Tijdens het Wereldkampioenschap Voetbal 2022 (20-11 <-> 18-12) licht ik regelmatig uit wat mij opvalt op en rondom het veld. Wapenfeiten, tactische beslissingen, politieke kanttekeningen; in Kolder in Qatar bekijk ik dit al op voorhand historische toernooi door mijn persoonlijke lens. Vandaag deel #9: rellen na een overwinning in plaats van een nederlaag.
Tamelijk onverwacht was ik gisteren in Rotterdam om deel te nemen aan een filmquiz. Ik zag om die reden geen seconde van de wedstrijd België-Marokko, die begon op het moment dat de eerste quizvragen geprojecteerd werden. Toen ik na het behalen van de tweede plaats terugliep richting Rotterdam CS, was het weer onguur en de sfeer op straat gespannen. In mijn ooghoek zag ik een Marokkaanse vlag wapperen. Dat kan maar één ding betekenen, dacht ik. De dramatisch draaiende Belgen hebben tóch gewonnen van de Marokkanen. Curieus genoeg bleek het tegendeel waar.
Ik leef in een omgekeerde wereld. We kennen de ongeschreven voetbalwetten van supportersgedrag: na een nederlaag moeten auto’s, prullenbakken, rivalen en ordehandhavers op hun hoede zijn, want die negatieve emoties moeten érgens op afgereageerd worden. Eigenaardiger is de neiging om je óók af te reageren als je iets te vieren hebt. In Brussel liep de situatie na de 0-2 winst voor Marokko behoorlijk uit de hand. Van de ongeregeldheden in Rotterdam was ik zelf getuige. Al zag ik vooral veel politiebusjes en agenten in uniform; toen ik de afzetting al voorbij was en op mijn trein wachtte, kreeg ik vooral de indruk dat een aantal liefhebbers het zwaardere vuurwerk hadden meegebracht.
Het Marokkaanse voetbalelftal begon op voorhand als underdog aan dit WK. Nu het team na de winst op België moet aantreden tegen het (onterecht) reeds uitgeschakelde Canada, heeft het goede papieren om de volgende ronde te bereiken. Alle reden om trots te zijn dus, en uit de berichtgeving valt op te maken dat dat (in ieder geval) in eigen land en in Amsterdam zeker ook het geval was. Ik vraag me af hoeveel relschoppers in de verschillende grote steden met een voetbalhart naar de wedstrijd van gistermiddag hebben gekeken. Als je in een oprechte voetbalroes bent, kom je toch alleen in aanraking met de ordehandhavers als je in je feestvreugde iets te diep in het glaasje kijkt? Ik gun Marokko met de huidige voetbalmentaliteit van het elftal een gunstige voortzetting van het toernooi. Wel hoop ik dat de stad dit keer heel blijft als die arme Canadezen (die de Belgen net zo goed pijn deden) ook in het derde groepsduel voor de bijl zouden moeten.
N.B. aangezien ik gisteren niet in de gelegenheid was mijn voorgenomen dagelijkse stukje te typen, en ik het ook wel prettig vind wat meer speling te creëren, heb ik de frequentie van deze column aangepast van ‘dagelijks’ naar ‘regelmatig’.