Een tijdje terug werd ik benaderd door de redacteur van http://www.indebioscoop.com/. Zijn vraag was eenvoudig: lijkt het je leuk om eens een gastblog te schrijven over een onderwerp naar keuze? Ik stemde toe, en kwam na wat wikken en wegen uit op een (toen nog) naderende release: Alien: Covenant (2017). Ik heb de voorganger (Prometheus, 2012) inmiddels twee keer gezien, en was er vrij zeker van dat ik deze twee titels aan de hand van een specifieke insteek samen zou kunnen gaan brengen.
Als er namelijk iets is wat me intrigeert aan beide films, dan is het wel dat Ridley Scott binnen zijn verhaalwereld uitgebreid speelt met (oorsprongs)mythen, religieuze subteksten en filosofische bespiegelingen. Ik was al een tijdje van plan hier iets mee te doen, maar nu kwam het er dan eens van. In mijn gastblog ga ik tot in detail op deze achtergronden in.
Hierbij de inleiding van het artikel en een link naar de website van indebioscoop:
Mythologische en religieuze subtekst in Prometheus en Alien: Covenant
De creatie creëert
Het oeuvre van een filmmaker vormt zich grotendeels naar de thema’s die hem of haar intrigeren. Wie niet verstrikt zit in de miljoenencontracten van de grote studio’s, kan eigen werelden scheppen en verspreiden, mits de juiste mensen in jouw werelden geloven. Het tegenoverstelde gebeurt echter ook.
Het voornaamste filmuniversum van de Britse cineast Ridley Scott viel hem ten deel toen regisseurs als Jack Clayton (The Innocents) en Robert Aldrich (What Ever Happened to Baby Jane?) het script van Alien terzijde hadden geschoven. De rest is geschiedenis. Scott schiep een meesterwerk, dat de weg bereidde voor een uiterst succesvolle sequel (Aliens), een duistere David Fincher (Alien3) en tenslotte een aantal verwerpelijke bijproducten (denk aan een Alien vs Predator). Scott moet gevoeld hebben dat de kaars langzaam aan het doven was, want in 2012 wachtte een verrassing: meer dan dertig jaar na het origineel verscheen Prometheus, een prequel die vertelt wat aan Alien vooraf ging. Anno 2017 lijkt Scotts wereld van xenomorphs en neomorphs rekbaarder dan ooit. Alien: Covenant vult een gat tussen Prometheus en Alien, maar voorziet tegelijk in een scala aan vervolgvragen. De Alien-franchise is een grootse mythe met schijnbare eeuwigheidswaarde.
Gehele gastblog:
http://www.indebioscoop.com/gastblog-tim-bouwhuis-de-creatie-creeert/
Mooi stuk Tim!
Interessant artikel! Heb alleen Alien ooit jaren geleden gezien, ben niet zo heel erg van dat soort films, maar hoor wel al dat Alien:Covenant veel wisselende meningen genereert!
En dat klopt helemaal… Ik vind deze twee films beiden matig tot redelijk; sommige aspecten vind ik erg de moeite, op andere gebieden zijn dit echter geen hoogvliegers. Prometheus is vooral visueel erg sterk. Alien is een klein meesterwerk!
Tof stuk Tim. Well done!
Thanks (en Nostra uiteraard ook)!