Een betoverende stem en een verstillende piano. Het karakteriseert de Deense zangeres Agnes Obel. Of karakteriseerde? Anno 2016 komt Obel met haar derde studiealbum, waarop een duidelijke muzikale accentverschuiving te horen is.
Citizen of Glass breekt namelijk met het gebruik van de piano als solo-instrument. In plaats daarvan horen we nu ook diverse snaarinstrumenten, en zorgen een aantal orkestrale fragmenten ervoor dat Obel’s muziek hier en daar grootser en harmonieuzer klinkt dan tevoren.
Obel’s stem klinkt daarnaast gevarieerder dan op haar eerste twee albums : moeiteloos wisselt ze van krachtig (op de opener, Stretch your Eyes) naar breekbaar (op het titelnummer). Daar zit een duidelijke gedachte achter. Obel zelf: “I wanted the record to sound like my concept completely: like glass, as well as have lyrics that felt glass-like. It had to sound strong as well as fragile, harsh but easy to break.”
Het concept dat Obel noemt, en dat aan deze plaat ten grondslag ligt, is minstens even sterk als de muziek zelf. Citizen of Glass gaat over de impliciete verwachting van de maatschappij ten opzichte van ieder individu transparant te zijn en zichzelf te allen tijde te kunnen verantwoorden. Met andere woorden: “The idea that we’re meant to tell everyone the stories of our inner and outer lives, to publish them online, to be completely open and transparent, and how big a change that is for us all as human beings. That subject is fascinating to me.”
De bredere muzikale inslag, de variatie in Obel’s stem; het klinkt alsof we hier met haar beste plaat tot nu toe van doen hebben, en toch is dat niet zo. Citizen of Glass is een prima popplaat, maar de meeste nummers missen onderscheidingsvermogen. Een prachtig pianoliedje als Riverside (2010) brengt Obel daarmee niet voort. Wel experimenteert ze op Familiar naar hartenlust:
De tegenstem halverwege het nummer lijkt mannelijk, maar niets is minder waar: Obel creëerde hier wat moet klinken als een mannelijke cyborg-versie van zichzelf. Het is inventief gevonden, en zorgt mijns inziens mede voor het beste nummer op het album.
Toch benadert Citizen of Glass niet de muzikale magie van Philharmonics (2010) en Aventine (2013). Ergens is dat misschien maar goed ook. Moet niet iedere artiest(e) bereid zijn zichzelf op den duur uit te dagen en te vernieuwen?
Beoordeling: 7.5 (7/10)
Muziekinformatie: Agnes Obel- Citizen of Glass (2016) is nu te koop. Genre: Pop.
- Stretch Your Eyes (5:11)
-
Familiar (3:55)
-
Red Virgin Soil (2:43)
-
It’s Happening Again (4:20)
-
Stone (3:56)
-
Trojan Horses (5:33)
-
Citizen of Glass (2:49)
-
Golden Green (3:59)
-
Grasshopper (2:38)
-
Mary (5:47)
Het gehele interview met Agnes Obel, waaraan ik de quotes uit deze recensie heb ontleend, is hier terug te vinden: https://www.theguardian.com/music/2016/oct/17/agnes-obel-its-called-a-trautonium-and-it-can-electrocute-people
Ik vind het weer een prachtplaat. Toch was er op de eerste twee albums ook al een snaarinstrument te horen: de harp. Zo mooi breekbaar in combinatie de piano. En dan die stem, zalig!
Je hebt helemaal gelijk:) leuk trouwens dat we muzikaal ook overeenkomsten in smaak hebben. Mijn absolute favoriet is Aventine, daar zal ze niet zo snel overheen gaan voor mij. Vandaar ook mede dat ik niet reuze-enthousiast ben, een prima plaat is het natuurlijk wederom;
Ik luister eigenlijk nooit naar Agnes Obel, maar misschien ga ik dat eens wat meer doen.
Ik zou het zeker een keer een kans geven:) tip: gewoon beginnen bij het eerste album, niet bij deze;