De beelden in The Trial komen van een rechtelijk showproces, in het najaar van 1930 gedocumenteerd door de socialistische Sovjet-staatspartij. De term ‘showproces’ vangt de ambiguïteit van het gevorderde toneelstuk op voorbeeldige wijze. De setting van het proces is zo formeel als ze maar zijn kan; één voor één getuigen vermeende samenzweerders tegen de staat, leden van de zogeheten ‘Industriële Partij’, voor een aangestelde aanklager. In de montage passeren de smetteloze bekentenissen van een goede handvol contrarevolutionairen de revue, waarna de aanklager in lijn met de passende wetsartikelen het verdict voorleest. Tot zover dekt ‘proces’ de lading perfect. Tenzij je weet dat die ‘Industriële Partij’ in feite nooit bestaan heeft, en dat de getuigen acteurs in schaapskleren zijn. Plots klikt het enthousiaste applaus van het toegestroomde publiek als de cue van een televisieshow.
Lees mijn volledige recensie van The Trial hier.
The Trial [Sergei Loznitsa, 2018]. 129 min. Documentaire.
Deze film is vanaf aanstaande donderdag 28 November te zien.
Ik vond het een draak van een documentaire. Kon hem met moeite uitzitten.
Ik zie het nu ja. Affiniteit met de precieze context en geschiedenis is wel echt gevraagd, anders begrijp ik dat je er niet meer dan ‘droge kost’ van kunt maken:) Ik denk zelf wel ook dat er nog een aardig deel van het materiaal uitgeknipt had kunnen worden.
Ik weet ook niet of je Ze Noemen Me Baboe hebt gezien, maar die vond ik echt geweldig. Ook historische beelden, maar veel ‘aantrekkelijker’ gebracht.
Nee, die heb ik niet gezien;) The Trial plaats ik ook heel erg binnen het oeuvre van Loznitsa, dat speelt sterk mee in hoe ik de film iig bekijk (en misschien ook beoordeel)