Recensie: Race (2016)

race

Strakgepolijsde biopic over Jesse Owens, de Amerikaanse hardloper die in 1936 viermaal goud won op de Nazispelen in Berlijn.

Het verhaal erachter is uiterst boeiend; mede tegen de achtergrond van de rassendiscriminatie in de VS wordt Owens gevraagd niet naar Duitsland af te reizen, om zo een statement af te geven tegen de culminerende Jodenhaat in het gastland. Met deze context doet Race helaas iets te weinig. Uiteraard komt het aan bod, maar de nadruk ligt toch wel op Owens persoonlijke leven en zijn sportprestaties. En dat zijn nu net de onderdelen die regisseur Stephen Hopkins beter had kunnen verwerken. Stephan James, de acteur die Owens speelt, mist wat charisma en overtuiging in zijn performance, en zijn sportprestaties zijn te gestileerd weergegeven. Race wekt de indruk dat ze poogt de lijntjes van een dramafilm beheerst in te kleuren. In het weergeven van de controverse concentreert ze zich op de logische, verwachte aspecten (de Jodenhaat en de rassentheorie van Hitler).

Wie zich een beetje verdiept in de geschiedenis, komt al snel uit op het feit dat Hitler niet de enige was die zich niet content betoonde met Owens’ sportprestaties. Owens heeft nooit een officiële felicitatie van het Witte Huis ontvangen, laat staan dat hij daar onthaald is. In tegenstelling tot wat Race portretteert, heeft Hitler Owens niet genegeerd; Owens zelf gaf aan dat Hitler naar hem gezwaaid heeft tijdens zijn ereronde. Deze kleine details steken ietwat in het licht van de volledig Amerikaanse productieachtergrond.

Verrassend is de rol van Leni Riefenstahl, de Duitse cineaste die de Spelen in opdracht van Hitler op beeld vastlegde. Carice van Houten speelt hier een opvallend positieve filmmaakster in de bloei van haar leven, die zelfs op durft te staan tegen propagandaminister Joseph Goebbels (omdat hij haar wilde verbieden de races van Owens te filmen). Ook dit gegeven is discutabel, daar Riefenstahl toch veelal te boek staat als een nazi-opportuniste.

De kijker die zich de historische contexten niet al te zeer aantrekt, kan met Race toch een prima avond beleven. De film blinkt uit in degelijkheid, is nergens echt slecht en weet ondanks haar relatief lange speelduur tamelijk te boeien.

Daarom toch een positieve score: ondanks haar matige behandeling van het rijke materiaal is Race een meeslepende en bovengemiddeld interessante zomerrelease.

Beoordeling: 7/10

race (1)

Samenvatting
Datum
Filmnaam
Race (2016)
Beoordeling
31star1star1stargraygray

2 gedachten over “Recensie: Race (2016)”

Geef een reactie