Vorig jaar nam ik me iets voor: ik zou in 2018 minder films kijken en me vooral wat meer op series focussen. De hoeveelheid interessante producties laat zich in dat veld tegenwoordig nauwelijks meten, en met >500 titels dacht ik m’n plafond wat films betreft toch wel even bereikt te hebben. Niets is uiteindelijk minder waar: in een jaar dat verder écht ook vol zat met allerlei andere zaken, kwam ik tot 604 kijkbeurten [594 titels].
Er is gewoonweg te veel dat ik ontdekken wil, moet m’n conclusie dan maar luiden. Er zijn tal van oeuvres die verrijken en een nieuw venster op de wereld bieden. Dat 2019 maar een heel goed jaar mag zijn – op filmgebied en natuurlijk vooral ook daarbuiten. Als je tenminste aanneemt dat er altijd een grove lijn tussen de twee bestaat. In Black Mirror-film Bandersnatch val je als kijker noodgedwongen het zwarte scherm in – jouw keuzes bepalen wat je ziet en wat verborgen blijft. Hoewel, keuzes… op meerdere momenten blijkt dat bepaalde paden toch wel heel sterk aanbevolen zijn. Toen ik zelf uit principe even vasthield aan m’n eerste keuze om even niet in m’n verleden te duiken, stopte mijn verhaal abrupt. Het was een haast frustrerende gewaarwording: de kunst om verbluft te worden door de visie van een ander verliest het vlak voor de jaarwisseling van de aangereikte ‘wil’ om zelf het stuurwiel vast te houden.
Mijn favoriete films van 2018 blonken precies daarin uit. Ze lieten me voelen waar ik zelf misschien verbeeldingskracht miste, begrijpen waar ik het sturende camera-oog nodig had om überhaupt iets te zien. Met plezier presenteer ik hieronder mijn top-25. Mijn recensies van de desbetreffende films vind je terug door de titel aan te klikken. Geen hyperlink? Dan zegt de still hopelijk voldoende.
2. Roma
5. Western
6. Mektoub, My Love: Canto Uno
7. Burning
10. First Reformed
12. L’Insulte
13. Foxtrot
14. Unicornio
15. The Rider
16. Shoplifters
17. Widows
18. The Guilty (recensie in filmmagie 686)
19. Resurrection
21. Jusqu’á la Garde
24. Pororoca
25. Revenge
Meer reflectie op filmjaar 2018? Je vindt hier mijn bijdrage voor indebioscoop.com en hier die voor cine.nl.
Mijn letterboxd-lijst vind je hier.
Uit het jaaroverzicht voor indebioscoop:
”In het beste wat filmjaar 2018 te bieden had, bepaalden blikken, gebaren en regie. Volg Paul Thomas Andersons camera in Phantom Thread; zie hoe het non-verbale spel van een eerste liefde zich eigenlijk niet bij de naam laat noemen. De aantrekkingskracht van het witte doek heeft de potentie om de tijd te doden, in het verstillende Cold War of het zwetende Zama. Voorbij het directe conflict lijkt het soms alsof cinema niet meer politiek kan zijn, alsof ook filmmakers dromen. Niets is minder waar: er is waarheid in een schrijnende ‘post-truth world’, geeft de gelijk getitelde documentaire van Hans Pool treffend aan. Een Koreaan (Lee Chang-Dong) en een Japanner (Hirokazu Koreeda) grijpen in de subtiele marges van Burning en respectievelijk Shoplifters de staat van hun land bij de strot. Ze gebruiken een pincet waar Spike Lee een sloophamer nodig dacht te hebben.’‘