Tag archieven: cultuurkritiek

Recensie: Terrestrial Verses [Ali Asgari + Alireza Khatami, 2023]

September Film

Eind maart 2023 was Ali Asgari te gast op het Movies that Matter Festival. Hij presenteerde er het beklemmende drama Until Tomorrow, amper anderhalve maand voor hij Cannes zou bezoeken met Terrestrial Verses. Toen Until Tomorrow in december 2023 een reguliere Nederlandse release kreeg, had de Iraanse regisseur een reisverbod doorstaan en wist hij hoe het was om zijn paspoort te verliezen. Schrijnend, maar puur door de lens van het regime wel begrijpelijk: Terrestrial Verses combineert een bekende maatschappijkritiek met een radicale roep om verandering.

Lees verder Recensie: Terrestrial Verses [Ali Asgari + Alireza Khatami, 2023]

Recensie: The Sympathizer [Miniserie; HBO Max/Chan-Wook Park, 2024]

HBO Max NL/WBD

Elke oorlog wordt twee keer gevochten, stelt de introtekst waar The Sympathizer mee aftrapt. Een keer op het strijdveld en een keer in de herinnering. Deze miniserie draait om dat tweede gevecht, al beperkt de missie van de hoofdpersoon zich niet tot een mentaal steekspel. De memoires van een geplaagde undercoveragent doen de eindfase van de Vietnamoorlog nog eens dramatisch herleven, maar het echte verhaal begint pas daarna, in de Verenigde Staten. Ironisch genoeg brengt de uitwerking van het intensieve dubbelspel vooral dubbele gevoelens met zich mee.

Lees verder Recensie: The Sympathizer [Miniserie; HBO Max/Chan-Wook Park, 2024]

Recensie: Perfumed Nightmare [Kidlat Tahimik, 1977]

IFFR 50/50-program (2021)

Een Filipijnse taxichauffeur droomt van een sprookjesbestaan als astronaut. Geïnspireerd door Amerikaanse radio-uitzendingen richt hij halverwege de jaren zeventig een fanclub op voor raketarchitect Wernher von Braun. Wat blijft er van zijn dromen over als hij de derde wereld daadwerkelijk verlaat voor een reis naar het westen?

Lees verder Recensie: Perfumed Nightmare [Kidlat Tahimik, 1977]

Artikel: Idiocracy [Mike Judge, 2006]: Domheid als het nieuwe normaal

Ternion/20th Century Fox

Indebioscoop startte onlangs een nieuwe rubriek, ‘Rewind’, waarin oudere titels opnieuw onder de aandacht worden gebracht. Zelf vond ik in Idiocracy de ideale titel voor een passend artikel. Dit is bij uitstek een film die je een krappe vijftien jaar na de release onvermijdelijk anders gaat bekijken, en je leest hier waarom.

Lees verder Artikel: Idiocracy [Mike Judge, 2006]: Domheid als het nieuwe normaal

Terugblik IFFR 2020: de parasiet van het festival

Parasite (2019)

Voor filmmagie mocht ik na afloop van het 49e IFFR de hoogtepunten bespreken en enkele kritische noten kraken. Het lijdt geen twijfel dat ik overall weer genoten heb, en uitkijk naar de jubileumeditie van 2020.

Edit januari 2023: de (oude) website van filmmagie is sinds najaar 2020 niet meer toegankelijk, zie onder voor de gekopieerde tekst uit eigen archief

Lees verder Terugblik IFFR 2020: de parasiet van het festival

Recensie: Aristotle’s Plot (Jean-Pierre Bekolo, 1996)

Essomba Tourneur is geen filmmaker, hij is een cineast. De gangsters die hij van wansmaak beticht zijn nog eerder cultuurbarbaren dan criminelen. In Jean-Pierre Bekolo’s metacinema staat de scherpe preferentie van hoge boven lage cultuur op den duur, hoe paradoxaal dat ook mag klinken, garant voor een weinig subtiele filmgimmick.

Lees verder Recensie: Aristotle’s Plot (Jean-Pierre Bekolo, 1996)

Recensie: Under The Silver Lake [David Robert Mitchell, 2018]

Sam stuit in zijn zoektocht op de meest bizarre taferelen. Er is zoveel te zien dat je je af kunt vragen wat er überhaupt nog belangrijk is. Betekenis heeft. Wat normaal een mogelijk kritiekpunt zou zijn, wordt hier omgebogen in een sluimerende leegte die je juist moet voelen. Heel bewust verdrinkt Mitchell zichzelf en zijn publiek in de metafictie; zijn eigenzinnige sfeertrip is een speels satirische verkenning van onze fascinatie voor film- en popcultuur. Die fascinatie moet gevoed en gevat worden via een bombardement van referenties: naar Alfred Hitchcock, Marilyn Monroe, Brian de Palma, the Amazing Spider-Man, de complete popencyclopedie, Janet Gaynor en David Lynch. En dat is dan het tipje van de sluier.

Lees verder Recensie: Under The Silver Lake [David Robert Mitchell, 2018]

Recensie: The Rider (Chloé Zhao, 2017)

In The Rider ondergraaft Chloé Zhao (Songs My Brothers Taught Me) de mythe van Amerikaanse masculiniteit. De Chinese cineaste keerde terug naar Zuid-Dakota, de streek waar ze haar eerste langspeler draaide. Ze vond er een rodeorijder (Brady Jandreau) die door een ernstig hersenletsel geremd werd in het uitoefenen van zijn grootste passie. Wie worstelt, kan niet altijd boven blijven komen.

Lees verder Recensie: The Rider (Chloé Zhao, 2017)