In november 2013 schreef ik voor het vak geschiedenis (klas 6) een analyse over de toespraak ‘Empire of Evil’, die de Amerikaanse president Ronald Reagan in 1983 hield.

Geïnteresseerd? Het essay staat hieronder.

Toespraak : The Empire of Evil- door Ronald Reagan

Levensbeschrijving[1]

Ronald Reagan ( 6/2/1911- 5/6/2004 ) was de 40^ste president van de Verenigde Staten. Hij bekleedde dit ambt tussen 1981 en 1989.

Geboren in het gehucht Tampico in de staat Illinois was het gezin Reagan een toonbeeld van armoede. Vader Jack had zelden voor lange tijd werk. Verhuizingen waren aan de orde van de dag, en zekerheid had men nooit. Het was dan ook een kwestie van roeien met de riemen die zij hadden, en dit waren er niet zo veel.

Op de middelbare school blonk Ronald uit in zwemmen, en tussen 1926 en ´33 was hij dan ook badmeester. Toch was het een ander talent van Reagan dat later opgemerkt zou worden. Nadat hij 4 jaar op Eureka College had gebivakkeerd ( een onderwijsinstelling in het Midwesten ) vond hij in 1932 een baantje als sportverslaggever. Reagan was trots op zijn stem, en terecht : Deze liet hem ontsnappen aan de Grote Depressie, die destijds woedde. Zijn inlevingsvermogen om wedstrijdverslagen aaneen te praten bleek bij vlagen onnavolgbaar.

In 1937 deed Reagan Hollywood aan, waar zijn acteertalent aan het oppervlak kwam. Tussen 1937 en ´64 zou Reagan figureren in 53 (B-) films.

Op de set van een van zijn eerste films ontmoette hij Jane Wyman, de vrouw met wie hij tussen 1940 en 1948 8 jaar getrouwd was.

In de jaren ´50 veranderden Reagan´s interesses. Hij ging zich onder andere sterk interesseren op politiek gebied. Alhoewel hij was opgevoed als democraat, helde hij steeds meer naar de Republikeinse kant. In 1962 werd Reagan definitief Republikein.

In 1952 was hij reeds hertrouwd met Nancy, die hem tot zijn dood trouw zou blijven.

Nancy zou hem de rest van zijn leven op zijn huid zitten, had invloed op zijn benoemingen, en haar sterke astrologische belangstelling maakte haar in de media tot een markante en soms gehate persoonlijkheid.

In 1964 hield hij een fameuze speech ter ondersteuning van een bekend senator. Reagan bleek een welsprekend man, niet alleen op de achtergrond, maar op nationaal niveau. Overgehaald tot het doen van een gooi naar persoonlijke macht besloot Ronald mee te dingen naar het Gouverneurschap van Californië. In 1966 won hij, waarna hij een verdienstelijke dienstperiode tegemoet ging, zonder dat hij echt opmerkelijk zou zijn. In 1968 had Reagan al een gooi gedaan naar het presidentschap, maar deze verkiezing had hij verloren van partijgenoot Richard Nixon. Toen hij in 1976 wederom besloot zich kandidaat te stellen deed hij dit met een onverminderd optimisme.

Ditmaal bleek zittend president Gerard Ford zijn meerdere als Republikeins kandidaat( Ford verloor landelijk van Democraat Carter ).

Driemaal is echter vaak scheepsrecht : In 1981 werd Ronald Reagan bij de inauguratie officieël president van de Verenigde Staten. Carter had de voorgaande 4 jaren een potje gemaakt van de Amerikaanse economie. Reagan beloofde verbetering en was optimistisch.

Zijn politieke agenda : verlaag de belastingen, verminder overheidsprogramma´s en investeer in defensie.

Bijna was Reagan stof en botten geweest, toen twee maanden na zijn aantreden de student John Hickley een aanslag op hem pleegde. Accuraat optreden van een lijfwacht redde hem het leven. Reagan bleek onverstoorbaar, en zelfs op het ziekenbed spreidde hij zijn gevoel voor humor tentoon. Dit maakte hem immens populair.

