In het openingsshot van Hereditary zien we een verfijnde miniatuur van een groot landhuis. Het interieur beheerst de bewoners; levenloze vormpjes die verdwijnen in een groter geheel. Tot de camera langzaam inzoomt. We onze blik verleggen naar één van die vele kamers. En het levenloze tot leven komt.
Miniaturen als replica’s van de werkelijkheid, angstbeelden waarin je verdwalen kunt. Voorafschaduwingen van (of terugblikken op?) een nare familiegeschiedenis. Al snel schijnt één waarheid door: de bewoners zijn pionnen in een transcendent schaakspel. Veel keuze hebben ze ook niet. Zoals de filmtitel al insinueert liggen de wortels van het kwaad in het verleden. Zoveel wordt al zichtbaar op de katalyserende begrafenis van de mater familias. In de hoek van de rouwkamer kijkt een ongenode gast breed grijnzend toe. Het einde is slechts het begin.
Lees hier de volledige recensie
Hereditary (Ari Aster, 2018)/120 min./Drama, horror/Met Toni Collette, Gabriel Byrne en Alex Wolff
Hereditary draait vanaf 14-6
Ik dacht naar een goede horrorfilm te gaan –>wat een dikke flop ( de trailer van the nun was spannender dan de hele film), de eerste helft was zowiezo niet spannend en in het 2de deel werd er zelfs geregeld gelachen in de zaal
Ha Chris,
Hoor en lees deze reacties overal. Denk dat dit enorm aan de marketing ligt; vanzelfsprekend zijn de verwachtingen enorm hoog als een film wordt gepromoot als één van de engste aller tijden.
Hereditary is een stuk trager in z’n tempo en leunt meer op psychologische elementen en sfeer dan op de schrikmomenten die we van veel andere horrortitels kennen.
Als je die trailer van the Nun wel gaaf/spannend vond kan ik me goed voorstellen dat deze film flink teleurstellend uitpakte;