Tag archieven: Filmvandaag

Recensie: The White Crow [Ralph Fiennes, 2018]

Aan het begin van de jaren zestig arriveerde het vermaarde Kirovballet van Leningrad in Parijs. Onder hen Rudolf Nureyev, één van de latere danslegendes van de twintigste eeuw. In een biografie van zijn uiteindelijke co-scenariste Julie Kavanaugh (2007) vond acteur-regisseur Ralph Fiennes (van Harry Potter tot The Invisible Woman) het perfecte materiaal voor een speelfilm.

Lees verder Recensie: The White Crow [Ralph Fiennes, 2018]

Recensie: The House that Jack Built [Lars von Trier, 2018]

Jacks doel openbaart zich in macabere tableaux. Kun je het kwaad ook tot kunst verheffen? En als dat al kan, welke gevolgen heeft dat voor de ‘kunstenaar’? Hij moet leven met een compilatie van verontrustende beelden, letterlijk verwerkt in het veel te zelfbewuste slotstuk van de film. Von Trier heeft zich grotendeels van zijn publiek vervreemd, omdat zijn enigma’s steeds nadrukkelijker deel zijn geworden van ‘s mans eigen branie. Tot die donkere spiegel heeft uiteindelijke alleen de maker volledige toegang.

Lees verder Recensie: The House that Jack Built [Lars von Trier, 2018]

Recensie: Shoplifters [Hirokazu Koreeda, 2018]

‘’Wat kan ik mijn kinderen anders leren dan stelen?’’, zegt Osamu teneergeslagen. Hoe bizar die uitspraak op zichzelf ook mag klinken, ze sluit naadloos aan bij het soort rol dat Koreeda’s eindeloze sympathie heeft: de vader die niet geworden is wie hij wilde zijn. Niets is menselijker dan de onmacht die het menszijn in het werk van de cineast zo regelmatig definieert.

Lees verder Recensie: Shoplifters [Hirokazu Koreeda, 2018]

Recensie: Girl (Lukas Dhont, 2018)

“Alles wat je dan zult zijn, ben je nu al”, vertrouwt een arts de 15-jarige Lara toe. In Girl is de hartverwarmende realiteit soms een woordendeken van acceptatie. Maar ze is ook een decor voor de angst en twijfel die een gendertransformatie met zich mee kan brengen. Hoe voel je je fysiek geborgen als je lichaam op reis is?

Lees verder Recensie: Girl (Lukas Dhont, 2018)

Recensie: The Rider (Chloé Zhao, 2017)

In The Rider ondergraaft Chloé Zhao (Songs My Brothers Taught Me) de mythe van Amerikaanse masculiniteit. De Chinese cineaste keerde terug naar Zuid-Dakota, de streek waar ze haar eerste langspeler draaide. Ze vond er een rodeorijder (Brady Jandreau) die door een ernstig hersenletsel geremd werd in het uitoefenen van zijn grootste passie. Wie worstelt, kan niet altijd boven blijven komen.

Lees verder Recensie: The Rider (Chloé Zhao, 2017)

Recensie: Jusqu’à la Garde (2017) [Drama, Thriller]

In een kleine rechtszaal bespreken twee twistpartijen het lot van de elfjarige Julien. Hij (Denis Ménochet) meent dat het vaderschap hem na zijn scheiding onrechtmatig is afgenomen door de protectieve Miriam (Léa Drucker). Zij geeft de reden: na jaren van mishandeling en obsessief gedrag voelen Julien en zijn jongvolwassen zus zich bij hun vader geen moment meer veilig.

Lees verder Recensie: Jusqu’à la Garde (2017) [Drama, Thriller]

Recensie: The Florida Project (2017) [Drama]

Contrast is het sleutelwoord in The Florida Project, de nieuwe film van Tangerine-regisseur Sean Baker. Vlak buiten de poorten van Disney World houden de gelukzoekende bewoners van een verfomfaaid motel met moeite het hoofd boven water. Baker omarmt het perspectief van hun kinderen: alleen zij kunnen nog dromen van een betere toekomst.

Lees verder Recensie: The Florida Project (2017) [Drama]

Recensie: Call Me by Your Name (2017) [Romantiek, drama]

Op de tonen van Sufjan Stevens’ Mysteries of Love beweegt Call Me by Your Namezich richting de onvermijdelijke Oscarnominaties. Zo gaat het vaker met films die het festivalseizoen aandoen: nog voor de Nederlandse release hebben de verwachtingen hun kookpunt al bereikt. In dit geval is dat niet onterecht. Deze emotionele karakterstudie van Luca Guadagnino overtuigt door de sterke beeldvoering en een doorbrekende Timothée Chamalet.

Lees verder Recensie: Call Me by Your Name (2017) [Romantiek, drama]

Recensie: Breathe (2017) [Drama, romantiek]

Prille liefde in een idyllisch Brits landschap – in Breathe kost het Robin Cavendish (Andrew Garfield) en Diana Blacker (Claire Foy) slechts een minuut of vijf om als een blok voor elkaar te vallen. Het regiedebuut van motion-capturefenomeen Andy Serkis (The Lord of the Rings, de nieuwe Apes-trilogie) richt zich dan ook vooral op de beproevingen die later in het verschiet liggen.

Lees verder Recensie: Breathe (2017) [Drama, romantiek]

Recensie: On Body and Soul (2017) [Drama, romantiek]

Een tijdje terug postte ik al een kortere review van On Body and Soul, de winnaar van het filmfestival van Berlijn en de Hongaarse Oscar-inzending voor beste buitenlandse film. Nu de film regulier uit is in de Nederlandse zalen, wordt het ook tijd mijn volledige recensie van deze prachtige arthouse-titel te delen.

Lees verder Recensie: On Body and Soul (2017) [Drama, romantiek]