De begroting die de president bij het congres indiende, was revolutionair en in alle opzichten een tegengestelde van Roosevelt´s New Deal. Deze omvatte bezuiniging op alle gebieden, behalve op defensie. Hij bekommerde zich hierbij niet om het oplopende begrotingstekort. Het resultaat : Reagan creëerde een immense staatsschuld. Zijn theorie, die omgedoopt werd tot reagonomics, luidde als volgt : Door deregulatie van de economie en belastingverlaging zou uiteindelijk een zodanige welvaart ontstaan, dat de inkomsten van de overheid vanzelf weer zouden stijgen. De overheid was overigens een instituut waar Reagan weinig goede woorden voor over had.

De investeringen in defensie kwamen voort uit Reagan´s haat jegens het communisme. De ontspanningspolitiek, ingezet door voorganger Nixon, keurde hij af. ´Slavernij´ mocht niet ongestraft voortgaan. Ronald Reagan geloofde in een wereld vrij van communisme. Hierin was hij visionair. Reagan was een atoompacifist, hij geloofde dat de SU aan zijn eigen gebreken te gronde zou gaan. De geldende MAD-wet ( de SU en de VS hebben de kans elkaar met atoomwapens wederzijds te vernietigen ) vond hij inderdaad mad, waanzin dus.

In 1983 gaf Reagan de toespraak Empire of Evil, waarover later meer. Deze en andere redevoeringen kwamen hem echter op afkeuring te staan van de progressieven en de ( meeste ) Europeanen.

In 1984 stierf in de SU Joeri Andropov, en gedeeltelijk hierdoor ging Reagan´s Rijk van het Kwaad ten onder, al besefte niet iedereen dat toen meteen.

Eind dit jaar won Reagan met gemak de verkiezingen en begon hij aan zijn tweede ambstermijn, alhoewel zijn hoge leeftijd even ter sprake was geweest. Reagan was 73.

In 1985 ontmoette Reagan Michael Gorbatsjov, de nieuwe hervormer van de SU. De Koude Oorlog trok langzaam weg uit de geschiedenis. In 1986 spraken de twee in Reykjavik bijna af dat atoomwapendreiging tussen beide landen definitief tot het verleden zou gaan behoren. Alhoewel deze onderhandelingen op details stukliepen, liep de situatie daarna niet meer uit de hand en werd in ´87 alsnog een akkoord voor wapenuitbanning ( over middellange afstand ) getekend.

Nadat Reagan zich in 1987 een ziener had getoond door openlijk te roepen dat Gorbatsjov de Berlijnse Muur moest afbreken ( Deze uitspraak ging tegen alle adviezen in, maar Ronald had in zijn leven wel vaker zijn eigen wil vooropgesteld ), kwam in 1989 zijn presidentschap ten einde. De Amerikanen hadden zich prettig bij hem gevoeld, en dat gevoel was wederzijds. Reagan had het land zelfvertrouwen en inspiratie gegeven.

In de laatste tien jaar van zijn leven verloor Ronald Reagan zijn zicht op de werkelijkheid door de ziekte van Alzheimer. Op 5 juni 2004 stierf hij in zijn huis in Bel Air, zijn woonplaats. Dat hij acht jaar lang president van de VS was geweest, wist hij toen al lang niet meer.

Historische context

Toestand in de VS ten tijde van Reagan´s toespraak

De door Ronald Reagan gevoerde politiek in de jaren ´80 was aan een aantal zaken te herkennen.

Als republikeinse en conservatieve president handelde hij naar de standaard van het moderne Amerikaanse conservatieve beleid. Dit hield in dat de overheid een terughoudende positie bezat ten opzichte van de Amerikaanse burger. Deze moest het grotendeels zelf uitzoeken, de regering bemoeide zich  min mogelijk met hen. Dit gegeven werd door Reagan eens kenmerkend verwoord door te zeggen : ´The nine most terrifying words in English language are : I´m from the government and I´m here to help.´ [2]

Zijn kijk op individuele vrijheid was dan ook zeer positief.

De periode van de jaren ´80 werd ook wel de Revolutie van Reagan genoemd. Zijn doel was het volk onafhankelijk te maken en de Amerikaanse moraal op te krikken. Dit gebeurde onder andere door het realiseren van de grootste belastingverlaging in de Amerikaanse geschiedenis ooit. Deze maatregel zorgde voor economische groei, maar veroorzaakte tevens een enorme staatsschuld.

