In het kader van het Filmkrant Lab van de Filmkrant hebben Brigitte Borm, Hannah Lindo en ik een video-essay gemaakt over de Nederlandse art-productie Nocturne (Viktor van der Valk, 2019). Het essay is hier terug te vinden.
Ik was nooit zo’n liefhebber van Nederlandse films. In mijn jonge jaren werd ik overvallen met tenenkrommend slechte komedies van het kaliber Spion van Oranje, kinderfilms in de categorie Kruistocht in Spijkerbroek en ‘familietitels’ als, juist, Alles is Familie (of Liefde). Dit was mijn beeld van Nederlandse films, en jaarlijks verschenen er titels die mijn indrukken nog eens onderstreepten. Verliefd op Ibiza, Rokjesdag, en onlangs nog ‘daar blijf ik weg’-releases in het straatje Voor Elkaar Gemaakt/Tuintje in m’n Hart.
Iedere filmliefhebber heeft er wel last van: dat gevoel van irritatie als die ene vervelende regisseur wéér een slechte film heeft gemaakt (die toch iedereen gaat zien). Die haat-liefderelatie met die actrice wiens hoogtijdagen al lang vervlogen zijn. Of die acteur die alleen maar verschijnt in B-meuk om z’n bankrekening te spekken. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Onze wandelende bron van ideeën en gewaardeerde collega-blogger (Nostra, aka de filmkijker) heeft weer een leuk en origineel concept op stapel gezet, dat aan de basis staat van een nieuwe estafette blogathon…