Iedere filmliefhebber heeft er wel last van: dat gevoel van irritatie als die ene vervelende regisseur wéér een slechte film heeft gemaakt (die toch iedereen gaat zien). Die haat-liefderelatie met die actrice wiens hoogtijdagen al lang vervlogen zijn. Of die acteur die alleen maar verschijnt in B-meuk om z’n bankrekening te spekken. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Onze wandelende bron van ideeën en gewaardeerde collega-blogger (Nostra, aka de filmkijker) heeft weer een leuk en origineel concept op stapel gezet, dat aan de basis staat van een nieuwe estafette blogathon…
Nostra heeft zich beraad op tien namen van acteurs, actrices en regisseurs die zijns inziens net zo goed de handdoek in de ring kunnen gooien. De tien ongelukkigen zijn opgesloten in een denkbeeldige gevangenis, en kunnen alleen vrijgepleit worden door de bloggers die deelnemen aan de blogathon. Iedere blogger mag één gevangene vrijpleiten (uiteraard alleen via een overtuigende speech in de court room), en daarna mag hij zelf iemand uitkiezen die via de achterdeur Hollywood (of Bollywood) zal moeten verlaten. Wie dit doet omdat hij de betreffende persoon niet kent (en dus hem/haar graag het voordeel van de twijfel geeft), schrijft voor straf twéé recensies van minimaal 1250 woorden deze maand
(nee hoor, dat is enkel mijn ludieke toevoeging…)
Uiteraard legde Nostra alles in zijn openingspost al haarfijn uit, dus voor een double-check van de regels plaats ik graag een verwijzing:
http://www.defilmkijker.com/2017/02/06/de-tien-filmgevangenis-estafette-race/
Het is tijd voor de tien gevangenen van Nostra. Negen, na vandaag. Ik leg eerst uit wie er vast blijven zitten, en waarom:
Vooropgesteld, ik vind dat Robert de Niro hier niet thuishoort. Als ik aan de Niro denk, gaan mijn gedachten nog altijd terug naar films als Goodfellas, Once Upon a Time in America en de beste sequel ooit (The Godfather Part II). Toch krijgt deze oudgediende de ‘voorkeur’ boven de persoon die ik straks vrij zal laten. Immers, die trailer van Dirty Grandpa was wel erg triest. Ik heb de film dan ook bewust links laten liggen. Er moet een legacy verdedigd worden!
Eigenlijk kende ik Jason Friedberg en Aaron Seltzer niet bij naam. Maar ik heb Meet the Spartans wel gezien, en dat is met recht één van de slechtste films ooit. En tsja, wat ik van de rest van hun oeuvre heb gehoord…
Tsja. Sam Worthington. Hij was niet per se goed in Avatar (hij speelt de hoofdrol), maar ook niet slecht. Daarna heeft hij veel kleurloze, inwisselbare rollen afgewerkt, maar om nu te zeggen dat ik me daar aan erger…
Ja, deze keuze begrijp ik wel. Adam Sandler heeft nu eenmaal in veel films gespeeld (Grown Ups schiet me bijvoorbeeld te binnen) die heel grappig bedoeld zijn, maar pijnlijk falen in die opzet. Daar staat tegenover dat de man een ontroerende rol speelde in Reign over me (2007), zij aan zij met Don Cheadle. Ook een film als The Longest Yard kon ik goed pruimen. Dat maakt andere kritiek niet minder valide, maar ik ben wel van mening dat Sandler soms iets té veel verguisd wordt.
Fout, ik weet het, maar Eddie Murphy vind ik meestal tóch gewoon leuk. Rat Race, Beverly Hills Cop, Shrek (Murphy vermomd als ezel); het kan mij niet slapstick genoeg zijn, want ik neem de films toch niet al te serieus (al is Shrek wel goed natuurlijk). Moet wel bekennen dat ik niet alles van hem zag. Nostra noemt Pluto Nash als één van de films die ertoe hebben geleid dat Murphy is geslachtofferd, en die titel zegt mij niets.
Hollywoods favoriete B-acteur. Ik kan me lastig ergeren aan Nicolas Cage. Uiteraard heeft hij in een aantal gedrochten gespeeld, maar hij verrast me ook zo nu en dan met onverwachte rollen. Of dat nu in een David Lynch-film, in Snowden of in Kick-Ass is. Verder ben ik stiekem National Treasure-fan…
Altijd hetzelfde typetje, dat is wat we nu inderdaad vaak denken van Johnny Depp. Die aanname is echter vooral gebaseerd op alle rollen die indirect voortvloeiden uit Depps Jack Sparrow: de hatmaker uit Alice in Wonderland, Tonto uit the Lone Ranger. Voor die tijd was Depp veelzijdiger: hij speelde in gangsterfilm Donnie Brasco, figureerde in films van Tim Burton (Sleepy Hollow) en Jim Jarmusch (Dead Man), en dook zelfs op jonge leeftijd al op in Platoon. En, tenslotte, ik ben geen fan van Depp, maar toch blijven zijn optredens in de Pirates-films heerlijk om naar te kijken!
