Honderdtwintig jaar reizen naar een utopische kolonisatieplaneet. Maar Jim Preston (Chris Pratt) wordt negentig jaar te vroeg wakker uit zijn hyperslaap. Na een jaar op het uitgestrekte ruimteschip de Avalon is Preston verworden tot een soort ruimte-Robinson Crusoe, en ziet hij nog maar één mogelijkheid: een medepassagier (Jennifer Lawrence) wakker makken…

Als narratief concept werkt het goed. Twee Hollywoodsterren op een ruimteschip, een vleugje mysterie en uiteraard een opborrelende romance. Maar bij die clichés zou het niet mogen blijven. Waarom zijn Pratt en Lawrence op dit schip? Waarom wordt Pratt te vroeg wakker? De trailer belooft veel, maar uiteindelijk blijkt het scenario alle conventies strak te volgen, en geen greintje ruimte over te laten voor een inventieve twist.

En dat is eeuwig zonde. Passengers oogt cinematografisch gelikt, Pratt en Lawrence zijn aardig op elkaar ingespeeld en qua setting had de film zich heen beter platform kunnen wensen. Maar daarbuiten wringt het dat de voorspelbaarheid troef is, en alle elementen die de film vormgeven stuk voor stuk zinspelen op eerdere films. De barman lijkt van de set van The Shining te zijn getrokken, de hyperslaap en de kolonie doen sterk denken aan Avatar, de slaapmodules vertonen gelijkenis met die uit Moon (2009), en het ruimteschip leek ook gemodelleerd te zijn naar films als Alien, 2001: a Space Odyssey en Sunshine.

Om dan te verrassen, moet je met een inventief scenario komen, en dat gebeurt niet. Zeker het laatste gedeelte van Passengers is erg matig. Van tevoren keek ik hier erg naar uit, maar de voorzichtige vrees na de eerste reacties werd bewaarheid. Passengers is niet meer dan doorsnee.

[usr 2.5]
Filminformatie: Passengers (2016)/116 min./Genre: Sciencefiction, avontuur, romantiek/Regie: Morten Tyldum/Cast: Chris Pratt, Jennifer Lawrence, Michael Sheen e.a.

Passengers draait nu in de bioscoop