Tag archieven: Andrew Garfield

Recensie: Under The Silver Lake [David Robert Mitchell, 2018]

Sam stuit in zijn zoektocht op de meest bizarre taferelen. Er is zoveel te zien dat je je af kunt vragen wat er überhaupt nog belangrijk is. Betekenis heeft. Wat normaal een mogelijk kritiekpunt zou zijn, wordt hier omgebogen in een sluimerende leegte die je juist moet voelen. Heel bewust verdrinkt Mitchell zichzelf en zijn publiek in de metafictie; zijn eigenzinnige sfeertrip is een speels satirische verkenning van onze fascinatie voor film- en popcultuur. Die fascinatie moet gevoed en gevat worden via een bombardement van referenties: naar Alfred Hitchcock, Marilyn Monroe, Brian de Palma, the Amazing Spider-Man, de complete popencyclopedie, Janet Gaynor en David Lynch. En dat is dan het tipje van de sluier.

Lees verder Recensie: Under The Silver Lake [David Robert Mitchell, 2018]

Recensie: Breathe (2017) [Drama, romantiek]

Prille liefde in een idyllisch Brits landschap – in Breathe kost het Robin Cavendish (Andrew Garfield) en Diana Blacker (Claire Foy) slechts een minuut of vijf om als een blok voor elkaar te vallen. Het regiedebuut van motion-capturefenomeen Andy Serkis (The Lord of the Rings, de nieuwe Apes-trilogie) richt zich dan ook vooral op de beproevingen die later in het verschiet liggen.

Lees verder Recensie: Breathe (2017) [Drama, romantiek]

Recensie: Silence (2016) [Drama]

Een wereld van verschil. Wie the Last Temptation of Christ (1988) zag, weet dat Martin Scorsese één van de meest controversiële Jezusfilms ooit regisseerde. De Jezus die Willem Dafoe portretteert is een twijfelende man, wiens vleselijke verlangens duidelijk de overhand lijken te hebben boven zijn goddelijke aard. Nu, dertig jaar later, zegeviert de ironie. Scorsese, zelf katholiek, werd in 1988 nog verguisd door alles wat katholiek en/of conservatief was. Silence beleefde haar première in het Vaticaan. Niet zo gek ook; christelijker dan dit religieuze manifest gaat Scorsese z’n films niet meer maken. Gebaseerd op een klassieke Japanse roman van Shusaku Endo (1966) is Silence de katholieke bedevaart van deze uiterst bekwame Italiaans-Amerikaanse cineast.

Lees verder Recensie: Silence (2016) [Drama]

Recensie: Hacksaw Ridge (2016) [oorlog, drama]

hacksaw-ridge-poster

De hel op aarde. Hacksaw Ridge laat in de eerste minuten al niets aan de verbeelding over. Wie niet goed tegen opengereten lichamen, oorverdovend geweergeluid en de donkere realiteit van oorlog kan, doet er goed aan de nieuwe film van Mel Gibson (Braveheart, Apocalypto, the Passion of the Christ) aan zich voorbij te laten gaan. Maar wie dit (audio-)visuele geweld wel kan waarderen, herkent in Hacksaw Ridge wellicht ook de knappe regie-comeback die ik afgelopen donderdag zag.

Lees verder Recensie: Hacksaw Ridge (2016) [oorlog, drama]