‘Laten we met de aandacht naar binnen alles wat er leeft welkom heten,’ klinkt het tijdens een kringsessie aan het begin van deze documentaire. Gedwee volgt een groep jonge mensen de aanwijzingen van de instructrice, ergens tussen collectieve hypnose en Nederland in beweging. Het tafereel duurt niet al te lang. Na een halve minuut worden de jongeren uitgenodigd het contact met de stoel en de vloer te zoeken en tegelijk de beelden van iedereen weer ‘naar binnen te laten vallen.’
Kijkend van een onoverbrugbare afstand kun je erom lachen of je verwonderen. Moeilijk is het niet, jezelf voorhouden dat je je rationele zelf goed genoeg op orde hebt. Maar wat doe je als je dan toch mentaal dreigt in te storten, als je lichaam tot stilstand komt in een wereld die continu doorrent? Vandaag de dag is de zorg van enkelingen steeds vaker de zorg van iedereen. ‘Nu verandert er langzaam iets’ beweegt zich precies op dat spanningsveld.
‘Nu verandert er langzaam iets’ (2018). 106 min. Regie: Menna Laura Meijer.
Deze documentaire draait sinds 21-3 in de Nederlandse zalen
Ik vond dit een ontzettend zweverige documentaire die ik ook naderhand vrijwel meteen weer vergeten was.
Haha, maar het interessante is nu juist dat veel mensen in deze tijden kennelijk zo opgefokt zijn door hun dagelijks bestaan dat ze dit soort sessies (in de meest brede zin van het woord) dus opzoeken, creëren, nodig hebben. Wat jij ‘zweverig’ noemt is dus niet per se aan uitzonderingen of aan gekke goeroes gebonden, maar aan ‘gewone’ mensen die mentaal vastlopen en naar een uitweg zoeken.