Riphagen is uiteindelijk vooral een misdaadfilm. De genre-aanduiding hier ten spijt zag ik een crime-georiënteerde one-man show over een even intrigerende als weerzinwekkende persoon uit de Nederlandse oorlogsgeschiedenis.
Uiteindelijk ligt het niet aan Jeroen van Koningsbrugge dat Riphagen me tegenviel. De man doet wat hij kan, en alleen zijn criminele branie geeft hem al een voorsprong voor deze rol. Het vergt heel wat deze film te dragen, en wat mij betreft doet van Koningsbrugge dat afdoende.
Veel meer moeite had ik met het ontstellend zwakke scenario. Van tevoren had ik gehoopt nog een en ander te mogen zien van Nederland in oorlogstijd, maar dat zit er eigenlijk nauwelijks in. In plaats daarvan introduceert regisseur Pieter Kuijpers politieman Jan van Liempt (Kay Greidanus). Na het zeer degelijke eerste halfuur, waarin we de genadeloosheid van Riphagen eigenlijk nog het best in beeld zien, vervalt de film vrij snel in een eenzijdige klopjacht, waarbij Greidanus’ personage een belangrijke spil is.
En dat stak, want niet alleen het scenario is zwak; ook de uitwerking laat met regelmaat te wensen over. De cast grossiert in ongeloofwaardigheid, waardoor de dialogen maar al te vaak de achilleshiel zijn bij het al dan niet slagen van een scene.
Wat de film weer mee heeft is dat ze, ondanks haar voorspelbaarheid, vlot wegkijkt (en dat voor 130 min.). Ik had echter op veel meer gehoopt.
Filminformatie: Riphagen (2016)/130 min./Misdaad, oorlog/Cast: Jeroen van Koningsbrugge, Kay Greidanus e.a./Regie: Pieter Kuijpers.
Beoordeling: 5/10
Riphagen draait nu in de bioscoop
Hoe komt het toch dat, in ieder geval bij mij, Nederlandse films zo vaak tegenvallen? Alleen als er minder budget beschikbaar is, lijkt het soms nog wel eens te lukken! Sonde, want ik denk dat er genoeg talent rondloopt. Vooral als je ziet dat we wel (redelijk) goed zijn in het maken van series!
Ik heb ook heel weinig met Nederlandse films. Vind ze vaak kwalitatief enorm beperkt, sommige Nederlandse films (Kruistocht in Spijkerbroek, Brief voor de Koning, Sint) vond ik zelfs belachelijk slecht. Nederlandse taal blijft in film soms ook lastig, omdat ik het Engels zo enorm gewend ben.
Tegenwoordig sla ik veel Nederlandstalige projecten op voorhand over, omdat de trailer vaak al een matige film doet vermoeden. Riphagen keek ik vanwege het onderwerp.
Hopelijk kan die gedachtegang door een paar goede Nederlandse werken nog eens op de schop!