Tijdens het Wereldkampioenschap Voetbal 2022 (20-11 <-> 18-12) licht ik iedere dag uit wat mij opvalt op en rondom het veld. Wapenfeiten, tactische beslissingen, politieke kanttekeningen; in Kolder in Qatar bekijk ik dit al op voorhand historische toernooi door mijn persoonlijke lens. Vandaag deel #3: Een gele kaart voor het dragen van de One Love-aanvoerdersband.

Het is al maanden geleden dat de KNVB formeel toestemming vroeg aan de FIFA om de One Love-aanvoerdersband te mogen gebruiken tijdens het WK. Een reactie bleef uit, waarop de bond en het Nederlands elftal zich in overleg voornamen het plan te handhaven en een eventuele boete te accepteren. Ze hadden buiten de extreme grillen van de FIFA gerekend, die geen boete oplegde maar op de wedstrijddag wel ineens met sportieve consequenties dreigde.

Het is op zichzelf al bedenkelijk dat de FIFA zich zo lang van de domme houdt en vervolgens alsnog kleur bekent. Hiermee bewijst de organisatie dat de deelnemende ploegen niet op #1 staan, want een plotse aankondiging op de wedstrijddag heeft invloed op de wedstrijdvoorbereiding, zeker als het een aankondiging is die direct betrekking heeft op het spel. Dat was hier zeker het geval, en dat brengt me bij de aard van de sanctie zelf.

Wat een bespottelijk gegeven dat de FIFA dreigt met een gele kaart als aanvoerders (van Europese landenteams) definitief overgaan tot het dragen van de One Love-band. Op de wedstrijddag dreigen met geel is niets minder dan chantage. De FIFA moet zich schamen, maar ik maak me geen illusies; de organisatie komt hier gewoon mee weg.

Je kunt Virgil van Dijk, zijn medespelers en de KNVB in mijn ogen niet kwalijk nemen dat ze voor de druk van de FIFA zwichten. Tijdens de NOS-uitzending van vanmiddag zei gelegenheidsanalist Reza Ghoochannejhad dat Van Dijk niet sterk stond, en een statement had kunnen maken door de band ook in deze situatie te dragen. Je kunt alleen niet van een verdediger verwachten dat hij er willens en wetens voor kiest om te spelen met een kaart op zak. Nederland wil wereldkampioen worden, niet voetballen met een halsband om.

Sowieso is het dragen van de band een gebaar voor de bühne. De KNVB en het Nederlands Elftal kiezen ervoor om te voetballen in een land waar mensenrechten worden geschonden. Ik twijfel er niet aan dat het dragen van de band voor van Dijk een oprecht gebaar is, maar als statement komt de actie onder de huidige omstandigheden toch maar half over. In dat kader mogen Nederland en de andere landen met One Love-voornemens in zekere zin juist een beetje ‘blij’ zijn dat de FIFA hier op verwerpelijke wijze kleur bekent. Een slechtere beurt kon de organisatie niet maken. Voor het oog van de wereld is dreigen met geel veelzeggend. Misschien zelfs veelzeggender dan een One Love-band dragen terwijl je voetbalt in Qatar.