Belastingverlaging was een essentieël onderdeel van het door Reagan gevoerde economische beleid, ook wel ´Reaganomics´ geheten. Dit beleid is een voorbeeld van aanbodeconomie, waarbij alle blokkades tot vrije handel worden opgeven, waaronder dus belasting. De economische activiteit neemt dan toe, waardoor de overheid hun belastingverlaging weer kan terugverdienen. Er is namelijk een grotere hoeveelheid inkomen die de VS kan belasten.

De staatsschuld was er echter wel, doordat de overheid meer uitgaf dan bezuinigde. Deze uitgaven gingen met name naar defensie. De jaren ´80 was het laatste decennium van de Koude Oorlog, en Reagan´s politiek was in deze periode sterk gericht op buitenlandse politiek. Deze politiek bevatte het anti-communistische beginsel. Overal op de wereld investeerde de VS in militaire en diplomatieke krachten om grotere en kleinere communistische regimes te stoppen. Hiermee werd doelbewust toegewerkt naar een beëindiging van het Sovjet communisme, de bakermat van deze politieke stroming. In plaats van te geloven in een wederzijdse vernietiging ( mutual assured destruction ) geloofde Reagan in een wereld vrij van communisme, waarin tevens Amerika nog bestond als supermacht. Hiertoe liet hij een ruimteschild financiëren (SDI) waarmee de VS zich zou beschermen tegen eventuele raketaanvallen vanuit de SU. De SU had het geld en de mogelijkheden niet deze wapenwedloop te winnen.

Op sociaal gebied heerste minder werkloosheid in de jaren ´80. Mensen hadden meer mogelijkheid hun goederen op de markt te brengen en te distribueren door de geldende aanbodeconomie. De kloof tussen arm en rijk groeide, omdat rijken meer mogelijkheden hadden tot financiële expansie dan voorheen. De armen werden echter ook iets rijker onder Reagan´s beleid.

Aanleiding tot uitspreken van de rede

Over dit aspect heb ik indirect in de vorige twee deelonderwerpen al uitgeweid. Ronald Reagan bezat een obsessie voor ( eigenlijk tegen ) de Sovjet-Unie. Zijn mening stak hij hierbij niet onder stoelen of banken. Ten tijde van de bewuste toespraak ( 1983 ) was Reagan aan het toewerken naar een poging tot het stoppen van nucleair wapengebruik, een poging die drie jaar later bijna werkelijkheid zou gaan worden. De zittende president zag het als zijn plicht de Amerikaanse burgers toe te lichten aangaande de gevaren van het wereldcommunisme. Reagan´s Empire of Evil werd een uiteenzetting van het gevreesde communisme, waarbij hij ook de morele waarden van de Amerikaan aan de kaak wilde stellen. Zijn wens, namelijk een wereld waarin het communisme een halt werd toegeroepen, was zijns inziens realiseerbaar. Tevens hoopte hij zijn volk te doordringen van de morele noodzaak te geloven in het einde van de communistische staat. Hij wilde zijn volk hoop geven, hoop die inging tegen de mutual assured destruction die gold onder zijn presidentiële voorgangers. Deze wens was groot genoeg tot het uitspreken van de legendarische vergelijking. De vergelijking die diverse historici deed beweren dat de domste rede ooit door een Amerikaanse president nu een feit was. ´´Empire of Evil´´, ter betiteling van het communistisch bolwerk, was deze wereldberoemde vergelijking, en zou dat blijven tot op de dag van vandaag.

Analyse Empire of Evil[3]

Opbouw

Reagan start zijn speech met het beantwoorden van een vraag, die uit een vorige redevoering naar voren was gekomen. Wat deze vraag exact was zegt Reagan hierbij niet, maar het had waarschijnlijk  te maken met de morele waarde van communisme. Het antwoord op de vraag is namelijk dat de communisten alle morele waarden zien als ondergeschikt aan het wereldcommunisme. Ofwel, communisten zijn bereid de meest gruwelijke dingen te doen, en dit voor zichzelf te rechtvaardigen door te stellen dat het gedaan is voor de communistische staat.

Volgens Reagan weerhoudt dit veel mensen om totalitaire staten op de juiste manier te zien, omdat ze het bovenstaande niet aanvaarden.

Hij roept hierbij deze mensen op zich niet afzijdig te houden in een besluitvorming aangaande deze kwestie.

