De afgelopen twee weken heb ik onder andere gewerkt aan twee stukken over de Italiaanse regisseuse Alice Rohrwacher. Ik bekeek haar eerste twee films (2011, 2014) en schreef daar een flashback-artikel over. Vervolgens liet ik me afgelopen vrijdag verbluffen door haar laatste film, Lazzaro felice, die vanaf morgen regulier in de Nederlandse zalen draait. Beide stukken zijn gepubliceerd op cine.nl
Link flashback Corpo Celeste & Le Meraviglie
”Zowel in Corpo Celeste (2011) als Le Meraviglie (2014) vermengt een zoektocht naar het wonderlijke zich met de schaduwen van een schrijnende sociale werkelijkheid.”
”Grote maatschappelijke constructies (feodalisme, neoliberalisme) worden ontwapend in een filmlandschap dat alleen bloeit voor de onderdrukten. Een sleutelrol is weggelegd voor de helende kracht van muziek: het was Fellini (Le notti di Cabiria) die begreep dat de wonderlijke verschijning van klanken troost en verlichting kon bieden.”
Corpo Celeste moet ik nog steeds zien van haar. Van Le Meraviglie was ik al onder de indruk van haar talent, maar met Lazzaro Felice heeft ze mij helemaal overtuigd. Ik ben ook ontzettend fan van haar zus, Alice, die ik altijd geweldig vind acteren.
En uiteraard verschijnt ze ook in Lazzaro Felice:)
Corpo Celeste is echt een tip.
De link tussen de wolf in de film en de plaats van dat dier in de Italiaanse mythologie had ik zelf tijdens het kijken niet gelegd. Na het lezen van je recensie ontkom ik niet aan de gedachte dat de relatie tussen Lazzaro en de zoon van de markiezin een verwijzing is naar de twee hoofdpersonages in de mythe van Romulus en Remus.
đ