Fans van het eerste uur kunnen opgelucht ademhalen: veertien (!) jaar na dato is Incredibles 2 toch minstens zo vermakelijk als zijn voorganger.
En dat mag gerust een unicum heten. In de commerciële mallemolen van de grote animatiestudio’s moeten successen vanzelfsprekend zo snel mogelijk opgevolgd worden. Het gevolg is dat de kwaliteit gradueel afneemt; films als Ice Age: Collision Course (#5) en Despicable Me 3 (#3 dus) waren hooguit nog interessant voor jonge liefhebbers van de twee franchises. Ondertussen scoorden de inventieve one-hitwonders. Belangrijke recente voorbeelden zijn films als Vaiana en Coco, die met aanstekelijke soundtracks en een slim overschrijden van culturele grenzen de goedkeuring van een immens publiek vergaarden.
Precies daarom was Incredibles 2 op voorhand een scherp uitgelijnde hit or miss. De live-action superheldenfilms mogen dan als warme broodjes over de toonbank gaan, er is geen enkel draagvlak voor een slap nostalgisch aftreksel van het bekroonde eerste deel [2004]. Drie decennia later moet regisseur Brad Bird (terug in animatiesferen na het floppen van Tomorrowland) een nieuw publiek aan kunnen spreken, en ideaal gesproken ook nog in kunnen spelen op technologische én maatschappelijke veranderingen.
Incredibles 2 pakt de draad op waar Bird die in de climax van deel één liet liggen. Fictieve metropool Metroville is in de greep van de unheimliche underminer, een weinig memorabele bad guy wiens motieven nog steeds even schimmig blijken. Gelukkig rekent de begaafde familie [dat mag toch geen spoiler heten] snel met hun opponent af, al blijft dat niet zonder gevolgen: het stadsbestuur besluit na een vlugge kosten-batenanalyse dat de gunsten van het rode ensemble niet opwegen tegen de aangerichte ravage.
En dus betrekken de Incredibles luttele minuten later het verlepte Safari court, een afgelegen motel dat slim inspeelt op de doorzichtige grens tussen arm en rijk. Het duurt immers niet lang voor mater familias Elastigirl (Holly Hunter) een lucratieve aanbieding krijgt uit onverwachte hoek. Het motel kan weer omgeruild worden voor een penthouse. Waarop het wandelende ego van Mr. Incredible (Craig T. Nelson) de zorg voor zijn levensgevaarlijke baby op zich mag nemen – ook de genderrollen worden op speelse wijze omgedraaid.
Producent John Walker beweert in een interview [Vertigo 43] desondanks dat die toespeling nooit bedoeld is geweest als een actuele roep om gelijke behandeling: ”Brad (Bird, red.) had het idee al toen de eerste film net in de zalen draaide”. Bewust of niet, Incredibles 2 zit hoe dan ook vol met verwijzingen naar de echte wereld, en dat verrijkt de film. Denk zeker aan de Screenslaver, een verfrissende antagonist die voor de verandering eens niet op wereldoverheersing uit is. In het bevragen van het ‘nut’ van superhelden raakt Bird met zijn sterke scenario daarnaast aan kwesties die ook de laatste Avengers-film beroert: maken deze zelfbenoemde beschermers de wereld daadwerkelijk tot een betere plaats? Of, nog scherper, zijn zij de échte helden? In Infinity War heeft Thanos ineens een helderder motief dan de volledige Marvel-stripclub bijeen.
Parkeer de ideologische kwesties even, vergeet de scherpe vondsten van Bird. Ook dan zie je een film die vermaakt en verfrist. In de tweede akte begint de speelduur [125 min.] soms wel wat op te spelen; dit ligt dan echter eerder aan het repetitieve gehalte van sommige grappen dan aan het strakke tempo, mede bepaald door de snedige montage van Stephen Schaffner (betrokken bij het eerste deel, maar ook bij o.a. Walle.E en Cars 2). Bird trakteert zijn publiek op een aantal heerlijke oneliners, maar voorkomt niet dat de running gags rond Baby Jack-Jack (Eli Fucile) te veel rieken naar simpel effectbejag.
Dat de film toch een onverdeeld succes is geworden, mag gerust de verdienste van Birds regiekunsten heten. Met Incredibles 2 bewijst de filmmaker dat hij de kunst van het vak tot in de puntjes beheerst. Nieuwe animatiefilms van Birds hand zijn dan ook meer dan welkom, al moeten we nog even afwachten of de gekoesterde familie over een jaar of veertien weer zal terugkeren: ””It’s best not to talk to the mom who’s just delivered a child about, ‘How about the next child?’ Don’t do it. Don’t do it, man.”
[usr 3.5]
Incredibles 2 (Brad Bird, 2018). 125 min. Actie, comedy, avontuur, animatie. Met de stemmen van Craig T. Nelson, Holly Hunter, Catherine Keener e.a.
Incredibles 2 draait vanaf 27-6 in de Nederlandse zalen.
