Vorige week publiceerde ik mijn eerste recensieverslag van het Imagine Filmfestival 2017. Nadien zag ik nog een aantal films, waarna het festival afgelopen zaterdag alweer op feestelijke wijze eindigde. In dit tweede verslag ga ik in op een zestal films. Het niveau wilde danig verschillen: in een paar dagen liepen mijn waarderingen uiteen van uitstekend (Hounds of Love) tot pijnlijk slecht (Guardians). Uiteraard is het hier ook maar net een kwestie van keuzes maken. Vanuit het ruime filmaanbod (zie: http://www.imaginefilmfestival.nl/programma/az) heb ik uiteindelijk negen films kunnen bekijken.

Daarbij moet gezegd dat ik de publieksfavoriet van Imagine (Get Out, met ruim een 9 als gemiddeld cijfer) donderdag in een goed gevulde Pathé-zaal zag. En guess what… Get Out is inderdaad een heerlijke film, en het is volledig terecht dat deze scherpe horrorkomedie dit jaar het festival opende.

Dan nu tijd voor (veel) films; wellicht levert dit overzicht nog fijne tips op… of maakt het enthousiast om volgend jaar eens een kijkje op Imagine te gaan nemen.

Hounds of Love

Een bedrieglijk normale woonwijk in de West-Australische metropool Perth vormt het decor voor het spannende ontvoeringsdrama Hounds of Love. Beoogd slachtoffer is de jongvolwassen Vicki (Ashleigh Cummings), die privé te lijden heeft onder de scheiding van haar ouders. Als de avond valt, nadert een auto de schaars geklede en emotioneel instabiele Vicki. Achter het stuur geen pooiers of ander geteisem, maar een ogenschijnlijk vriendelijk stel. Of ze een lift nodig heeft. Het net sluit zich als Vicki toezegt.

Hounds of Love bewijst dat een simpele film slaagt bij gratie van een goede uitwerking. In dit verhaal geen grote verrassingen, maar wel enorm veel sfeer en een prima spanningsboog. In de opmaat naar de emotionele climax komen we daarnaast veel te weten over de daders. Wat beweegt hen, wie bespeelt wie? Hounds of Love is thriller en karakterstudie ineen.

De meeste indruk maakt regisseur Ben Young echter met een paar eigenzinnige keuzes. De sterke opening (slow-motion volleybal op een sportveldje) getuigt van lef, de soundtrack (Moody Blues, Joy Division, zelfs kerstmuziek) valt precies goed. Hounds of Love is een absolute aanrader.

Beoordeling: [usr 4]
Filminformatie: Hounds of Love (2016)/108 min./Regie: Ben Young/Cast: Stephen Curry, Ashleigh Cummings, Emma Booth e.a.

El Bar

Normaliter hadden ze hun weg gewoon weer vervolgd, de mensen die aan het begin van El Bar aanwezig zijn in een regulier stadscafé. Een plotse gebeurtenis brengt dit bonte gezelschap echter samen. Of ze dat nu willen of niet. Twee schoten, twee doden. Eerst paniek, dan stilte. Waar Madrid in een permanente staat van bedrijvigheid was, is er nu niemand meer op straat te zien.

Even lijkt het haast of El Bar de vorm van een Agatha Christie moordmysterie aan gaat nemen: is er een moordenaar in het café aanwezig? Is de dubbele moord geënsceneerd? Is dit een droom? De interactie tussen de aanwezigen zorgt voor de nodige hilariteit, maar tegelijk is het bittere ernst. Als regisseur Álex de Iglesia (Balada Triste de Trompeta) iets goed doet, dan is het wel dat hij meerdere genres op een sterke wijze samenbrengt. El Bar is komedie, drama en thriller ineen en wisselt moeiteloos van toon.

De nadruk ligt daarbij uiteindelijk niet op de buitenwereld (wat is er gebeurd en waarom?), maar op de compleet verschillende personages en hun al dan niet tot mislukken gedoemde samenwerking. De Iglesia weet niet geheel te vermijden dat karikaturen en over de top-acties de regie overnemen, maar wil dat duidelijk ook niet: de zwarte humor werkt heerlijk relativerend.

Sociaal drama met een grote knipoog.

Beoordeling: [usr 3.5]
Filminformatie: El Bar (2017)/104 min./Regie: Álex de la Iglesia/Cast: Bianca Suárez, Terele Pávez, Mario Casas e.a.

Will You Be There? (tijdreizen 1/2)

Als Soo-Hyun in het Busan van 1985 uit de trein stapt, wacht hem een surrealistische verrassing. Voor zijn neus staat zijn dertig jaar oudere ik, een arts die worstelt met zijn eigen gezondheid…

In Will You Be There? staat de logisch hieruit volgende vraag (hoe komt de ‘oude’ Soo-Hyun daar in vredesnaam?) uiteindelijk niet centraal. Veel meer gaat het om de vragen en dilemma’s die de confrontaties met je verleden en toekomst oproepen. Hoe voorkom je dat je je geliefden verwaarloost? Maakt kennis over jouw toekomst je tot een beter mens? En wat doe je als je weet dat jij die toekomst kunt veranderen?