Vervolgens spreekt Reagan de hoop uit dat alle mensen die onder communistische heerschappij vallen, eens hiervan verlost mogen worden en God leren kennen. Tot die tijd zijn zij echter onder heerschappij van het rijk van het kwaad, waarvoor de VS op zijn hoede moet blijven tot deze heerschappij voorbij is.

Aansluitend haalt Reagan het angstaanjagende beeld aan van wie dit rijk van het kwaad dan nu vormgeven. Hij zegt dat het echte kwaad niet komt van de plekken waar je het verwacht, maar juist vanaf kantoren, van rijke mannen met invloed. Keurige mensen, zonder een schurkachtig voorkomen, die zodanig prediken dat velen geneigd zijn om hen te geloven.

Hierop volgt Reagan´s waarschuwing : De geschiedenis heeft geleerd dat deze praatjes verraad en dwaasheid zijn. Hij roept de ( gelovige ) luisteraars dan ook op zich tegen deze ´tegenstanders´ uit te spreken.

Deze oproep krijgt een gevolg door nog een aantal zaken van de aanwezige te vragen : Zo moet zij niet zorgeloos verkondigen dat beide partijen ( de VS en de SU ) fout zitten, en ook moet zij de wapenwedloop niet als een misverstand beschouwen. Nee, de aanwezige moet goed en kwaad onderscheiden, en de verleiding om dit niet te doen weerstaan.

Hierna vervolgt Reagan door de mening te poneren dat Amerika niet door militaire kracht zal winnen, noch de Sovjet-Unie. De crisis zit hem vooral in het mentale gedeelte : wilskracht en geloof. Voor deze stelling geeft Reagan een argument, dat ik later zal uitwerken.

Reagan zegt te geloven dat het communisme spoedig beëindigd zal worden. Hij concludeert vervolgens zijn redevoering door te herhalen dat de overwinning behaald zal worden met de geestelijke krachten,in plaats van de materiële. Dit onderbouwt hij met een bijbeltekst.

Elementen om het publiek te boeien of te enthousiasmeren

Reagan probeert in zijn speech op een aantal manieren het publiek te boeien ofwel te enthousiasmeren. Hierbij is het van belang te weten dat hij zijn speech hield voor een streng gelovige gemeenschap.

Ten eerste betrekt Reagan de aanwezigen bij zijn speech. Hij geeft de luisteraar een rol. Middels verscheidene argumenten roept de president op de juiste kant te kiezen, zo maakt hij het interessant voor de aanwezigen. Reagan roept namelijk niet alleen op tot het kiezen voor de Amerikaanse zijde, ook pleit hij ervoor dat de luisteraar zich tegen het communisme verklaart, en geeft een aantal potentiële valkuilen, waardoor zij zich zou kunnen laten verleiden. Hierdoor hebben de aanwezigen een zeer actieve rol in de speech. Deze tactiek is een manier om de luisteraar te boeien.

Daarnaast enthousiasmeert Reagan de aanwezigen ook. Zij zijn immers gelovig, en hier speelt Reagan met het grootste gemak op in. Zo citeert hij twee christenen in zijn speech ( C.S. Lewis en Whittaker Chambers ), waarbij opgemerkt moet worden dat de citaten natuurlijk het Amerikaanse doel dienen. Lewis was degene die stelde dat het communisme, en dus het grootste kwaad, komt van de rijken, en bevolen wordt vanuit grote, helverlichte kantoren. Chambers stelde dat de crisis in de westerse wereld ( en dus de VS ) navenant is met de mate waarin zij God en het geloof buiten beschouwing laat, en zodoende toegeeft aan de materiële benadering die ook het communisme kenmerkt. Chambers vergelijkt het Marxisme-Leninisme met de boom van kwaad uit de Hof van Eden. Dit geloof kan alleen tegengegaan worden door voor de goede boom van God te kiezen. Reagan stelt hierop deze uitdaging te willen aangaan, hetgeen bij christenen ( en dus bij de aanwezigen ) weinig weerzin zal oproepen, aangezien hij zich zodoende voor het christelijk geloof verklaart.

Tenslotte onderbouwt Reagan deze onderwerping aan God nog verder door de frase ´met God´s hulp´ en de term ´bidden´ meermalen terug te laten komen. Het toppunt volgt wanneer hij aan het einde van zijn speech, nog na de conclusie, afsluit met een bijbeltekst uit Jesaja.

