Hollywood is nog te klein voor Bohemian Rhapsody, een groots aangezette viering van Muziek en Mercury. Op zo’n schaalniveau laat een zwak script alleen maar diepere sporen achter. De erfenis van Queen laat zich niet onderschatten, en verplichtte de makers op voorhand stelling in te nemen: de film is uitgesproken fictie. Dat maakt het onredelijk om uitgebreid af te geven op historische fouten, zoals de suggestie dat Queen aan het begin van de eighties jarenlang geen plaat opnam. Het onderscheidt Bryan Singers publieksbombast (na diens ontslag afgemaakt door Dexter Fletcher) hooguit nog wat opzichtiger van documentaires zoals Champions of the World (1995) en Days of Our Lives (2011).
Er is alleen een verschil tussen presentatie en representatie, en op dat laatste vlak gaat scriptschrijver Anthony McCarten genadeloos hard onderuit. McCarten, recentelijk ook al de valste noot in de afgevlakte Churchill-bio Darkest Hour, lijkt zich ertoe ingespannen te hebben het verhaal van Mercury in een zo smetteloos mogelijk format te verwerken. De resulterende uitbuiting van conventies is een continue nekslag voor iedere poging van Rami Malek (Mr. Robot) om een authentieke versie van Mercury neer te zetten.
Lees de volledige recensie op cine.nl
Beoordeling: [usr 1.5]
Bohemian Rhapsody (2018). 134 min. Regie: Dexter Fletcher (was Bryan Singer). Met Rami Malek, Joseph Mazzello, Allen Leech e.a.
Bohemian Rhapsody draait nu in de Nederlandse zalen
Damn, pittige recensie! Ik ga er vanmiddag heen, dus ik ben eens benieuwd!
Heb die van jou net even gelezen. Was not amused inderdaad… met pijn in m’n hart.