Tag archieven: Schuldvraag

Recensie: Kleinkinderen van de Oost [Daan van Citters + Joenoes Polnaija, 2023]

Filmdepot

Hoeveel inlevingsvermogen heb je nodig om de geschiedenis van een vroegere generatie te begrijpen? In Kleinkinderen van de Oost stellen Daan van Citters en Joenoes Polnaija, beiden te zien in het veelbesproken oorlogsdrama De Oost van Jim Taihuttu, beladen vragen over de militaire diensttijd van hun grootvaders. De diepe betrokkenheid van het tweetal zorgt voor een eerlijke, urgente documentaire, maar maakt het ook moeilijker om door een breder kader naar hun verhaal te kijken.

Lees verder Recensie: Kleinkinderen van de Oost [Daan van Citters + Joenoes Polnaija, 2023]

Recensie: Saint Omer [Alice Diop, 2022]

Filmdepot

In 2013 laat een Senegalees-Franse vrouw haar vijftien maanden oude dochter achter aan de kustlijn van een Frans badplaatsje, met een zekere verdrinkingsdood tot gevolg. In de rechtszaal van de stad Saint-Omer verklaart Fabienne Kabou dat ze onder invloed was van hekserij, waarop haar advocaat haar omschrijft als “intelligent, maar irrationeel”. In Saint Omer, een gedramatiseerde reconstructie van de rechtszitting, blijkt die uitspraak de lading van Kabous tragische verhaal bepaald niet te dekken. Als kijker kun je kiezen: neem je plaats in de stoel van de rechter of blijf je de voorzichtige, empathische toehoorder?

Lees verder Recensie: Saint Omer [Alice Diop, 2022]

Recensie: Pieces of a Woman [Kornél Mundruczó, 2020]

Benjamin Loeb/Netflix

De Hongaarse regisseur Kornél Mundruczó opent Pieces of a Woman met een ijzingwekkende registratie van een bevalling van een uiteindelijk doodgeboren kind, om de film daarna pas werkelijk te laten beginnen.

Lees verder Recensie: Pieces of a Woman [Kornél Mundruczó, 2020]

Verslag Film Fest Gent 2020 (I): De schuld van één of de schuld van allen?

L’Ennemi via Film Fest Gent

Voor Indebioscoop schreef ik een eerste thematisch ingekleurd verslag over twee titels die te zijn zijn op de 47e editie van Film Fest Gent.

Op Film Fest Gent draaien er dit jaar meerdere titels die een perspectief bieden op het begrip ‘schuld’, specifiek in situaties van moord en doodslag. (…) In dit artikel aandacht voor twee titels waarvan vooralsnog geen releasedetails bekend zijn: Incitement van Yaron Zilberman en L’Ennemi van Stephan Streker.

Klik hier om het stuk te lezen.

Emotionele waarheid boven politiek? De stem van de regisseur in The Act of Killing [Essay]

Enige tijd geleden deelde ik op mijn blog het Engelstalige essay ”Emotional truth over politics? the voice of the director in The Act of Killing. Onlangs heb ik dit essay vertaald naar het Nederlands n.a.v. het programma ‘Shell Shock‘ in EYE Filmmuseum (22 maart-22 mei). Je kunt de vertaling hier terugvinden: klik.

Emotional truth over politics? The voice of the director in The Act of Killing

We use storytelling to escape from our most bitter and indigestible truths. One of the constants in all the stories we tell, across all cultures, is this Star Wars morality: a division of the world into good and evil. Good guys and bad guys only exist in stories. Every act of evil throughout history has been committed by human-beings like us, and every time we divide the world into good guys and bad guys, we actively deceive ourselves. And it’s a dangerous lie, because it helps us run away from the unpleasant reality that evil is something human. (…)There are no evil people, there are only people who commit evil. Whenever we take that leap, from people who do evil to evil people, then we’re just using stories to escape from the things in ourselves that we cannot face up to.

-Joshua Oppenheimer-[1]

In 1965 and 1966, followers of Muhammad Suharto’s anti-communistic regime tortured and murdered at least half a million people.[2] The perpetrators were never officially punished for their crimes. History is always written by the victors, and in their grand narrative, justice has been done. This explains the surrealistic opening of Joshua Oppenheimers The Act of Killing (2012): Anwar Congo’s re-enacted execution on the rooftop (illustr. 1) is a horrifying showcase of a self-proclaimed war hero. What we may expect is regret, what we actually see is pride.[3]

Lees verder Emotional truth over politics? The voice of the director in The Act of Killing

Recensie: 1945 (Homecoming) [Ferenc Török, 2017]

In de nazomer van 1945 arriveren twee orthodoxe Joden in een klein Hongaars dorpje. De nieuwkomers handelen bedachtzaam, gereserveerd: het leed dat ze meedragen vraagt om een gepast stilzwijgen. Voor de bewoners vertelt het plotse bezoek een heel ander verhaal. Terwijl de Joden met paard en wagen de omgeving intrekken, pakken donkere wolken zich samen boven een verzwegen dorpsgeschiedenis.

Lees verder Recensie: 1945 (Homecoming) [Ferenc Török, 2017]

Recensie: The Levelling (2016) [Drama]

Gerelateerde afbeelding

The Levelling begint met de schokkerige registratie van een bloedlink schouwspel: twee jongeren bewegen zich rond een kampvuur, de grond is bedekt met hete kolen. Wat er precies gaande is weten we niet. De gezichten blijven schimmig en vaag, verborgen achter de felle gloed van opspringende  vonken en de schaduwen van de vallende nacht. Bij het ochtendgloren arriveert de jongvolwassen Clover (Game of Thrones-actrice Ellie Kendrick) bij de boerderij waar die nacht de vlammen oplaaiden. Het is het begin van een pakkend drama, waarin de culminatie van schuld en oud zeer de relatie tussen twee mensen tragisch op scherp zet.

Lees verder Recensie: The Levelling (2016) [Drama]

Recensie: Le Fidèle (2017) [Misdaad, Drama]

Michaël R. Roskam (RundskopThe Drop) hintte met zijn nieuwe film al opzichtig naar de Oscars: met een release in het najaar (pre-premières op Venetië en Toronto) is een titel met twee grotere sterren al vlug in the picture. Matthias Schoenaerts en Adèle Exarchopoulos schitteren binnen de veilige kaders van dit oerdegelijke misdaaddrama, dat sinds een weekje ook de Nederlandse zalen betrekt.

Lees verder Recensie: Le Fidèle (2017) [Misdaad, Drama]

Paper: de schuldvraag van Jezus’ dood en anti-Judaïsche representatie in Mel Gibsons ‘The Passion of the Christ’

De afgelopen periode (november 2016- januari 2017) heb ik op de Uni een vak gevolgd over het Jodendom. Onderdeel van dat vak was- hoe verrassend- het schrijven van een paper. Ik zou dan Tim niet zijn als ik niet iets zou doen met film. Ik heb dan ook een paper geschreven over Mel Gibsons film The Passion of the Christ (2004). Door me te concentreren op twee specifieke scènes waarin Jezus berecht en beoordeeld wordt (voor de Joodse hogepriester Kajafus en voor Pontius Pilatus) heb ik iets willen zeggen over de representatie van Joden en Joodse religie in the Passion.

Geïnteresseerd? Het gehele paper is hieronder terug te vinden.

Lees verder Paper: de schuldvraag van Jezus’ dood en anti-Judaïsche representatie in Mel Gibsons ‘The Passion of the Christ’