Recensie: Doubles Vies [Olivier Assayas, 2018]

In Doubles Vies vangt een Parijse uitgeverij de klappen op van de doorgeschoten digitalisatie. Bestaat informatie nog wel? Waar ligt de balans tussen verzet en vooruitgang? Tijdens het schrijfproces ontdekte Olivier Assayas dat zijn vraagstukken hun gewenste effecten alleen zouden hebben in de speelse mal van de komedie.

De keuze voor (k)lucht roept al vroeg in de film een prikkelende vraag op: hoe serieus moeten we Doubles Vies nemen? De openingsscène ontpopt zich als een volmaakt experiment. De laconieke uitgever van dienst (Guillaume Canet) discussieert met een onverzorgde modelschrijver (Vincent Macaigne) over de verhouding tussen literatuur en de digitale revolutie. De dialoog tussen de twee ontvouwt zich in een zodanig tempo dat het je gemakkelijk kan gaan duizelen. Waar kijken we naar? Is dit stiekem een banale film voor praatzieke intellectuelen of gaan we richting een subtiele ontmanteling van geijkte stereotypen?

Verder lezen op cine.nl

Doubles Vies (Non-Fiction) (2018). 108 min. Regie: Olivier Assayas. Met Guillaume Canet, Juliette Binoche, Vincent Macaigne e.a.

Doubles Vies draait nu in de Nederlandse zalen

4 gedachten over “Recensie: Doubles Vies [Olivier Assayas, 2018]”

Geef een reactie