Het vervolg op kaskraker Jurassic World (2015) is goed voor een fijne avond popcornvermaak, maar een opstapje naar de afsluiting van de trilogie zou niet zó lang gerekt mogen worden.
Falling Kingdom opent drie jaar na haar voorganger. Dinobezweerder Owen Grady (Chris Pratt) heeft zichzelf gedegradeerd tot doe-het-zelf klusser; de ogen van gelegenheidsactiviste Claire Dearing (Bryce Dallas Howard) zijn gericht op dat koninkrijk van ooit. Hoewel, koninkrijk? Op het illustere Isla Nublar (locatie voor Jurassic Park en Jurassic World) zijn de dinosaurussen nooit de baas geweest. Denk niet meer aan de heersende mens: die zag z’n amusementsparken tot twee keer toe in rook opgaan. Nee, het zijn de grillen van de natuur die overwinnen. Tegen een ontwakende vulkaan kan niemand op.
Een knipoog en een traan voor Owen en Claire, die hun ‘koninkrijk’ zagen vergaan maar elkaar in ieder geval weer vonden. In hun strijd tegen het nieuwe kwaad krijgen ze gezelschap van een paleo-dierenarts (Danielle Pineda) en een bijzonder vervelende systeemanalist (Justice Smith). Dat nieuwe kwaad, dat is de mens zelf: in de parabel van (co-) scenarist Colin Trevorrow (regisseur van deel één) regent het verwijzingen naar de manieren waarop wij het dierenrijk controleren en (genetisch) manipuleren. Trevorrow slaat wat door als hij op curieuze wijze ook nog iets wil zeggen over artificiële intelligentie. In de ideeënvorming worden de personages en hun dramatische uitdieping vergeten, iets wat bij het vergelijkbare War for the Planet of the Apes wél goed ging. Misschien omdat die film was waar Fallen Kingdom naartoe werkt: het einde van de trilogie.
Gelukkig beheerst de Spaanse cineast van dienst zijn vak tot in de puntjes. De verfijnde regie van J.A. Bayona (bekend van The Impossible en A Monster Calls) brengt tempo in een film die het juist ook van dat vlotte amusement moet hebben. De samenwerking met zijn vaste cameraman (Óscar Faura) zorgt daarnaast voor prachtige visuals en dynamisch geschoten actiesequenties.
Hoe verder de film vordert, hoe sterker de parallellen met die vorige sequel (The Lost World, 1997) gaan doorschijnen. Dinosauriërs laten zich niet kooien; daar waar ze ontsnappen creëren ze hun nieuwe jachtterrein. En dus zien we weer welbekende schaduwen voor zolderraampjes verschijnen. Moet die search and destroy-techniek weer de norm worden. Dan leven we pas echt in een Jurassic World – Jeff Goldblum had het in al zijn glorie niet beter kunnen verwoorden.
Jurassic World: Fallen Kingdom [J.A. Bayona, 2018)/128 min./Met Chris Pratt, Bryce Dallas Howard, Rafe Spall e.a.
De tweede Jurassic World-film draait vanaf 7 juni in de Nederlandse zalen
