Tag archieven: Leonardo di Caprio

Breaking the Fourth Wall: Haptic visuality in The Revenant and La Mort de Louis XIV

Throughout the past decades, cinema has optimized (the illusion of) depth and movement throughout space. On the two-dimensional screen, we see projected shadows that nonetheless convince us we enter another dimension, in which carefully constructed characters confront us with our hopes, dreams and desires. While there are many subjective examples when referring to the best movies ever made, films like La Régle du Jeu (Jean Renoir, 1939) and Citizen Kane (Orson Welles, 1941) perfected the practice of filmmaking on a technological level. Extremely mobile cameras and deep focus-lenses became the doorways to diegetic spaces that could become sharper, more fluid and extended in a blink of an eye.

Lees verder Breaking the Fourth Wall: Haptic visuality in The Revenant and La Mort de Louis XIV

Persbericht: tentoonstelling over filmmaker Martin Scorsese nu te zien in EYE

De eerste grote overzichtstentoonstelling over Martin Scorseses werk, leven en passies is vanaf 25 mei in Amsterdam te zien. In de filmzalen van EYE is vrijwel het complete oeuvre te zien en een door Scorsese samengesteld filmprogramma van zijn favoriete klassiekers.

Lees verder Persbericht: tentoonstelling over filmmaker Martin Scorsese nu te zien in EYE

2016 in films: mijn top-10 jaarlijst over het afgelopen filmjaar

Afbeeldingsresultaat voor 2016 filmjaar

Het is weer zover: er worden weer oliebollen gebakken, de straten worden vervuild en de champagne vloeit vanavond rijkelijk. Oudjaarsdag betekent voor mij echter ook nog iets anders. Na een mooi jaar waarin ik meer films zag dan ooit tevoren, is het tijd om mijn top-10 samen te stellen. Dat is geen eenvoudige opgave gebleken. Enerzijds was 2016 het jaar waarin veel grote releases tegenvielen. Denk aan de DC-blockbusters (Batman vs Superman en Suicide Squad), het vervolg op Independence Day, de Ghostbusters-remake (die heb ik niet gezien, maar ik geloof de recensies in dit geval graag) en de vijfde Jason Bourne. Anderzijds zag ik dus, zoals ik al zei, veel (alternatieve) films die me normaliter ontglipt zouden zijn. Meer dan ooit viel dit jaar op dat de betere films paradoxaal genoeg vaak de kleinere releases zijn. De arthouse-films, de films die het met een beperkte promotie moeten doen.  Toch gaat dat niet altijd op, want mijn nummer 1 van dit jaar was de grote revelatie van het voorjaar….

Lees verder 2016 in films: mijn top-10 jaarlijst over het afgelopen filmjaar