Tag archieven: kapitalisme

Recensie: Perfumed Nightmare [Kidlat Tahimik, 1977]

IFFR 50/50-program (2021)

Een Filipijnse taxichauffeur droomt van een sprookjesbestaan als astronaut. Geïnspireerd door Amerikaanse radio-uitzendingen richt hij halverwege de jaren zeventig een fanclub op voor raketarchitect Wernher von Braun. Wat blijft er van zijn dromen over als hij de derde wereld daadwerkelijk verlaat voor een reis naar het westen?

Lees verder Recensie: Perfumed Nightmare [Kidlat Tahimik, 1977]

Parasite Black & white (redactiediscussie)

IFFR

Op Donderdag 13 Februari wordt de zwart-witversie van de Zuid-Koreaanse succesfilm Parasite (Bong Joon-Ho, 2019) regulier uitgebracht in de Nederlandse zalen. Onlangs ging de make-over in première op het IFFR, waar Bong Joon-Ho ook te gast was. Parasite Black & White won er pardoes de publieksprijs. Reden voor de redactie van indebioscoop.com om een kritisch licht op de situatie te laten schijnen.

Klik hier voor de redactiediscussie
Klik hier voor de bedenkingen die ik zelf al uitte in mijn terugblik-artikel op het IFFR

Terugblik IFFR 2020: de parasiet van het festival

Parasite (2019)

Voor filmmagie mocht ik na afloop van het 49e IFFR de hoogtepunten bespreken en enkele kritische noten kraken. Het lijdt geen twijfel dat ik overall weer genoten heb, en uitkijk naar de jubileumeditie van 2020.

Edit januari 2023: de (oude) website van filmmagie is sinds najaar 2020 niet meer toegankelijk, zie onder voor de gekopieerde tekst uit eigen archief

Lees verder Terugblik IFFR 2020: de parasiet van het festival

Lazzaro Felice, Le Meraviglie, Corpo Celeste: het oeuvre van Alice Rohrwacher [recensie, flashback]

De afgelopen twee weken heb ik onder andere gewerkt aan twee stukken over de Italiaanse regisseuse Alice Rohrwacher. Ik bekeek haar eerste twee films (2011, 2014) en schreef daar een flashback-artikel over. Vervolgens liet ik me afgelopen vrijdag verbluffen door haar laatste film, Lazzaro felice, die vanaf morgen regulier in de Nederlandse zalen draait. Beide stukken zijn gepubliceerd op cine.nl

Lees verder Lazzaro Felice, Le Meraviglie, Corpo Celeste: het oeuvre van Alice Rohrwacher [recensie, flashback]

Recensie: The Candidate (David Karlak, 2011)

Mijn eerste post van 2019 – ik maak graag van de gelegenheid gebruik om de lezer een (film)rijk 2019 toe te wensen. Dat je gemoedstoestand over het algemeen maar zo ver mogelijk mag afwijken van de ironisch gekozen still hierboven:)

Het beeld komt uit de kortfilm The Candidate, waarover ik een tijdje terug wat schreef voor Cine:

Rijk worden over de rug van anderen. Je collega’s de vernieling in werken. David Fincher nam Facebook, Martin Scorsese DiCaprio. Er zijn talloze films die kapitalistisch gedachtegoed mengen met het compromisloze gedrag van de geldbeluste mens, en telkens weer komen ze in essentie op hetzelfde uit: in een wereld van neoliberale mores is geen ruimte voor zwakheid. Het is eten of gegeten worden, daar aan Wall Street waar de wolven wonen. Competitie en rivaliteit zijn waarden van alle tijden. Toch is het strijdtoneel van de werkvloer ook een uitgesproken modern fenomeen. Als geld alleen in de verbeelding bestaat, kunnen je collega’s misschien ook een stuk gemakkelijker in lucht veranderen. In Brian de Palma’s Passion is het survival of the fittest-principe op zichzelf een raison d’être. Veel platter ga je je drama niet krijgen, maar dat is nu precies het punt: emoties zijn versteend, werknemers spelen hard tegen hard.

Klik hier om verder te lezen – je vindt er ook de link naar de film.

Recensie: Wildlife [Paul Dano, 2018]

Er zijn twee momenten in Wildlife waarop de wereld van de zestienjarige Joe Brinson (debutant Ed Oxenbould) voor zijn ogen uiteenvalt. Beide keren fixeert de camera zich op de geschokte blik van de jonge filmkijker: net als in de roman van Richard Ford (1990) is het Joe die beseft, vertelt en ziet. Aan het einde van de film zal hij degene zijn die het verhaal van zijn ouders in een enkel beeld weet te vangen.

Lees verder Recensie: Wildlife [Paul Dano, 2018]

Recensie: Memorias del Subdesarrollo (Tomás Gutiérrez Alea, 1968)

Have I changed or has the city? De adelaarsblik van Sergio (Sergio Corrieri) vangt alles, maar de herkenning ontbreekt. De montage volgt een vast stramien: hij kijkt – alleen hij – de camera correspondeert. Zien we de blik, dan kunnen we vergif innemen op het volgende shot. Vrouw in het vizier!

Lees verder Recensie: Memorias del Subdesarrollo (Tomás Gutiérrez Alea, 1968)

Recensie: The Square (2017) [Drama]

Hoe vaak kijken wij in een tijdperk van digitalisering en individualisering nog om naar onze medemens? In The Square vraagt museumcurator Christian (Claes Bang) via een eigenzinnige kunstexpositie aandacht voor altruïsme en sociale verantwoordelijkheid. Binnen de grenzen van een wit omlijnd vierkant worden bezoekers geacht in te spelen op de concrete behoeften van anderen.

Lees verder Recensie: The Square (2017) [Drama]