Tijdens het Wereldkampioenschap Voetbal 2022 (20-11 <-> 18-12) licht ik regelmatig uit wat mij opvalt op en rondom het veld. Wapenfeiten, tactische beslissingen, politieke kanttekeningen; in Kolder in Qatar bekijk ik dit al op voorhand historische toernooi door mijn persoonlijke lens. Vandaag deel #10: beladen duels zorgen voor spanningen tussen verschillende landen.
Het is dat de deelnemende landen van het WK 2022 door loting aan elkaar zijn gekoppeld, anders zou je denken dat de FIFA het er gewoon om doet. Gisteravond stonden Iran en de Verenigde Staten tegenover elkaar in een allesbepalende clash, zij aan zij geprogrammeerd met de derby Wales-Engeland. Vanmiddag staat Tunesië-Frankrijk op de planning.
Tijdens een persconferentie voorafgaand aan de meest beladen wedstrijd probeerde een Iraanse journalist de Amerikaanse aanvoerder Tyler Adams te provoceren. Of hij de naam van diens land voortaan goed wilde uitspreken, alstublieft dankuwel, en wat hij ervan vond dat er in de Verenigde Staten zoveel discriminatie ten opzichte van zwarte mensen was (Adams heeft zelf een Afro-Amerikaanse achtergrond, red.). Adams bleef rustig en reageerde met klasse, maar het moment was tekenend voor de onderhuidse spanningen die dit treffen met zich meebrengt.
Ik was haast opgelucht toen de wedstrijd na achtendertig minuten ‘gewoon’ werd beslist door een doelpunt. Als je moet kiezen tussen een voetbalveld of een nucleair akkoord, kun je beter een WK organiseren, zelfs als je het toernooi vervolgens in de Qatarese woestijn stalt. Bij Wales-Engeland was de sfeer aanmerkelijk minder gespannen. Het elftal van de underdog was de vorige wedstrijd al gebroken door de Iranezen, Gareth Bale werd halverwege gewisseld en de supporters van Wales zouden voor een dag wensen dat hun land (?) niet zo trots was geweest. Met een beetje fantasie hadden zij dan ook kunnen juichen voor Phil Foden en Marcus Rashford.
Vanmiddag ontmoet Frankrijk een voormalige kolonie. Als de Tunesische defensie huishoudt zoals tijdens de eerste vijftien seconden van de wedstrijd tegen Denemarken, kan Kylian Mbappé beter een middagje in de dug-out blijven zitten. Ten slotte is er ook nog de knappe overwinning van de Marokkanen op de Belgen, die vooral buiten het voetbalveld uitbundig gevierd werd.
Het toernooischema is overladen met beladen duels, en in veel gevallen worden de confrontaties op het veld nog eens overschaduwd door politieke spanningen. Vergeleken bij het affiche Iran-Verenigde Staten en de volksliedactie tijdens Engeland-Iran vallen de activistische stuiptrekkingen van de KNVB en het Nederlandse kabinet ten opzichte van de FIFA en het gastland in het niet. Bij Nederland-Qatar stond niéts op het spel. Minister van VWS Conny Helder droeg tijdens Nederland-Qatar een speldje van de One Love-beweging. FIFA-voorzitter Gianni Infantino was nauwelijks onder de indruk. Tijdens de tweede helft van Nederland-Qatar zat hij vijftig kilometer verderop alweer op de tribune bij Ecuador-Senegal.