Een tijd terug zag ik de experimentele fotofilm Ascent, een project van de Nederlandse kunstenares Fiona Tan. Ik was erg onder de indruk; dit is eigenlijk zo’n film die je (net als ik) in een klein bioscoopzaaltje moet zien, waar je niet wordt afgeleid en het dromerige sound design je meeneemt in een wereld die tegelijk reëel en surreëel is.
Ik schreef uitgebreid over Ascent:
Het verhaal is fictief, de beelden zijn echt. In Ascent zoekt beeldend kunstenaar Fiona Tan de grenzen van het medium film op. Een caleidoscopische fotocollage van Mount Fuji vraagt ons stil te staan en tot rust te komen in een wereld die schreeuwt om dynamiek en beweging. Japans eigen wereldwonder is het decor voor een ingetogen liefdesverhaal, dat onderhuidse sentimenten en cultuurfilosofische bespiegelingen blootlegt.
Verder: http://www.filmvandaag.nl/recensies/534-ascent
Beoordeling: [usr 4]
Filminformatie: Ascent (2016)/80 min./Genre: Drama, experimenteel/Regie: Fiona Tan/Met de stemmen van Fiona Tan en Hiroki Hasegawa
Ascent draait sinds afgelopen donderdag in de Nederlandse bioscopen
Mooie recensie! Ascent is een film die vraagt om dit soort uitgebreide bespiegelingen.
Het ratelende geweervuur tijdens het gedeelte over de oorlog was een van de weinige momenten dat de verstilling ruw verbroken werd. Het deed me denken aan het sonische geweld waarmee de vulkaan het begin van de film aankondigde.
Ik vond het met name indrukwekkend hoe snel de rust weerkeerde; alsof Tan wilde benadrukken dat ook menselijk geweld niets voorstelt bij de allesverzengende almacht van de natuur.
Ik wil ‘m nu ook wel zien!
Hij draait in ’t Hoogt volgens mij; wel een gevalletje ‘acquired taste’, geen garanties, maargoed, de recensie biedt hopelijk voldoende aanknopingspunten:)