The Levelling begint met de schokkerige registratie van een bloedlink schouwspel: twee jongeren bewegen zich rond een kampvuur, de grond is bedekt met hete kolen. Wat er precies gaande is weten we niet. De gezichten blijven schimmig en vaag, verborgen achter de felle gloed van opspringende vonken en de schaduwen van de vallende nacht. Bij het ochtendgloren arriveert de jongvolwassen Clover (Game of Thrones-actrice Ellie Kendrick) bij de boerderij waar die nacht de vlammen oplaaiden. Het is het begin van een pakkend drama, waarin de culminatie van schuld en oud zeer de relatie tussen twee mensen tragisch op scherp zet.
De debuterende regisseuse Hope Dickson Leach gebruikt in eerste instantie vooral beelden om de kijker de nodige informatie mee te geven. Als Clover arriveert op de boerderij, volgt de camera haar over het verlaten terrein, totdat ze achter de grote stal stuit op een man van middelbare leeftijd. Het gesprek tussen de twee is zo afstandelijk dat het even duurt voor hun relatie duidelijk wordt: zij is de verloren dochter, hij de vader, zojuist beroofd van zijn enige zoon. Onverschillig praat Aubrey (David Troughton) over wat een ‘ongelukje’ zou zijn geweest; al snel blijkt echter dat Harry (Joe Blakemore) zichzelf in die bewuste nacht van het leven beroofde.
Langzaam ontvouwt het verleden zich, en dat dan door en voor de ogen van Clover (een geweldige rol van Kendrick). Op knappe wijze vindt daarbij een omkering plaats van haar positie in het narratief. Waar Clover eerst vooral degene lijkt te zijn die de toedracht van het ongeval wil achterhalen, raakt ze later in de plot steeds persoonlijker betrokken, tot het verleden en het heden uiteindelijk naadloos in elkaar overvloeien. Op dat punt is The Levelling van een verstillende intensiteit; een intensiteit die me doet afvragen waarom deze film de (Nederlandse) bioscopen nooit gehaald heeft.
Allesbepalend in de sfeer die de film oproept is de setting: The Levelling speelt zich volledig af in en rond de boerderij waar het drama zich voltrok. Binnen vinden we kille, puur functionele ruimtes met witgeplamuurde wanden; buiten hebben de wind en de modder vrij spel. Het geeft dit prachtige sfeerstuk een rauwe, natuurlijke aanblik. De muziek en de soms vertraagde beelden bieden af en toe verzachting, maar verstoren de balans daarmee niet.
Met haar 83 minuten is The Levelling een betrekkelijk korte film. Dat heeft twee grote voordelen: het trage tempo gaat nooit echt storen, en de evoluerende dynamiek tussen vader en dochter kan op korte, maar daarmee ook zeer krachtige wijze worden uitgespeeld. Eén van mijn favoriete films van dit jaar bleef jammerlijk onder de radar. Een absolute aanrader!
Beoordeling: [usr 4]
Filminformatie: The Levelling (2016)/83 min./Genre: Drama/Regie: Hope Dickson Leach/Cast: Ellie Kendrick, David Troughton, Jack Holden e.a.
De beste manier om deze film te zien is (denk ik) via een Britse import B-R.
Bizar dat deze film in Nederland niet verder is gekomen dan vertoningen tijdens het International Film Festival Rotterdam. Je zou verwachten dat er alleen al vanwege de GoT-connectie ook in Nederland interesse zal zijn voor The Levelling.
Ik vind het erg jammer. Heb flink geboft met een vertoning in Cinema Zuid, anders had ik ‘em ook nog maar op een andere manier moeten bekijken. Kwam de film op het spoor via de bespreking in Sight & Sound.
Sight & Sound was ook mijn bron. Na het zien van de advertentie voor de Blu-ray ging ik op zoek naar de bespreking in een eerdere editie en was de aankoop vervolgens snel gedaan.
Zoiets vermoedde ik al. Ben wel benieuwd naar je reflectie, zo eens kijken of die er überhaupt is:)
Weet je ook waarom hij onder de radar bleef?
Misschien te traag/minimalistisch om een breed publiek aan te spreken. En Ellie Kendrick mag dan bekend zijn van GoT, het is verder ook geen film die met affiches doet wapperen.