Een strandgebied aan de kust van Costa Rica vormt in Agua fría de mar het nachtelijke decor van een onwaarschijnlijke ontmoeting. Twee jongvolwassen geliefden zijn op zoek naar een vakantieonderkomen als de koplampen van hun auto een zevenjarig meisje beschijnen. Het meisje vertelt dat ze niet zonder reden bij haar oom en tante is weggelopen.
Lees verder Recensie: Agua Fría de Mar [Paz Fábrega, 2010]
Red Road opent met het alziend oog van de hoofdpersoon en een overweldigende wand van videoschermen. De beelden van bewakingscamera’s bieden Jackie, hun voornaamste toeschouwer, de illusie van controle. De grip op haar eigen leven blijkt zij in een vroeger stadium te zijn kwijtgeraakt.
Lees verder Recensie: Red Road [Andrea Arnold, 2006]
Pier Paolo Pasolini en Mel Gibson trokken allebei naar het Zuid-Italiaanse plaatsje Matera om hun films over Jezus Christus te ensceneren in een geloofwaardig verleden. In hun navolging maakt de Zwitserse documentairemaker Milo Rau The New Gospel (Das Neue Evangelium). Het Matera van de eenentwintigste eeuw is een ongastvrij toevluchtsoord voor Afrikaanse migranten.
Lees verder Recensie: The New Gospel [Milo Rau, 2020]
In een eerste gastblog op de website van het Parabelproject heb ik het Vlaams-Franse drama La Cinquième Saison (2012) geïnterpreteerd en geanalyseerd als parabel. Mijn doel was tweeledig: enerzijds wilde ik het draagvlak vergroten voor onderzoek naar de doorwerking van parabels in de visuele kunsten–specifiek in film–anderzijds hoopte ik geïnteresseerde lezers handreikingen te kunnen bieden om elementen van parabel in film te herkennen. Deze tweede gastblog kan in directe samenhang met de parabelanalyse gelezen worden. Ditmaal reflecteer ik vanuit theoretisch oogpunt op de interdisciplinaire studie van parabel en film.
Klik hier om de volledige tweede gastblog te lezen.
Een Filipijnse taxichauffeur droomt van een sprookjesbestaan als astronaut. Geïnspireerd door Amerikaanse radio-uitzendingen richt hij halverwege de jaren zeventig een fanclub op voor raketarchitect Wernher von Braun. Wat blijft er van zijn dromen over als hij de derde wereld daadwerkelijk verlaat voor een reis naar het westen?
Lees verder Recensie: Perfumed Nightmare [Kidlat Tahimik, 1977]
Toen we afgelopen voorjaar voor het eerst in lockdown gingen, kwam Cineville, de dienst die in Nederland abonnementen voor een grote groep filmhuizen faciliteert, met een tijdelijke streamingdienst die het verlies van het grote doek moest opvangen. Voor CINE reflecteer ik kort op hoe de zaken er nu voorstaan en geef ik tien filmtips waarmee je je tijd thuis in ieder geval nog even door kunt komen.
Klik hier om het stuk te lezen.
In een uitgebreid eerste festivalverslag van IFFR 2021 richt ik mijn vizier op Shorta en Riders of Justice, twee Deense films die aan de hand van grimmige vertellingen thema’s als politiegeweld en terrorisme behandelen. Riders of Justice was afgelopen maandag de online openingsfilm van het festival. Klik hier om het artikel te lezen. Let op: spoilers inbegrepen.
De Hongaarse regisseur Kornél Mundruczó opent Pieces of a Woman met een ijzingwekkende registratie van een bevalling van een uiteindelijk doodgeboren kind, om de film daarna pas werkelijk te laten beginnen.
Lees verder Recensie: Pieces of a Woman [Kornél Mundruczó, 2020]
Het was eind Januari 2020 toen ik het voorrecht genoot de hysterische trip ”Uncut Gems” (gebroeders Safdie, 2019) als één van de weinigen in Nederland op groot scherm te mogen aanschouwen. Ik weet nog dat ik ietwat baalde om na een lange Q & A in dezelfde zaal en een treffen met mede-filmbezoekers ergens ver voorin Pathé 1 (Schouwburgplein, red.) te moeten aanschuiven. Wist ik veel dat ik die nekpijn en desoriëntatie een ruime maand later een heel stuk hartelijker voor lief zou hebben genomen…
Lees verder De Beste Films van 2020 [top-25]