Recensie: Beast [Michael Pearce, 2017]

In het prentenboek van de dieren-jagers ontbreekt een hoofdstuk voor de mens, zegt de licht ontvlambare Pascal (Johnny Flynn) tijdens een onderkoelde autorit. De blik van Moll (Jessie Buckley) spreekt mysterieuze boekdelen. Vertwijfeling en fascinatie strijden om voorrang bij een vrouw die uiteindelijk vooral zichzelf wil vinden.

Het beestachtige karakter van Pascal openbaart zich in Beast al als de outlaw de eerste keer met een geweer het frame binnen komt lopen. De aantrekkingskracht van de vreemdeling wint het voor Moll natuurlijk al snel van een gekooid familiebestaan, ook als dat betekent dat er gevaar in de lucht hangt. Gevaar en vrijheid komen immers maar al te vaak op hetzelfde neer.

Molls conservatieve ouders en zus gedragen zich zo naar dat partij kiezen geen moeite kost. Tijdens de eerste tien minuten van de film begint Moll in een voice-over over de kracht van de orka; de orka laat zich door niets of niemand tegenhouden als ze het gevoel heeft vast te zitten. Achter een grote glimlach schuilt de wil om te ontsnappen. Die orka is ze natuurlijk zelf – misschien beseft ze het alleen nog niet.

Het ontluikende regietalent van Michael Pearce staat garant voor een prikkelende en intense psychologische thriller. Pearce vindt het goede tempo in het uitspelen van de spanningen tussen Moll, haar familie en de raadselachtige Pascal – om over de onopgeloste moordzaken op de achtergrond nog maar niet te spreken. Minder geslaagd is Beast als een voor film geschreven karakterstudie. De rol van Moll is memorabel omdat Jessie Buckley (eerder in tv-series War and Peace en Taboo) haar zo fantastisch speelt, niet omdat het scenario zo’n strakke psychologische insteek kent. Show, don’t tell, geldt voor ieder schoolvoorbeeld; Buckley doet haar best, maar de nietsverhullende dialogen en [achter]namen van personages laten al vroeg niets meer aan het toeval over.

In lijn met een debutant als Jordan Peele (Oscar voor Get Out) werkt ook Pearce met metaforen en stiekeme vooruitwijzingen. De Brit slaagt er echter niet in om die stijlfiguren subtiel te verwerken, waardoor de film aankondigend en voorspelbaar wordt. En toch verliezen de beelden hun grip nooit helemaal. Ergens blijven de gezichten van Buckley en Flynn altijd onpeilbare mysteries – alsof de twee zich in het geheim tegen de intenties van de maker verzetten. Worden we blind gemaakt voor échte beeldspraak? Beast doet hopen van niet.

Beast [Michael Pearce, 2017]. 107 min. Drama, thriller. Met Jessie Buckley, Johnny Flynn, Geraldine James e.a.
[usr 3.5]

Na roulatie op Sundance en het IFFR (2018) krijgt Beast op 21-6 haar reguliere [Nederlandse] bioscooprelease

Geef een reactie