Manier van overtuigen

Ronald Reagan probeert op meerdere wijzen zijn publiek te overtuigen.

Een eerste argument staat al in het begin van de speech. Reagan stelt dat de communisten maar een moraliteit erkennen, en dat is de moraliteit ter bevordering van de wereldrevolutie. Hij zegt dat veel mensen dit feit weigeren te aanvaarden. Hiermee tracht hij de luisteraars ervan te overtuigen dat hierdoor de totalitaire machten ( Reagan doelt hierbij natuurlijk op de SU ) niet gezien worden als de grote bedreiging die zij werkelijk zijn.

Wanneer Reagan spreekt over communistische bewindspersonen, gebruikt hij ironie door ´rustige mannen´ tussen aanhalingstekens te plaatsen. Hierna benoemt hij zonder omgaan hun agressieve impulsen. Reagan probeert de luisteraar zo te overtuigen dat de communisten niet de personen zijn die ze beweren te zijn.

Ook gebruikt hij als argument tot tweemaal toe dat het verleden heeft uitgewezen dat totalitaire machten niets goeds brengen. Oftewel, omdat deze stroming altijd kwaad heeft gebracht, is het aan ons om deze stroming af te keuren.

Reagan probeert de mensen te overtuigen van de goede bedoelingen van de Amerikaanse regering door te stellen dat de strijd tegen het wereldcommunisme en de pogingen tot vermindering van het nucleair arsenaal pogingen zijn Amerika sterk en vrij te maken/houden.

Tenslotte probeert Reagan de aanwezigen te overtuigen van het feit dat God aan hun hand staat. Hierbij haalt hij het eerder genoemde citaat van Whittaker Chambers aangaande de Hof van Eden aan. Hij doet de belofte dat het communisme een halt toegeroepen zal worden, omdat de door Chambers geformuleerde uitdaging ( het geloof in God en vrijheid moet net zo groot zijn als het communistische geloof in materiële zaken ) aangegaan zal worden.

Terugkerende zinnen en redeneringen

Er zijn een paar terugkerende zinnen en/of redeneringen in Reagan´s speech, die ik als volgt kan benoemen :

– Reagan benadrukt het feit dat de SU enkel revolutiebevorderende moraliteit aanhangt. Eerst zegt hij het zelf, waarna hij erop wijst dat hij met deze bewering enkel Lenin citeert. Vervolgens zegt hij wat Lenin citeerde. Dit is ongeveer hetzelfde, maar dan in andere woorden, waarmee hij zijn argument dat deze benadering ( van de communisten)  heel verkeerd is benadrukt.

– Reagan verwijst viermaal terug in de geschiedenis. Hiermee benadrukt hij dat fouten uit het verleden nu niet nogmaals gemaakt moeten worden.

– De term ( rijk van het ) kwaad, en de strijd tussen goed en kwaad loopt als een leidraad door de speech heen.

– Reagan gebruikt twee keer ( kort achter elkaar ) als begin van de zin : ´´ Dus dring ik er bij u op aan´´.

– Twee keer linkt Reagan de communisten/het rijk van het kwaad met de term ´agressieve impulsen´.

– Reagan stelt op een gegeven moment dat de crisis een kwestie van geestelijke aard is, en dat de oorlog niet beslecht zal worden door militaire krachten, maar door wilskracht en geloof. Later herhaalt hij dit nogmaals in andere bewoordingen.

– De naam van God wordt meerdere malen ter ondersteuning van de speech aangehaald.

Beeldspraak en/of historische paralellen

Op een paar manieren gebruikt Reagan in zijn speech beeldspraak en/of historische paralellen :

– In het citaat van Lenin dat Reagan aanhaalt wordt ´de algehele vernietiging van de oude expoiterende sociale orde´ genoemd. Deze orde staat natuurlijk voor het kapitalisme, waar Lenin een einde aan wil (de) maken.

– Met de term totalitaire machten bedoelt Reagan niet alleen het communisme, maar ook de fascistische staten en het nationaal-socialisme. Op een gegeven moment zegt hij : ´We zagen dit verschijnsel al in de jaren dertig en we zien het nu nog vaak´. Het verschijnsel dat bedoeld wordt is het negeren of onderschatten van het gevaar van totalitaire machten. Hoe gebeurde dit in de jaren dertig ? Juist, Reagan trekt een historische parallel met de opkomst van het nationaal-socialisme in Duitsland onder Adolf Hitler, destijds in een vroeg era nog door velen onderschat.

