Pan’s Labyrinth was één van de films die vorig jaar de meeste indruk op me maakte. Ik kwam op het spoor van de film doordat ze was opgenomen in diverse toplijsten; bij de critici scoorde deze kruising tussen een historische en een fantasy-film erg hoog. Ook ik was onder de indruk. El Laberinto del Fauno is een sprookje dat verteld wordt in de historische setting van de Spaanse burgeroorlog. Dat is op zichzelf al een unieke combinatie, maar het sprookje is ook nog eens vrij atypisch; het meisje dat de hoofdrol speelt is geen preutse Doornroosje, en de hardheid en de gruwelen die binnen de oorlogssetting voorbij komen zijn ook niet representatief voor het gemiddelde sprookje. Wat mij betreft alleen maar verfrissend, want hiermee levert meesterverteller Guillermo del Toro een prachtfilm af, die uitermate geschikt is voor een (broeierige) zomeravond.
Een absolute aanrader!
Vorig jaar schreef ik over deze film de volgende recensie:
Ongeveer drie jaar terug bekeek ik voor het eerst de Redux-versie van Apocalypse Now. Ondanks de mythische status van dit werk was ik niet onder de indruk: ik vond de film vooral veel te lang, en bij vlagen zo surrealistisch en grimmig dat Coppola’s aanklacht juíst niet bij me binnenkwam. Nu, drie jaar later, werd het in het kader van een cursus over de Vietnamoorlog hoog tijd dit werk te herzien. Ik hoopte en vermoedde dat ik nu enthousiaster zou zijn…
In Remember gaat Zev (oudgediende Christopher Plummer) op zoek naar de SS’er die in Auschwitz verantwoordelijk was voor de dood van zijn gezin. Sterke thriller die door een aantal dramatische plotelementen ook weet te ontroeren.
‘I put five quarters in your machine and proceeded to push B2, which should have given me peanut M&M’s. Regrettably, it did not. I found this upsetting, as I was very hungry, and also my wife had died ten minutes earlier’
Filmdepot
Bovenstaande quote betreft de eerste regels van een brief van hoofdpersoon Davis (Jake Gyllenhaal) naar, jawel, de klantenservice van een bedrijf voor snoepautomaten. De snoepautomaat bevond zich in de gang van het ziekenhuis waar Davis en zijn vrouw naartoe gebracht waren na een voor Davis’ vrouw fataal auto-ongeluk. Wonder boven wonder liep Davis zelf nog geen schrammetje op. Een normaal mens huilt na zo’n heftige gebeurtenis, of vervalt in een woede-uitbarsting waarin alle ‘waarom nu jij’-emoties een plek krijgen. Davis doet precies het tegenovergestelde; de triviale onbenulligheid van een kapotte automaat baart hem nog meer zorgen dan het verlies van een dierbare.
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
