Top-25: Het beste van filmjaar 2018

Vorig jaar nam ik me iets voor: ik zou in 2018 minder films kijken en me vooral wat meer op series focussen. De hoeveelheid interessante producties laat zich in dat veld tegenwoordig nauwelijks meten, en met >500 titels dacht ik m’n plafond wat films betreft toch wel even bereikt te hebben. Niets is uiteindelijk minder waar: in een jaar dat verder écht ook vol zat met allerlei andere zaken, kwam ik tot 604 kijkbeurten [594 titels].

Er is gewoonweg te veel dat ik ontdekken wil, moet m’n conclusie dan maar luiden. Er zijn tal van oeuvres die verrijken en een nieuw venster op de wereld bieden. Dat 2019 maar een heel goed jaar mag zijn – op filmgebied en natuurlijk vooral ook daarbuiten. Als je tenminste aanneemt dat er altijd een grove lijn tussen de twee bestaat. In Black Mirror-film Bandersnatch val je als kijker noodgedwongen het zwarte scherm in – jouw keuzes bepalen wat je ziet en wat verborgen blijft. Hoewel, keuzes… op meerdere momenten blijkt dat bepaalde paden toch wel heel sterk aanbevolen zijn. Toen ik zelf uit principe even vasthield aan m’n eerste keuze om even niet in m’n verleden te duiken, stopte mijn verhaal abrupt. Het was een haast frustrerende gewaarwording: de kunst om verbluft te worden door de visie van een ander verliest het vlak voor de jaarwisseling van de aangereikte ‘wil’ om zelf het stuurwiel vast te houden.

Mijn favoriete films van 2018 blonken precies daarin uit. Ze lieten me voelen waar ik zelf misschien verbeeldingskracht miste, begrijpen waar ik het sturende camera-oog nodig had om überhaupt iets te zien. Met plezier presenteer ik hieronder mijn top-25. Mijn recensies van de desbetreffende films vind je terug door de titel aan te klikken. Geen hyperlink? Dan zegt de still hopelijk voldoende.

  1. Phantom Thread

2. Roma

3. You Were never Really Here

4. Call me by Your Name

5. Western

6. Mektoub, My Love: Canto Uno

7. Burning

8. Leave no Trace

9. Cold War

10. First Reformed

11. The Florida Project

12. L’Insulte

13. Foxtrot

14. Unicornio

15. The Rider

16. Shoplifters

17. Widows

18. The Guilty (recensie in filmmagie 686)

19. Resurrection

20. Rey

21. Jusqu’á la Garde

22. Wildlife

23. The Third Murder

24. Pororoca

25. Revenge

Meer reflectie op filmjaar 2018? Je vindt hier mijn bijdrage voor indebioscoop.com en hier die voor cine.nl.

Mijn letterboxd-lijst vind je hier.

Uit het jaaroverzicht voor indebioscoop:

In het beste wat filmjaar 2018 te bieden had, bepaalden blikken, gebaren en regie. Volg Paul Thomas Andersons camera in Phantom Thread; zie hoe het non-verbale spel van een eerste liefde zich eigenlijk niet bij de naam laat noemen. De aantrekkingskracht van het witte doek heeft de potentie om de tijd te doden, in het verstillende Cold War of het zwetende Zama. Voorbij het directe conflict lijkt het soms alsof cinema niet meer politiek kan zijn, alsof ook filmmakers dromen. Niets is minder waar: er is waarheid in een schrijnende ‘post-truth world’, geeft de gelijk getitelde documentaire van Hans Pool treffend aan. Een Koreaan (Lee Chang-Dong) en een Japanner (Hirokazu Koreeda) grijpen in de subtiele marges van Burning en respectievelijk Shoplifters de staat van hun land bij de strot. Ze gebruiken een pincet waar Spike Lee een sloophamer nodig dacht te hebben.’

11 gedachten over “Top-25: Het beste van filmjaar 2018”

  1. Mooi lijstje Tim, met veel herkenbare titels. You Were Never Really Here had je vorig jaar ook al toch? Ik snap de achterliggende gedachte daarvan wel hoor, hij kwam tenslotte pas dit jaar uit in de bioscopen. Leave No Trace moet ik nog gaan zien, maar heb ik ookal meerdere malen voorbij zien komen.

    1. Leave no Trace is een absolute aanrader ja. Prachtfilm die alles zegt met minimale middelen.

      Klopt, Ramsay was vorig jaar mijn #1. Ik had de film toen al twee keer gezien in Gent en op PAC, maar dit jaar heb ik als basiscriterium definitief de releaselijst genomen. En op andere websites mocht ik ‘em vorig jaar ook niet meenemen en nu wel;)

  2. Het is altijd prettig om verrassende titels tegen te komen in een eindlijst. Unicornio intrigeert alleen al vanwege de still. Ik vrees dat die film buiten de festivals om niet te zien zal zijn. Resurrection had ik net zo lang uitgesteld tot de film niet meer in de bioscoop draaide. Hopelijk is er dit jaar een herkansing mogelijk.

    Overigens grappig hoe in het overzicht de stills van Jusqu’á la Garde en Wildlife elkaar weerspiegelen.

    1. Een release voor Unicornio is (helaas) inderdaad uitgesloten. Vorig jaar was ‘ie nog een tijdje legaal online te bezichtigen via Festival scope.

      Bij mij zijn stillcombinaties zelden toeval;)

  3. 594 titels! Wow, dat is echt een enorm aantal en heel veel tijd, maar als ik de tijd had zou ik ook veel meer kijken 🙂 Zelf kwam ik dit jaar niet eens aan de 200, dus het is niet vreemd dat ik diverse titels uit je top 10 niet gezien heb. Toch gelukkig wel wat overeenkomsten (al zijn het maar 2 titels (en ik had vorig jaar You Were Never Really Here in m’n top 10) 🙂

    De beste wensen voor 2019!

    1. Dank en van hetzelfde!

      Klopt, het is veel, ik heb zo vaak mogelijk tijd gemaakt en dingen tussendoor gekeken. In tegenstelling tot hoe het misschien mag overkomen heb ik ook zat andere dingen te doen;)

      Ik had You Were Never Really Here vorig jaar op #1, maar ik schakel definitief over op het Nederlandse releasejaar (tenzij er geen release voor een film is of gepland staat) en daardoor is er een doublure.

Geef een reactie