– Leven in totalitaire duisternis is beeldspraak voor het leven onder communistische heerschappij.

– Meerdere malen wordt de term haard/rijk van het kwaad gebruikt om de Sovjet-Unie aan te duiden.

– Ik citeer uit Reagan´s rede : ´ Omdat ze, net als andere dictators voor hen, hun laatste territoriale eis stellen.´ Met die andere dictators kunnen natuurlijk meerdere personen door Reagan bedoeld zijn, ik denk echter dat hij hier met name doelt op Adolf Hitler en zijn Lebensraum-wens. Een sterke historische parallel dus.

– Reagan heeft het over Whittaker Chambers, wanneer hij zijn stelling over de hof van Eden en het geloof in God aanhaalt. Over Chambers zelf zegt hij : ´de man die betrokken was bij een van de vreselijkste trauma´s van onze eeuw, de zaak Hiss- Chambers.

De zaak Hiss-Chambers is een groot verhaal, en ik zal dan ook proberen zo kort mogelijk te vermelden wat deze zaak inhield.[4]

Op 4 augustus 1948 kwam de zaak Hiss-Chambers in de openbaarheid. Chambers was op dat moment een 47-jarige journalist, die verklaarde in de jaren dertig actief te zijn geweest in een ondergrondse communistische groep in Washington. In 1938 was hij met deze partij gebroken en had zich ontwikkeld tot een actief journalist, conservatief met een sterk anti-communistische insteek. Chambers beschuldigde Alger Hiss, die verscheidene federale posities in de Amerikaanse regering had bezet, ervan dat hij tevens banden met deze communistische groepering zou hebben gehad ,en dat de gezinnen Hiss en Chambers zelfs bevriend zouden zijn geweest.

Hiss ontkende, maar door een list kreeg de toen nog jonge Richard Nixon, lid van de onderzoekscommissie, informatie uit hem los die erop duidde dat de twee elkaar gekend hadden. De zaak kreeg grote aandacht, door de op dat moment escalerende betrekkingen tussen de SU en de VS. Maar deze aandacht kwam ook zeker door het verloop van de zaak. Chambers kwam namelijk met bewijzen dat Hiss betrokken was geweest bij spionage en andere illegale praktijken. In november 1949 werd Hiss veroordeeld tot 44 maanden cel.

Waarom haalt Ronald Reagan in zijn toespraak een rechtszaak uit 1948 aan ?

Het antwoord is niet erg moeilijk of vergezocht. Chambers waarschuwde, door Hiss aan te klagen, voor de gevaren van het communisme. Evenals Reagan was hij overtuigd conservatief. De Conservatieven prezen Chamber´s moed en vooruitziende blik, en het is dan ook logisch dat Reagan in zijn toespraak een voorbeeld aanhaalt van iemand die niet alleen dezelfde denkbeelden had als Reagan, maar ook de dreiging van het communisme erkende, reeds een kleine 40 jaar voordat Reagan dit deed. In 1984, een jaar na de rede over het communistisch kwaad, eerde Reagan Chambers door hem postuum de presidential medal of freedom toe te kennen. Een nogal stevige historische parallel dus.

– Tot slot citeert Reagan aan het einde van zijn redevoering een bijbeltekst uit Jesaja, waarin beeldspraak zit die zijn visie onderbouwt.

De tekst luidt : ´ Hij ( God ) schenkt kracht aan de zwakken; en diegenen die geen macht bezitten maakt hij sterker. Maar diegenen die de Heer dienen ( de VS onder Reagan ) zullen hun krachten vernieuwen; ze zullen opstijgen met de vleugels van adelaars; ze zullen rennen en niet moe zijn. ´

Omgang met feiten en meningen

Reagan gaat in zijn speech op de volgende manieren om met feiten en meningen.

Wanneer Reagan zijn visie geeft op de moraliteit van de communisten, maakt hij deze opinie feitelijk door te zeggen dat hij enkel Lenin citeert.

Deze visie ( namelijk : De SU kent maar een moraal, en dat is bevordering van de wereldrevolutie ) noemt Reagan een elementair feit, waarna hij in de speech meerdere malen herhaalt dat men hiervoor op de hoede moet zijn, zich niet afzijdig moet houden en tot een verstandhouding hierover zou moeten komen.