Het verhaal van deze film is wat clichématig, en met het verwerken van een allesbepalende romance speelt de regisseur net iets te veel op het gevoel in. De opgeworpen vragen en dilemma’s zijn wel interessant, maar komen tegelijkertijd ook terug in veel (betere) films die de afgelopen jaren over tijd(reizen) zijn gemaakt.

Beoordeling: [usr 3]
Filminformatie: Will You Be There? (2016)/110 min./Regie: Hong Ji-Young/Cast: Kim Yun-seok, Beyon Yo-han, Kim Sang-ho e.a.

Loop (tijdreizen 2/2)

Adam heeft het perfecte plan: zijn huisbaas oplichten en met zijn vriendin een nieuw leven beginnen in het buitenland. Dat daar weinig van terecht komt, mag geen grote verrassing heten; Adam komt terecht in een zogeheten time loop die zijn leven compleet op z’n kop zet. Loop is thriller, sci-fi en romance tegelijk, en speelt hevig leentjebuur bij zo’n beetje iedere grote tijdreisfilm die we al kennen.

Twelve Monkeys, Back to the Future, Source Code, Looper; deze genregenoten zijn niet alleen grote inspiratiebronnen geweest voor de Hongaarse regisseur (Isti Madarász), maar verschijnen ook op weinig subtiele wijze in de mise-en-scène. Loop haalt het niveau van die films echter in de verste verte niet. Het acteerwerk (juist ook de main cast, bestaande uit Adam, zijn vriendin en de antagonist) en sound design zijn behoorlijk matig, en een dosis onzinnigheden en inconsistenties in het script halen de schwung uit het verder wel doordachte verhaal. Jammer genoeg weet Loop door de zwakke uitwerking nergens écht te intrigeren.

Beoordeling: [usr 2]
Filminformatie: Loop (2016)/95 min./Regie: Isti Madarász/Cast: Dénes Száraz, Dorina Martinovics, Zsolt Ange e.a.

Slash

Als je als vijftienjarige jongen fan bent van erotische fanfictie, dan hoor je er op highschool niet bij. Als je dan ook nog eens de indruk wekt homoseksueel te zijn, dan hoor je er helemáál niet bij. Slash is een film over zulke buitenbeentjes.

Het is niet geheel verwonderlijk dat de zoektocht van hoofdpersoon Neil (Michael Johnston) eindigt bij de personen die even ‘anders’ zijn als hijzelf. Een voorzichtige romance met de uitgesproken Julia (Hannah Marks) en een semi-schunnig fanforum brengen hem op Comic-Con, waar zijn pikante schrijfsels hem in een aantal vrij ongemakkelijke situaties doen belanden. Wie dit leest, verwacht misschien een heel vulgaire film, maar dat is nu juist niet het geval. Belangrijker in Slash zijn de reflecties op seksualiteit, op onzekerheid en identiteit. Johnston speelt Neil als een heel timide jongen, die zijn weg gaat met aandoenlijk gestamel en onzekere blikken.

Misschien is dat juist de reden dat Slash in het laatste halfuurtje dooft als een nachtkaars: de film is wat flauwtjes, en door de voorzichtige aanpak paradoxaal genoeg zelfs wat gewoontjes. Fanfictie speelt daarnaast een grote rol, en dat is uiteindelijk met name leuk voor – juist ja – de mensen die zich met deze buitenbeentjes kunnen identificeren.

Beoordeling: [usr 2.5]
Filminformatie: Slash (2016)/100 min./Regie: Clay Liford/Cast: Michael Johnston, Hannah Marks e.a.

Guardians

Je wilt The Avengers namaken, maar dat lukt niet. Gekker dan deze Russische editie wordt het niet meer: je hebt een wasbeer met een machinegeweer, een warg-samoerai en een slanke dame in een latex-pak, strijdend tegen een Thanos-lite die…de wereld wil overheersen?

Natuurlijk, de sets zijn massaal (alhoewel dat niets zegt over realisme) en een paar grapjes zijn zo onschuldig dat een flauwe glimlach niet helemaal uitblijft. Deze Guardians-film is daarbuiten echter vooral erg slecht. Het narratief is gekopieerd, de montage is doorgaans beroerd en de after credit-scène (ja, ook hier) louter lachwekkend.

Het grootste probleem zit hem nog in de toon. Bombastische actiescènes worden halsoverkop afgekapt om een sterf, huil-of verzoenscène in te luiden. Epische muziek verstomt en maakt plaats voor tragische koorzang, de al niet beste acteurs doen wat ze hadden moeten laten: een poging wagen te overtuigen.

Wie het volgende week gewoon houdt bij die andere Guardians, mist niets.

Beoordeling: [usr 1]
Filminformatie: Guardians (2017)/100 min./Regie: Sarik Andreasyan/Cast: Valerya Shkirando, Sanzhar Madiyev, Sebastian Sisak e.a.

Mijn eerste recensieoverzicht, met daarin o.a. Without Name en Kaleidoscope, is hier terug te lezen:

https://timbouwhuis.nl/imagine-filmfestival-2017-recensieverslag-1/