Een pose aannemen en vasthouden, niet blikken of blozen. Zwijgend uitbeelden en de tijd stilzetten. De elkaar opvolgende tableaux vivants geven In the Crosswind al bij voorbaat een unieke status. Dit is hoe de Estse regisseur Martti Helde in zijn full feature-debuut oorlogsleed verbeeldt. Dialogen blijven achterwege, want ook dan is het haast transcendente verdriet al voelbaar.
Ongeveer twee weken terug zag ik In the Crosswind, een verbluffend sterke debuutfilm over de deportatie van burgers uit de Balkanlanden (Estland, Letland, Litouwen) tijdens het regime van Stalin.
Ik heb eigenlijk maar één aanbeveling: ga deze film in de bioscoop zien. De muziek, de emotioneel geladen voice-over, de betoverende beelden, de eigenzinnige stijl; In the Crosswind komt bij uitstek tot zijn recht op het grote doek, in goed gevulde zalen waar je een speld kunt horen vallen en het publiek opgaat in dit bijna onaardse schouwspel.
Nog niet overtuigd? Na de inleiding die deze post inluidde schreef ik verder, onder de indruk als ik was vlak na mijn bioscoopbezoek. Hierbij mijn recensie van In the Crosswind (oorspronkelijk Risttuules):
http://www.filmvandaag.nl/recensies/529-in-the-crosswind
Beoordeling: [usr 4.5]
Filminformatie: In the Crosswind (Risttuules)/90 min./Genre: Drama, oorlog/Regie: Martti Helde/Cast: Laura Peterson, Mirt Preegel, Tarmo Song e.a.
In the Crosswind draait vanaf afgelopen donderdag (4-5) in de Nederlandse bioscopen
In verband met mogelijk schurende auteursrechten heb ik even geen betere stills van deze film voorhanden.
3 gedachten over “Recensie Filmvandaag #14: In the Crosswind (2014) [Drama, Oorlog]”