Hoe vertel je je kind dat je terminaal ziek bent? Een brok in de keel is waarschijnlijk bij Nowhere Special, een beheerst, ingetogen drama over de relatie tussen een alleenstaande vader en zijn vierjarige zoontje.
Lees verder Recensie: Nowhere Special [Uberto Pasolini, 2020)
Naast een interview met artistiek directrice Jia Zhao (klik hier) schreef ik voor Indebioscoop ook een verslagje uit over twee films die deze editie van CinemAsia te zien zullen zijn. Klik hier om het stuk te lezen.
Lees verder CinemAsia 2022: Aloners [Hong Sung-eun, 2021) en The Calming [Song Fang, 2020]
Ik mocht voor Fantômas iets schrijven over het Griekse drama “Apples”, dat onlangs al in Nederland in release ging en nu België aandoet. Een film over een ‘besmettelijke’ vergeetachtigheid, en dus resoneert wat we zien enorm met het collectieve geheugen van de voorbije twee jaar.
Lees verder Recensie: Apples [Christos Nikou, 2020]
Een strandgebied aan de kust van Costa Rica vormt in Agua fría de mar het nachtelijke decor van een onwaarschijnlijke ontmoeting. Twee jongvolwassen geliefden zijn op zoek naar een vakantieonderkomen als de koplampen van hun auto een zevenjarig meisje beschijnen. Het meisje vertelt dat ze niet zonder reden bij haar oom en tante is weggelopen.
Lees verder Recensie: Agua Fría de Mar [Paz Fábrega, 2010]
Red Road opent met het alziend oog van de hoofdpersoon en een overweldigende wand van videoschermen. De beelden van bewakingscamera’s bieden Jackie, hun voornaamste toeschouwer, de illusie van controle. De grip op haar eigen leven blijkt zij in een vroeger stadium te zijn kwijtgeraakt.
Lees verder Recensie: Red Road [Andrea Arnold, 2006]
De Hongaarse regisseur Kornél Mundruczó opent Pieces of a Woman met een ijzingwekkende registratie van een bevalling van een uiteindelijk doodgeboren kind, om de film daarna pas werkelijk te laten beginnen.
Lees verder Recensie: Pieces of a Woman [Kornél Mundruczó, 2020]
In 1980 werd Rainer Werner Fassbinders versie van Berlin Alexanderplatz voor het eerst uitgezonden op de Duitse televisie. Een beeldenmarathon van ruim vijftien uur schetst het leven van een man die niet aan zijn noodlot kan ontsnappen. Fassbinder bleef trouw aan de tijdsetting van het bronmateriaal: Alfred Döblins roman (1929) en de eerste filminterpretatie daarvan (1931) situeerden hoofdpersoon Franz Biberkopf al in het Berlijn van het interbellum. Anno 2020 eert regisseur Burhan Qurbani, die dit jaar zelf óók veertig wordt, de veertigste verjaardag van Fassbinders cultepos met een eigentijdse bewerking.
Lees verder Recensie: Berlin Alexanderplatz [Burhan Qurbani, 2020]
Nog voor de jaarwisseling schreef ik een uitgebreide recensie van Ghost Tropic, een film die ik vorig najaar al besprak tijdens Film Fest Gent. Intussen is er veel veranderd, en ik kan melden dat de film (en het stuk) er bepaald niet minder actueel op zijn geworden. Een empathisch drama van de Vlaamse regisseur Bas Devos [Hellhole] over het belang van affectie en sociaal contact, en over eenzaamheid in een eenzame stad.
Klik hier om de recensie te lezen.
Deze film draait vanaf donderdag 11 Juni in een selectie van de heropende filmtheaters.
Op 22 maart 2016 schokte een reeks aanslagen de Belgische hoofdstad Brussel. Met Hellhole kruipt de Vlaamse filmmaker Bas Devos in het collectief bewustzijn van een maatschappij die niet weet of ze nog eens door een catastrofe getroffen zal worden.
Lees verder Recensie: Hellhole [Bas Devos, 2019]
Ik schreef een kritisch stuk over The Report, een Amerikaanse film over de journalistieke belichting van CIA-martelpraktijken post 9/11. Je kunt het stuk, dat onder meer de relatie tussen de CIA en Hollywood bespreekt, hier terugvinden.
Lees verder Recensie: The Report [Scott Z. Burns, 2019]