Eind vorig jaar schreef ik nog over The Levelling (2016). Deze in Nederland jammerlijk ondergewaardeerde film viel onder meer op door de ruwe, ongepolijste setting. Personages komen nader tot elkaar in de modder van het Britse platteland, in kille vertrekken waar de gure wind vrij spel heeft. Ook in God’s Own Country speelt de natuur een sleutelrol. Het lege bestaan van boerenzoon Johnny (Josh O’Connor) krijgt een ingrijpende impuls als een Roemeense arbeidsmigrant (Alec Secareanu) de gelederen van het veebedrijf komt versterken.
Debuterend full feature-regisseur Francis Lee presenteert de homoseksualiteit van Johnny vanaf de eerste minuut als een gegeven. God’s Own Country heeft op dat vlak weinig van doen met films als Brokeback Mountain en (recentelijk) Call me by Your Name, waarin de zoektocht naar een definitieve identiteit botst met een tragisch huwelijk of een onschuldige kalverliefde. Al voor de komst van Gheorge wisselt Johnny zijn dagelijkse werkroutines af met rauwe tussendoortjes. Met drank verdrukt en verdooft hij ieder gevoel, terwijl zijn vader en oma uiteraard in het ongewisse blijven. De conservatieve waarden die zij in harmonie met de buurtbewoners aanhangen worden vooral gecommuniceerd via alleszeggende blikken.
De rijkdom van God’s Own Country zit hem met name in de manier waarop Francis Lee de psychologische ontwikkeling van zijn personages uitwerkt. Johnny’s dominante instinct wordt genadeloos ontwapend door zijn zelfbewuste tegenspeler. Lee begrijpt dat je de kwetsbaarheid die dat naar boven brengt nauwelijks in woorden kunt uitdrukken. Daarom zit de camera de personages vrijwel altijd dicht op de huid, ook als de beelden daar rauwer en (gevoelsmatig misschien) minder esthetisch van worden.
Het is jammer dat de plot van de film op den duur een wat voorspelbare en gestuurde loop neemt. Algemeen geldt dat de mate van intuïtie in het acteerwerk bepalend is voor de geloofwaardigheid. Alle lof gaat dan naar de momenten waarop O’Connor en Secareanu hun dan nog prille relatie verkennen. Beide acteurs halen het allerbeste uit hun beperkte acteerervaring, en slagen er zo in dit op zichzelf conventionele liefdesdrama naar een hoger niveau te tillen.
Steden zien we in God’s Own Country geen moment. Alle personages zitten vastgeroest in tradities, patronen van eenzaamheid. Familiebanden bepalen waar je vandaan komt en waar je naartoe gaat. Of toch niet? In het mooiste shot van de film ligt de toekomst heel, héél even open.
[usr 3.5]
God’s Own Country (2017)/104 min./Drama, romantiek/Regie: Francis Lee/Met Josh O’Connor, Alec Secareanu e.a.
God’s Own Country draait m.i.v. 29-3
