Een tijdje geleden kwamen de twee mede-bloggers van http://www.deprotagonisten.nl/ met een leuk tweedelig interview met Nostra van http://filmkijker.com/. Nostra staat inmiddels bekend als de persoon die filmbloggend Nederland (en België) samenbracht. Hij creëerde vorig najaar http://www.filmblogs.nl/, een verzamel-website voor de blogs en youtube-kanalen van talentvolle schrijvers, vertellers en filmfans. Inmiddels draait deze website goed, en worden er nog steeds blogs aan het aanbod toegevoegd. Ook mijn eigen filmrecensies zijn sinds vorig jaar terug te vinden op filmblogs.nl. Nostra zag zich bereid te reageren op een aantal vragen die ik nog voor hem in petto had… Benieuwd naar zijn antwoorden?

Een halfjaartje geleden, toen mijn blog eigenlijk nog niet eens zo heel lang in de lucht was, ontving ik al een reactie van je op één van mijn recensies. Iets daarna ontving ik een uitnodiging deel uit te gaan maken van de community van filmblogs.nl, die je toen net had opgestart. Hoe heb je mijn blog eigenlijk gevonden in het enorme aanbod aan bloggende filmfans?

Pfoe, dat is een goede vraag en eerlijk gezegd weet ik niet meer hoe ik jouw blog destijds gevonden heb! Over het algemeen was m’n ervaring dat filmblogs redelijk moeilijk te vinden waren (iets dat ik ook hoorde toen ik uitgenodigd werd om deel uit te maken van BlogSociety). Sindsdien zocht ik regelmatig (doe ik overigens nog steeds) naar nieuwe Nederlandstalige filmblogs. Komt neer op veel googlen, goede filters gebruiken en vervolgens controleren of blogs nog steeds actief zijn. Bij één van die zoektochten heb ik waarschijnlijk jouw blog ook gevonden.

Wat ik veel terugzie in de huidige community van filmblogs.nl, is dat aangesloten bloggers vooral ook elkaars werk lezen en af en toe ook reacties bij elkaar plaatsen. Voel jij je, als initiator van deze community, verplicht of misschien ook verantwoordelijk veel te lezen en hier en daar ook frequent een reactie achter te laten?

Dat vind ik wel fijn om te zien, dat bloggers elkaar vinden en dat er echt een gevoel van community is. Niets moet, maar ik probeer zoveel mogelijk te lezen en er op te reageren of like achter te laten. Dat kan ik echter niet dagelijks doen, maar dankzij filmblogs.nl en natuurlijk m’n email subscriptions weet ik wel ongeveer wat ik wel en niet gezien heb. Het kan dus voorkomen dat ik soms een achterstand van een aantal posts van een bepaalde blogger een tijd later in één keer lees en er op reageer.

In onze almaar verder digitaliserende maatschappij lijken haast en snelheid het steeds vaker te winnen van geduld en zorgvuldigheid. Als we die opmerking toepassen op het fenomeen filmrecensies, dan valt me op dat sterren-en ratingsystemen, als ook duimpjes omhoog en omlaag steeds meer in de mode komen. Het lijkt soms of de meeste mensen meer geïnteresseerd zijn in de imdb-score dan in een goed inhoudelijk commentaar. Herken je die trend, en hoe sta je daar zelf tegenover?

Rating-systemen zijn natuurlijk niet nieuw. Kijk naar Siskel en Ebert, die hadden in de jaren ’80 al het duim omhoog/omlaag systeem. Natuurlijk is dat een hele versimpeling, maar als je weet wat de smaak van iemand is, is het dan nodig een hele recensie te lezen? Het is denk ik ook de reden waarom rottentomatoes.com zo populair is. Het geeft een idee wat critici over het algemeen van een film vinden. Natuurlijk zie je het liefst als filmblogger dat je recensies ook inhoudelijk gelezen worden (en nog mooier als daar in reacties op in gegaan wordt), maar dat is aan de lezer om te bepalen. Het feit dat iemand al een recensie van me opzoekt ben ik al erg blij mee. Zelf lees ik recensies niet als ik zelf de film nog niet heb gezien, maar bekijk wel de score. Vaak lees ik de tekst dan pas nadat ik de film gezien heb om er achter te komen of ik het met die persoon eens ben.

Heb je ooit overwogen van je hobby je werk te maken, op wat voor wijze dan ook? Of heb je daar ooit de kans toe gehad?

Ik ben in een fase in m’n leven dat ik met een gezin natuurlijk bepaalde verplichtingen heb, dus het spontaan m’n baan opzeggen zal niet gebeuren, maar ik zie wel hoe De Filmkijker blijft groeien qua bezoekersaantallen. Als ik nu echter de hoofdprijs in een loterij zou winnen zou ik er niet over twijfelen om m’n baan op te zeggen en nog veel meer tijd te besteden aan het schrijven over films en het bezoeken van persvoorstellingen. Iets dat me nu simpelweg niet lukt. Tijdens het maken van een video voor één van mijn verdwenen bioscopen artikelen kwam ik een keer aan de praat met een journalist die me vertelde dat ik er meer mee zou moeten doen, maar zou dat niet een kans willen noemen. Zo af en toe als freelancer iets te schrijven lijkt me overigens wel interessant, maar ik zou me dan eerst moeten verdiepen hoe ik dat aan zou moeten pakken.

Je site wordt goed bezocht, en mensen zien je recensies graag verschijnen. Ook je site filmblogs.nl draait goed. Wat is het geheim van een goed draaiende blog?

