Recensie: Lady Bird (Greta Gerwig, 2017)

Als een klasgenootje aan Christine (Saoirse Ronan) vraagt waar ze vandaan komt, antwoordt ze na een korte aarzeling ‘San Francisco’. Dat ze eigenlijk in Sacramento is opgegroeid, hoeft niemand te weten. Met een naamsverandering bezegelt de schuchtere studente haar nieuwe identiteit: Christine is nu Lady Bird. Het leven ligt klaar om ontdekt te worden, het grote dromen kan beginnen.

Het ligt er misschien te dik bovenop, maar het is tekenend dat debuterend regisseuse Greta Gerwig (vorig jaar in 20th Century Women) voor de roepnaam Christine (lees: Christus) koos. In een Q & A bevestigde de zelf in Sacramento geboren Gerwig dat je in Lady Bird een moderne Petrus kunt zien: uit angst voor het oordeel van anderen verloochent ze de persoon met wie ze het meest verwant is.

Verder lezen op filmvandaag

Beoordeling: [usr 3.5]
Lady Bird (2017)/94 min./Drama/Greta Gerwig/Met Saoirse Ronan, Laurie Metcalf, Timothée Chamalet e.a.

Lady Bird draait vanaf vandaag in de Nederlandse zalen

Een gedachte over “Recensie: Lady Bird (Greta Gerwig, 2017)”

Geef een reactie