Recensie: The Rider (Chloé Zhao, 2017)

In The Rider ondergraaft Chloé Zhao (Songs My Brothers Taught Me) de mythe van Amerikaanse masculiniteit. De Chinese cineaste keerde terug naar Zuid-Dakota, de streek waar ze haar eerste langspeler draaide. Ze vond er een rodeorijder (Brady Jandreau) die door een ernstig hersenletsel geremd werd in het uitoefenen van zijn grootste passie. Wie worstelt, kan niet altijd boven blijven komen.

Waarom wagen zoveel mannen zich in een circuit dat roem en eergevoel nooit van levensgevaar scheidt? Zhao legt het antwoord direct in het eerste shot. Ja, we kennen de heroïsche bedwingers van de prairiepaarden, maar dat is niet Brady – zijn liefde voor het rijden en temmen is puur en ongelogen. De beelden zijn hun eigen bewijsstukken. Cameraman Joshua James Richards (God’s Own Country) bewaart de eenheid tussen mens en paard in groots omkaderde tracking shots en scènes die juist dicht op de huid zijn gefilmd. Het prachtige landschap, badend in een vallende avondzon, is tegelijk getuige en onderdeel van een natuurlijk pact. Dit is waarom Brady rijdt.

Volledige recensie op Filmvandaag

[usr 4]
The Rider (Chloé Zhao, 2017)/103 min./Met Brady, Tim en Lily Jandreau

The Rider draait vanaf vandaag in de Nederlandse zalen

Geef een reactie