Over Jai Courtney kan ik kort zijn. B-acteur met macho-uitstraling, die over beperkte acteerkwaliteiten beschikt. Stoort me echter niet en is in de Divergent-films in ieder geval al niet de beroerdste acteur.
Explosies, mannelijk testosteron en te veel Transformers-films. Michael Bay behoeft geen introductie. Het is inderdaad zo dat deze regisseur tegenwoordig vooral oog heeft voor z’n bankrekening, en er maling aan lijkt te hebben dat een gemiddelde bouquetroman al meer narratieve diepgang biedt dan zijn films. Toch gaat dat ook weer niet altijd op: ik had niets tegen films als 13 Hours: the Secret Soldiers of Benghazi (vorig jaar onder de radar van veel filmkijkers gebleven volgens mij) en Pearl Harbor (los van de historische fouten en daaraan verbonden ergernissen). Revenge of the Fallen vergeef ik hem echter nooit meer.
Wie laat ik vrij?
Als liefhebber van de beste misdaadtrilogie uit de filmgeschiedenis moest ik met lede ogen toezien hoe Al Pacino op het beklaagdenbankje moest plaatsnemen. Okee, de laatste paar jaar speelde de man een paar vlakke, inwisselbare rollen. Zijn gloriedagen liggen achter ons. Maar nog steeds heeft Michael Corleone hier wat mij betreft niets te zoeken…
Wie zet ik achter slot en grendel?
Nog geen enkele vrouw in dit lijstje, dus het zou voor de hand liggen daar verandering in te brengen. Ik wil echter niet om die reden iemand toevoegen, dus kom ik met een mannelijke regisseur aan. Zijn naam:
Dick Maas
Ik kan me herinneren dat ik een paar jaar geleden op een jolige verjaardagsviering de film Sint zag. Naderhand kwam ik erachter dat dit een film was van de regisseur van culthits als Flodder en Amsterdamned (die ik niet gezien had). Warempel, dit was dus nog een populaire regisseur ook… of was ‘ie dat alleen geweest?
Nog nooit had ik namelijk zo’n slechte (horror)film gezien. Letterlijk alle effecten zagen er ontzettend nep uit, en over het verhaal weiger ik nog te spreken. Ik heb de gehele speelduur gelachen denk ik (of gehuild, of allebei), en zwoer nooit meer een film van Maas te kijken.
En daar heb ik me aan gehouden. Oók toen vorig najaar de film Prooi uitkwam. Ik denk dat ik daarmee een van de wijste beslissingen van mijn nog prille bestaan heb genomen. De box office van Prooi was beroerd, en de film werd door velen finaal afgekraakt. Bijvoorbeeld door filmblogs.nl-collega’s Jasper en Iman:
Een saillant detail: de recensent van het AD (Ab Zagt) kwam wél met een positieve recensie (http://www.ad.nl/show/de-filmrecensies-van-deze-week~a38b2a98/). Gelukkig is daar een logische verklaring voor. Raad eens wie er een bijrolletje heeft in Prooi?
Juist, het is onze Ab. Als zuipende journalist. Ab heeft met zijn indrukwekkende acteerprestatie zelfs imdb gehaald…
Het ergste moet echter nog komen. Klik de volgende link maar eens aan:
https://www.filmfonds.nl/nl/page/1101/vier-nieuwe-nederlandse-speelfilms-ondersteund
Het staat er echt (*knippert met ogen*): Prooi heeft van het Nederlands Filmfonds een bijdrage van maar liefst 500.000 euro (!) ontvangen. En het Filmfonds put uit, jawel, ons belastinggeld….
Tot zover mijn pleidooi, dat ik de titel waarom dhr. Maas nooit meer een film mag maken zou willen meegeven. Ik hoop dat de bloggers die volgen Dick Maas rustig laten zitten waar ‘ie nu zit, dat is al een stap in de juiste richting (*zoekt smiley, maar vindt die even niet in WordPress*)
De volgende blogger in deze estafettereeks is de blogger die als eerste een reactie op deze post plaatst!