Net als tijdens voorgaande jaren heb ik weer een vooruitblik geschreven op het filmprogramma Previously Unreleased, dat elke zomer wordt gecureerd door EYE. Je leest het stuk hier. Van de film Matt and Mara (headerstill) schreef ik dit voorjaar ook al een reguliere recensie.
Je familieleden heb je doorgaans niet voor het uitkiezen, de plaats waar je met hen samenleeft in veel gevallen wél. De laatste jaren besteedt CinemAsia uitgesproken aandacht aan de rijke verschillen tussen culturen, met als gevolg dat familierelaties en golven van migratie in veel van de geselecteerde films centraal staan.
Grasduinend door het programma van 2025 komen er verschillende titels voorbij die verbeelden hoe nauw het welzijn van de generaties samenhangt met een gevoel van ’thuis’. In Mongrels, Tale of the Land en Fly Me to the Moon wordt dit gevoel van toebehoren telkens gecompliceerd door de keuzes die oudere familieleden voor de jongere generatie hebben gemaakt.
Lees hier mijn volledige verslag over deze titels van CinemAsia 2025.
Zwaai tijdens deze 54ste IFFR-editie de deuren van Pathé Schouwburgplein open, en een ijskoude februariwind herinnert je vrij abrupt aan de pluspunten van een vol filmprogramma. Een luchtje scheppen is gezond, prevelt de doorzetter op zo’n moment, maar na een minuutje koukleumen lonkt dan toch weer de luwte van de bioscoopzaal. Treffend genoeg bevat de line-up dit jaar verschillende titels die de winter voor even doen vergeten, met Nicolas Cage-flick The Surfer voorop. Terwijl de thermostaat overuren draait, kun je als cinefiel baden in het zonlicht.
Lees hier mijn volledige verslag.
Op de dag dat de nieuwe film van Aanmodderfakker-regisseur Michiel ten Horn de 54ste editie van het IFFR opende, waren er voor pashouders ook alvast twee titels uit de kenmerkende Tigercompetitie te zien. Na het bekijken van Wondrous Is the Silence of My Master en Vitrival – The Most Beautiful Village in the World bleef één gedachte dominant: waar het luchtige Vitrival net wat te achteloos leunt op een mix van sketchachtige scènes, gimmicks en dorpse deadpan-humor, had het overwegend ernstige Wondrous Is the Silence of My Master juist wel wat meer humor kunnen gebruiken.
Lees hier mijn volledige eerste verslag van deze IFFR-editie.
Het verbeelden van de band tussen mensen en dieren is een geliefd filmonderwerp, maar op een genrefestival als Imagine gaan ze graag nog een stapje verder. In de fantasierijke werelden van Animale en Bird heeft een voorliefde voor het dierenrijk ingrijpende gevolgen. De buitenbeentjes die zich in beide verhalen aan de beesten verwant voelen, merken op den duur dat hun huid en geest beginnen te veranderen.
Lees hier mijn volledige verslag.
Badend in het zweet bewogen tientallen sterren uit Hollywood en daarbuiten zich tussen 28 augustus en 7 september over de rode loper van de Biënnale. Niets herinnerde eraan dat er in 2023 nog een hoop grote namen op het filmfestival van Venetië ontbraken. Arbeidsvoorwaarden kunnen een reden zijn om te staken, zo leerden we vorig jaar, maar weersomstandigheden niet. En dus weerstond Angelina Jolie de bloedhitte omhuld door nepbont en spoedde Nicole Kidman zich na haar poses voor de paparazzi dankbaar richting de verlossende ingang van het filmpaleis.
Lees hier het volledige verslag op FilmTotaal.nl.
Voor fervente filmhuisbezoekers is het recept inmiddels bekend: als de zomermaanden aanbreken, komt EYE met een prikkelende selectie van films die nog niet eerder op een Nederlandse bioscooprelease werden getrakteerd. Het terloopse, maar uiterst sensitieve drama dat Previously Unreleased 2024 aftrapt, is direct een aanmoediging om naar een nabijgelegen filmhuis te gaan.
Lees hier mijn jaarlijkse preview bij dit programma.
Twee documentaires uit de programmaselectie van Movies that Matter 2024 delen veel meer dan alleen een plekje in dezelfde competitie. They Shot the Piano Player en Soundtrack to a Coup d’Etat gaan allebei over het verband tussen muziek en politiek, waarbij de vraag steeds is of passievolle, veelgevraagde muzikanten de dans kunnen ontspringen als hun creatieve inspanningen worden bedreigd door onrust en onrecht. Beide films ontmantelen zo een ideaalbeeld: ook de meest vrije artiesten werken in een vogelvrije wereld.
Lees hier mijn volledige recensieverslag van Movies That Matter 2024.
De kenners die het festivalaanbod van CinemAsia programmeren, bestrijken geografisch én filmisch zo’n immens terrein dat het extra prikkelt om zelf naar gedeelde thema’s en andere overeenkomsten te zoeken. Deze editie gaan ten minste vier geselecteerde titels over het vloeibare spectrum van verlies, verval, rouwverwerking en herinnering. Wat hebben films uit India, China, Taiwan en zelfs Costa Rica te zeggen over de dingen van het leven die onherroepelijk voorbij gaan?
Lees hier mijn volledige verslag van vier titels uit het programma van CinemAsia 2024.
Op filmfestivals schrijf je het woord ‘film’ het liefst met een hoofdletter en is er in de regel zo veel te zien dat je een dagtaak hebt aan het doorlopen van alle dagschema’s. Toch ging het in de aanloop naar de Berlinale 2024 niet zozeer over de films die er zouden draaien, maar over de politieke en bestuurlijke kwesties die het festival sinds afgelopen zomer overschaduwen.
Lees verder Verslag: Berlinale 2024