Vannacht was het zover: in het Dolby theatre te Los Angeles werden voor de 89e keer de Oscars uitgereikt. Wakker worden én wakker blijven was verrassend makkelijk. Ik zag een vermakelijke, maar wel wat brave en matte uitzending, die op het einde ineens in chaos ontaarde…
Het is weer bijna zover. Aanstaande zondagnacht, 26 op 27 februari, worden de jaarlijkse Academy awards weer uitgereikt. Alle hedendaagse kritiek op de nominaties en de uiteindelijke winnaars ten spijt wordt er nog altijd grote waarde toegekend aan de iconische beeldjes die in L.A. te verkrijgen zijn. De Golden Globes en de Bafta’s zijn slechts graadmeters; uiteindelijk gaat het om die felbegeerde Oscars.
Dit jaar wordt het spektakel voor het eerst in lange tijd weer uitgezonden op een (commerciële) Nederlandse tv-zender. Geen exclusieve privileges meer voor Film 1-abonnees; Net 5 heeft de rechten opgekocht en zendt de Oscar-uitreiking zondag uit. Of er veel mensen gaan kijken, is nog maar de vraag. Pas rond 2.30 Nederlandse tijd zal talkshowhost Jimmy Kimmel zijn openingsspeech houden… Welke gek blijft daar nu voor op?
Lees verder Oscarvoorspellingen 2017: wie ik denk dat er winnen en wie ik hoop dat er winnen
Een meer passende film had Damien Chazelle niet kunnen maken. In een chaotisch Amerika, politiek verdeeld en gebrandmerkt door de Geist des kapitalismus (zoals Max Weber het eens definieerde), bestaat the American Dream alleen nog bij gratie van harde, waar nodig meedogenloze werkers. De dromers zijn voorgoed de dromers; het oude is voorbij, het nieuwe gekomen. Of toch niet? La La Land is pure melancholie, een greep naar vervlogen tijden. ‘They don’t make movies like this anymore’, las ik ergens in een recensie-tagline. Een rakere uitspraak kwam ik naderhand niet meer tegen met betrekking tot deze film.
Lees verder Recensie: La La Land (2016) [Muziek, romantiek, drama]