Gisteren was het dan eindelijk zover. Kino Rotterdam vormde het decor voor een rendez-vous die al enige tijd stond omcirkeld in m’n basic agenda. Toelichting voor wie onbekend is in de Maasstad: Kino is een kleine arthouse-bioscoop in het centrum van Rotterdam. Perfect bereikbaar voor de +- dertig bloggers die zich gister naar de inmiddels illustere Filmblog Get Together spoedden.
Lees verder Filmblog Get Together: mijn kennismaking met filmminnend Nederland
Het is weer zover: er worden weer oliebollen gebakken, de straten worden vervuild en de champagne vloeit vanavond rijkelijk. Oudjaarsdag betekent voor mij echter ook nog iets anders. Na een mooi jaar waarin ik meer films zag dan ooit tevoren, is het tijd om mijn top-10 samen te stellen. Dat is geen eenvoudige opgave gebleken. Enerzijds was 2016 het jaar waarin veel grote releases tegenvielen. Denk aan de DC-blockbusters (Batman vs Superman en Suicide Squad), het vervolg op Independence Day, de Ghostbusters-remake (die heb ik niet gezien, maar ik geloof de recensies in dit geval graag) en de vijfde Jason Bourne. Anderzijds zag ik dus, zoals ik al zei, veel (alternatieve) films die me normaliter ontglipt zouden zijn. Meer dan ooit viel dit jaar op dat de betere films paradoxaal genoeg vaak de kleinere releases zijn. De arthouse-films, de films die het met een beperkte promotie moeten doen. Toch gaat dat niet altijd op, want mijn nummer 1 van dit jaar was de grote revelatie van het voorjaar….
Lees verder 2016 in films: mijn top-10 jaarlijst over het afgelopen filmjaar
Cinematografisch en sferisch levert Nicholas Winding Refn echt een weergaloze prestatie met Drive. Prachtige beelden van (nachtelijk) L.A. worden vergezeld door een passende soundtrack en een sterke score van Cliff Martinez (Refn’s vaste componist).