force Awakens wordt door dat lollig bedoelde moment in de nieuwe film gereduceerd tot een hele lange aanloop naar een flauwe punchline. Te oordelen aan de luide lachsalvo’s in de zaal was ik in de minderheid met mijn bedenkingen. Over de ‘schattige’ pluche beestjes op het eiland zal ik het verder meer niet hebben.

    De scènes in de witte woestijn met het bloedende zout vond ik in visueel opzicht het meest geïnspireerd, maar dat is voor mij te weinig positiefs om LJ een voldoende te kunnen geven.

    1. Ik vond de film eigenlijk geen moment grappig inderdaad, maar ik was zodanig gefocust op het narratief en de visuele dimensie dat het me niet als een groot kritiekpunt is bijgebleven. Het is meer dat er op dat vlak ook niets is dat zich laat prijzen; de vorige twee films hadden nog aardig humoristische momenten heel af en toe, deze film had op dat vlak niets.

      Het lightsaber-moment werkte bij mij ook niet, al moest ik nog wel een beetje gniffelen om de achteloosheid waarmee het schijnbaar geënsceneerd was; probleem vond ik eerder (zoals je al zegt) dat er zo veel build-up in een oogwenk onderuit werd gehaald. Voorbode voor de ’things to come’.

      Ik begrijp tot op de dag van vandaag niet waarom zoveel reacties zo ongeremd positief zijn. Ik denk dat niet alleen fans, maar ook ‘regular viewers’ gewoon erg snel tevreden zijn. Het blijven natuurlijk strak gemaakte films, die op het oog zoveel te genieten bieden dat er meer nodig is om ook echt kritisch te zijn.

      1. Dat was juist het hele sterke punt. Dt die build-up zo onderuit werd gehaald. Het zette meteen de toon voor de film en het personage Luke Skywalker. Dat moment vatte de film perfect samen: Onverwachts, komisch en negatief (als in het personage van Luke)

        Na het zien van de film probeerde ik nog terug te denken aan echte grapjes maar ik kon er geeneen meer voor de geest halen. Een soms saaie, maar vooral intelligente en zware film waarvan ik juist had gedacht dat jij, Tim, hem enorm zou waarderen wegens de vele spirituele lessen. Het eerste wat ik dacht na deze film was dat het een perfecte introductiefilm zou zijn voor dummie-boeddhisten. En als licht radicale christen kon ik er dan alsnog enorm van genieten. Ondanks de flaws (flutcasino)

        1. Mwa, intelligent, zwaar… Ik vond em juist best wel vlak eerlijk gezegd. Tuurlijk, de oneliners rond de Force, falen en slagen en meesterschap zijn vertegenwoordigd, maar die waren er ook in eerdere films en dan voelen ze toch al snel als een verplicht nummertje. Ik ben inderdaad geïnteresseerd in films met een religieuze insteek, maar bij het woord ‘les’ ga ik al wel wat huiveren en er zijn zo ontzettend veel films die inhoudelijk meer te bieden hebben als het gaat om zulke thematiek. Over dat moment waar je je reactie mee begint gaan we het niet eens worden, vrees ik… Al was dat specifieke moment tegelijk wel een minder groot pijnpunt voor mij dan voor Gert.

          1. Dat spirituele lessen was ook licht sarcastisch bedoeld. Omdat het allemaal zo overdreven boeddhistisch moest zijn.

            Hmmm, ga je dan wel mee in ‘intelligent t.o.v. de andere Star Wars films?? :)’

            En oneliners zijn stiekem gewoon tof. Vooral die van dat koboldje.

  2. Oneliners gaan altijd een balanceeract aan; de grens tussen briljant/memorabel en onnodig/geforceerd/averechts werkend is snel overschreden.

    Ik weet niet of er één Star Wars-film is die ik met volle overtuiging ‘intelligent’ zou noemen. De serie biedt doorgaans fijn vermaak en over de narratieve achtergronden is absoluut goed nagedacht, maar tegelijkertijd noem ik een glashelder geschetste strijd tussen goed en kwaad (zoals die eigenlijk van alle tijden is) niet direct ‘intelligent’. In TFA leek het er even op dat de grijze gebieden tussen goed en kwaad verkend zouden gaan worden, maar die optie heeft TLJ vakkundig geëlimineerd. Was ook één van mijn grootste kritiekpunten, te meer omdat alle spanning zo uit het voortgaande verhaal wordt gehaald. De toekomst lijkt na deze film weer voorspelbaarder dan ooit.

Geef een reactie