Reagan gebruikt twee citaten, een van Chambers en een van C.S.Lewis[5], om zijn mening over het communisme te onderbouwen. Uiteraard waren beiden actieve gelovigen en van Chambers was bekend dat hij ook sterk anti-communistisch was.

De beweringen die beide heren gedaan hebben neemt Reagan als feit aan.

Reagan neemt gebeurtenissen uit de geschiedenis aan om zijn mening te kunnen geven ( in het verleden is gebleken dat totalitaire machten slecht waren, en dus is dat nu ook het geval ).

Dit gegeven neemt Reagan als feit aan ( de Amerikaanse burger mag de ´feiten van de geschiedenis´ niet negeren ).

Aan het einde van zijn rede gebruikt Reagan meerdere malen de formulering ´ik geloof´. Het is duidelijk de mening van Ronald Reagan die door heel de speech heen geventileerd wordt, en waarvan Reagan het erg belangrijk vindt dat de luisteraar deze overneemt.

Aanwezig publiek

Ronald Reagan gaf zijn voordracht voor the National Association of Evangelicans in Orlando, Florida. Hij bevond zich dus temidden van een christelijk publiek. Dit verklaart al diverse zaken : Het ter sprake brengen van Reagan´s onvoorwaardelijke geloof in God, het aanhalen van een bijbeltekst, en het citeren van twee gelovigen die beide het communisme en de duivel aan elkaar wisten te linken. Ook is de strijd tussen goed en kwaad een duidelijk item uit de bijbel. Door goed en kwaad, God en de Duivel, en communisme en kapitalisme aan elkaar te verbinden maakt Reagan aan zijn toehoorders duidelijk dat zij maar een kant kunnen kiezen. De kant van God, de goede kant, de Amerikaanse zaak.

Ontvangst van de rede

Deze rede is zo beroemd geworden, omdat Reagan het communistische rijk als het rijk van het kwaad beschouwde. Onafhankelijke critici en/of historici betitelen zijn rede als de domste, ergste en simpelste rede die een Amerikaanse president ooit heeft uitgesproken.

Afhankelijke partijen reageerden wisselend, maar overmatig negatief. West- Europese regeringen vonden zijn woordgebruik te provocerend en beschouwden zijn gebruikte termen als bewijs dat het met de verstandelijke vermogens van president Reagan niet al te best gesteld was.

De progressieven zagen de rede als een retorische oorlogsverklaring, en ook Moskou zelf noemde Reagan een oorlogshitser. Toenmalig minister van Buitenlandse zaken in de VS, George Shultz, was ook not amused, aangezien deze rede de buitenlandse betrekkingen niet bepaald bevorderde. Enkel de conservatieven vonden het prachtig, maar dat was dan ook wel te verwachten.

Gevolgen op korte en lange termijn

Gevolgen op korte termijn van Reagan´ speech waren als volgt : Reagan investeerde extra in militaire en diplomatieke krachten die op verschillende plaatsen, met name in Centraal-Amerika en Afghanistan, communistische regimes moesten zien te stoppen. In 1984 werd Grenada door  Amerikaanse legermachten bezet, aangezien hier ook een communistische meerderheid bestond. De situatie die Reagan in zijn speech voor ogen zag, namelijk een ondergang van het communisme, werd in 1984 reeds aannemelijker. Joeri Andropov, secretaris-generaal in Moskou, stierf. Dit was een triomfjaar voor Reagan en ondanks dat op dat moment niet iedereen het doorhad, bleek 1984 het begin van het einde voor de SU.

In 1985 kwam in de SU de hervormer Michail Gorbatsjov aan de macht, en daarna ging het in sneltreinvaart. De beëindiging van nucleair wapengebruik, waarover Reagan in zijn rede had gezegd dat hij hoopte dat dit met God´s hulp eens bewaarheid zou worden, kwam er in 1986 bijna, bij het conclaaf met Gorbatsjov in Reykjavik.

Het einde van de Koude Oorlog kwam sneller dan Reagan in zijn speech misschien voor mogelijk had gehouden. Op het moment dat Reagan het Witte Huis verliet ( 1989 ) viel de Muur en implodeerde de communistische macht in het Oostblok.