Recensie: 1945 (Homecoming) [Ferenc Török, 2017]

In de nazomer van 1945 arriveren twee orthodoxe Joden in een klein Hongaars dorpje. De nieuwkomers handelen bedachtzaam, gereserveerd: het leed dat ze meedragen vraagt om een gepast stilzwijgen. Voor de bewoners vertelt het plotse bezoek een heel ander verhaal. Terwijl de Joden met paard en wagen de omgeving intrekken, pakken donkere wolken zich samen boven een verzwegen dorpsgeschiedenis.

Voor Homecoming (1945) werkte regisseur Ferenc Török (Moscow Square) intensief samen met Gabor T. Szanto, de romanschrijver wiens kortverhaal aan de basis van de film stond. Szanto’s retrospectief (Hazatérés, 2004) op de Hongaarse verwerking van WO II verkent de grenzen van collectieve schuld: waar vervaagt de rol van het individu, en wordt een complete gemeenschap verantwoordelijk? Is verzoening überhaupt mogelijk als er zoveel afwijkende perspectieven op een verwrongen verleden zijn? Török toont de recente geschiedenis nooit direct. Wat we meekrijgen over het oorlogsverleden wordt bemiddeld door de dorpsbewoners. Stuk voor stuk geven ze hun eigen betekenis aan het bezoek van de Joden. De waarheid is het domein van de herinnering – nu al.

Volledig schrijven op indebioscoop

[usr 3]
1945 (Homecoming) [Ferenc Török, 2017]/Drama, historisch/90 min./Met Péter Rudolf, Bence Tasnádi, Tamás Szábo Kimmel e.a.

1945 draait sinds afgelopen donderdag in Nederlandse zalen

4 gedachten over “Recensie: 1945 (Homecoming) [Ferenc Török, 2017]”

    1. Wel zeker één om nog te bekijken ja. Zelf ben ik ‘blij’ dat ik ‘em op 4 mei kon zien en zo die sfeer van herdenken/terugkijken en dat aan het heden koppelen nog eens extra meepakte.

      Visueel verrijkend en daardoor wel het best op z’n recht komend op het grote doek, schat ik in.

Geef een reactie