Mannelijke hoofdpersonages in de films van Woody Allen zijn vaak ingetogen piekeraars (Joaquin Phoenix in Irrational Man) of onuitstaanbare cynici (Allen zelf in Annie Hall of Deconstructing Harry). Vrouwelijke hoofdpersonages moeten omgaan met de grillen van mannelijke willekeur (Interiors) en zitten zo regelmatig gevangen in tragische, uitzichtloze situaties (Mia Farrow in Hannah and her Sisters). Allens kijk op de verhouding tussen man en vrouw voelt soms zo rigide aan dat er voor zijn personages geen ademruimte meer is – toch is een breed scala aan gerenommeerde acteurs en actrices nog altijd graag bereid met hem te werken. Wie de nodige titels uit Allens omvangrijke oeuvre zag begrijpt misschien waarom; in zijn beste films worden personages uitgediept via existentiële dialogen, complexe emoties en de helende dan wel destructieve werking van menselijke interacties. Lees verder Recensie: Wonder Wheel (2017) [Drama]