Het is misschien een beetje cliché om te zeggen, maar vooral er veel tijd en energie insteken. Mijn blog heb ik nu al zes jaar en ik probeer altijd nieuwe ideeën te verzinnen die niet alleen interessant zijn voor anderen, maar waar ik zelf ook energie van krijg of enthousiast van wordt. Proberen te innoveren. Zo zijn de onderwerpen van de blogathons ontstaan, de diverse series als “De verdwenen bioscopen van…”, “Het verhaal achter…”, “De vele gezichten van…” en natuurlijk ook de filmblog get together en uiteindelijk filmblogs.nl. Daarnaast is het ook belangrijk anderen met dezelfde interesse op te zoeken. Ik vind het altijd jammer als er bloggers zijn die wel schrijven, maar verder niet al te veel interactie hebben of andere bloggers bezoeken. Het kan natuurlijk zijn dat ze daar geen behoefte aan hebben, maar juist de conversatie met anderen over iets waarvan je houdt maakt het toch leuk?

Ik heb steeds vaker dat ik tijdens films mijn ‘recensiemodus’ niet meer uit kan zetten. Automatisch vorm ik mijn oordeel, en als het moest zou ik na de meeste voorstellingen gemakkelijk 500 woorden weg kunnen typen. Herken je dat, en zo ja, zou je af en toe niet liever ‘gewoon’ een film kijken zonder haar te recenseren?

Er is altijd wel bij het bekijken in m’n hoofd een stemmetje dat bezig is met het beoordelen van wat er allemaal gebeurt, maar gelukkig is dat niet de overstemmende en vind het dan ook niet erg. Ik weet dat als ik een bekende film die ik al heb gerecenseerd of waarvan ik weet dat ik geen recensie ga schrijven misschien iets minder op hoef te letten, maar ik geniet daarentegen ook bij een film waarover ik iets ga schrijven. Het kan geen kwaad iets kritisch te bekijken, daardoor geniet je des te meer als je een film kijkt waar alles klopt.

Het medium film lijkt wat op z’n retour. De dvd-verkoop loopt al jaren terug, en hoewel de (grote) bioscopen nog steeds winst draaien, staat ook die industrie onder bedreiging van zichzelf ontwikkelende torrentsites. Populairder is nu ook het zogeheten ‘bingewatchen’ van series op Netflix en vergelijkbare legale diensten. Vind je dit een zorgwekkende tendens, kijkend naar de toekomst van de film?

Het fysieke medium film is zeker op z’n retour en volgt in dat opzicht de trends die we de afgelopen jaren in de muziekindustrie al hebben gezien. Wanneer is de laatste keer dat je zelf een CD gekocht hebt? Waarschijnlijk is dat jaren geleden. Mis je dat? Nee, want je kan de muziek binnen seconden via je Spotify opzetten. Het gemak (toegang in plaat van bezit) is voor de consument simpelweg fijner. Waarom nog meer dan 10 euro voor één film betalen terwijl je voor datzelfde bedrag honderden films en series tot je beschikking hebt? Zelf vind ik het totaal geen zorgwekkende tendens en het is juist aan de filmindustrie om daarin mee te gaan. In een ideale situatie zou ik graag (bijna) gelijktijdige releases willen zien in de bioscoop en thuis op bv. Netflix. De consument ziet dat wel zitten, de maatschappijen willen hun positie echter nog te veel beschermen.

Denk je dat het kijken van films bijdraagt aan je algemene ontwikkeling, en kennis biedt over de manier waarop de wereld in elkaar zit? Of moet je het medium in de eerste plaats blijven zien als een vorm en bron van vermakelijke fictie?

Voor mij is film in de eerste plaats een vorm van escapisme, even alles om je heen vergeten en je in een andere situatie wanen. Maar daarnaast zoek ik ook wel regelmatig documentaires op, vaak over onderwerpen waar ik niets van af weet, en leer ik daar regelmatig wel iets van. Documentaires, maar ook films in het algemeen kunnen ons een spiegel voorhouden of inzicht geven in situaties die we normaal nooit zouden meemaken en daardoor bijvoorbeeld begrip kweken.

Stel, je moet vijf films noemen die iedere zichzelf respecterende filmkenner ooit gezien moét hebben. Welke kies je?

Dat vind ik best een pittige vraag, want iedereen zoekt iets anders in z’n films. Wat ik zou aanraden is om niet alleen Amerikaanse films te kijken, maar ook films uit andere delen van de wereld te bekijken. Zet eens een Zuid-Koreaanse film als Oldboy (zie foto) op of een Japanse tekenfilm als Paprika of My Neighbour Totoro. Kijk in de IMDB top 250 welke films populair zijn, maar zorg ook dat je oudere films kijkt zodat je een idee krijgt hoe film zich heeft ontwikkeld. Ik denk dat vijf films te weinig zijn om aan te raden, maar verdiep je en laat je vervolgens meenemen in meer werk van een bepaalde acteur, regisseur of periode. Op die manier groei je je kennis. De documentaire reeks “A History of Film” is een serie die ik iedereen aanraad.

Nostra, hartelijk dank voor je uitgebreide antwoorden en je tijd! We (ik spreek namens heel filmblogs, dat mag wel denk ik) hopen nog lang van je recensies, creatieve ideeën en organisatorische vaardigheden te mogen genieten.

Benieuwd naar het vorige interview, afgenomen door de Protagonisten? Zie de volgende links:

http://www.deprotagonisten.nl/posts/interview-met-nostra-van-defilmfijker-com-en-filmblogs-nl-12/ (deel één)

http://www.deprotagonisten.nl/posts/interview-met-nostra-van-defilmfijker-com-en-filmblogs-nl-22/ (deel twee)