Wie opgevoed is met de boeken van Roald Dahl, zal met weemoed uitgekeken hebben naar deze familiefilm van sentiment-specialist Spielberg. Bij mij waren de verwachtingen wel wat getemperd, daar ik weinig met het verhaal heb, en over het algemeen toch ook liever kijk naar Spielberg’s meer serieuze releases.

The BFG kan wat mij betreft de boeken in als een warme, vermakelijke, doch niet al te verheffende release voor het hele gezin. Kinderlijke en meer volwassen elementen vinden hun balans, al zal de individuele volwassen filmkijker zijn heil misschien elders zoeken.

Het taaltje van de GVR stond garant voor een gros aan leuke versprekingen en woordgrapjes, ware het niet dat de wel erg houterige Nederlandse vertaling van het Engels veel plezier voor m’n neus wegkaapte. De gesynchroniseerde Nederlandse editie moet nog storender zijn geweest.

Verder was ik niet al te enthousiast over het wijsgerige meisje dat zij aan zij met Mark Rylance mocht acteren. Noem het smaak, maar ik vond haar vooral erg vervelend.

Maar visueel en verhaaltechnisch is dit wél een prachtfilm; ik heb met een grote glimlach gekeken, en ook nog aardig wat gelachen. Zeker het gedeelte dat zich in het koninklijk (land)huis afspeelde kon op mijn goedkeuring rekenen.

Spielberg levert met the BFG niet zijn beste werk, en zal lang niet zoveel impact en klassieke waarde genereren als in de ’80s het geval was met E.T. Desondanks slaagt hij in z’n opzet een beroemd kinderverhaal succesvol op het witte doek te brengen.

7/10