Afgelopen weekend was het dan zover: de laatste aflevering van het zesde seizoen van Game of Thrones kwam uit. Episode 10 werd een fenomenaal slotstuk van het seizoen, maar achteraf was het de soundtrack die mij het meest bijbleef…*spoiler alert*
Aflevering 10 opent met een scène die, met name door het muziekgebruik, onraad en dreiging ademt. Ramin Djawadi, de componist die al jaren op knappe wijze de serie muzikaal kleur geeft, introduceert hier namelijk de klassieke piano als prominent instrument. Dat is merkwaardig, aangezien zijn muzikale pallet voor de scores tot nu toe eigenlijk alles behalve pianomuziek bevatte.
De piano klinkt hierdoor even dissonant als intrigerend; als kijker voel je dat er iets staat te gebeuren, maar je weet niet wat. Langzaamaan groeit je vrees als je ziet wat er gaande is: Cersei Lannister (Lena Headey), de Izebel van de serie, komt niet opdagen bij een biechtproces in de grote sept van King’s Landing, waar naast haar aartsrivale (Queen Margaery Tyrell, gespeeld door Natalie Dormer) vrijwel alle karakters zijn verzameld die zij haat toedraagt. Regisseur Michael Sapochnik maakt gebruik van continuity editing en strakke montage om dit gegeven te tonen in combinatie met wat zich onder de sept afspeelt…
Daar zien we hoe Lancel Lannister (een trouw kopstuk van het staatsgeloof, maar daarvoor een ‘zondaar’, en Cersei’s geheime minnaar) in de val wordt gelokt door een groep kinderen (geïndoctrineerd door Cersei en haar ietwat lugubere volgelingen). Nadat Lancel in het donker is neergestoken, weet hij op zijn knieën kruipend de plek te bereiken waar een grote hoeveelheid ‘wildfire’ (een zeer brandbare vloeistof) ligt opgeslagen. Het gevolg laat zich misschien wel raden: het wildvuur wordt ontketend, en vindt zich een weg recht naar boven, naar de grote sept, en o.a. Margaery, de High Septon (Jonathan Pryce) en Margaery’s broer Loras laten het leven in een enorme explosie, die door Cersei vanuit haar torenraam gadegeslagen wordt.
Een indrukwekkende scène, die echter lang niet zo indrukwekkend was geweest als ze niet zo’n meeslepend muzikaal geluid gehad had…
De klassieke piano van het begin van het nummer ‘Light of the Seven’ culmineert in een mengeling van koorstemmen (onderin de kerk, bij de eliminatie van Lancel Lannister en Grandmaester Pycelle) en donkere strijkers. Dit resulteert in een type score dat Djawadi nog niet eerder heeft laten horen in zes jaar Game of Thrones.
‘Light of the Seven’ van Ramin Djawadi staat op spotify, en is ook hier te beluisteren: https://www.youtube.com/watch?v=gRCIhpGcoS4