Met tact en gevoel verbeeldt het Ierse drama The Quiet Girl de belevingswereld van een verlegen negenjarig meisje. Aan niets is te zien dat regisseur Colm Bairéad met dit bescheiden, maar betekenisvolle coming-of-ageverhaal pas zijn eerste serieuze speelfilm aflevert.
Klik hier om verder te lezen.
Lees verder Recensie: The Quiet Girl [Colm Bairéad, 2022]
In 2013 laat een Senegalees-Franse vrouw haar vijftien maanden oude dochter achter aan de kustlijn van een Frans badplaatsje, met een zekere verdrinkingsdood tot gevolg. In de rechtszaal van de stad Saint-Omer verklaart Fabienne Kabou dat ze onder invloed was van hekserij, waarop haar advocaat haar omschrijft als “intelligent, maar irrationeel”. In Saint Omer, een gedramatiseerde reconstructie van de rechtszitting, blijkt die uitspraak de lading van Kabous tragische verhaal bepaald niet te dekken. Als kijker kun je kiezen: neem je plaats in de stoel van de rechter of blijf je de voorzichtige, empathische toehoorder?
Lees verder Recensie: Saint Omer [Alice Diop, 2022]
Calum is in één ding heel goed: een liefdevolle vader zijn voor Sophie, zijn opgroeiende tienerdochter. Waar hij niet mee om kan gaan, is dat hij haar meer wil bieden dan de omstandigheden toelaten. Tijdens een bedrieglijke droomvakantie in de Turkse zon wordt de hechte band van het tweetal geleidelijk overschaduwd door Calums gevoelens van onmacht en spijt. Aftersun is een film over pijn, maar laat ook zien hoe warme herinneringen open wonden weer kunnen helen.
Lees verder Recensie: Aftersun [Charlotte Wells, 2022]
In het onderhoudende Indiase drama Qala komt een jonge vrouw die het probeert te maken als zangeres mentaal onder druk te staan door de afwijzende houding van haar moeder. De film onderscheidt zich door de dromen en angsten die Qala parten spelen op een vindingrijke manier te verbeelden.
Lees verder Recensie: Qala [Anvita Dutt, 2022]
Hoe vertel je je kind dat je terminaal ziek bent? Een brok in de keel is waarschijnlijk bij Nowhere Special, een beheerst, ingetogen drama over de relatie tussen een alleenstaande vader en zijn vierjarige zoontje.
Lees verder Recensie: Nowhere Special [Uberto Pasolini, 2020)
De continue dialoog tussen conflict en verbinding, dat is de rode draad van Joachim Lafosses Continuer. Het begrip van een moeder, het temperament van een zoon. Ergens voor de film begon lieten de twee hun Westerse thuis achter zich. Nu cirkelen ze op paarden door een Kirgizisch berglandschap.
Lees verder Recensie: Continuer [Joachim Lafosse, 2018]
De nieuwe film van Debra Granik begint als het fantasiebeeld van de moderne samenleving. Een vader en zijn dochter trekken door de bossen van Portland, de natuur is hun enige getuige. Maar hoe leef je zonder een spoor achter te laten? Het wachten is op een buitenwereld die de idylle doorbreekt.
Wat zou er gebeuren als de belangrijkste wet van A Quiet Place – je overleeft zo lang je geen geluid maakt – daadwerkelijk toegepast zou worden in Nederlandse bioscopen? Het zou in ieder geval niet lang meer duren voor de popcornmachines met vervroegd pensioen konden. Acteur-regisseur John Krasinski (The Office, The Hollars) maakt een effectief horrordebuut met de decibelmeter als scherprechter.
In een kleine rechtszaal bespreken twee twistpartijen het lot van de elfjarige Julien. Hij (Denis Ménochet) meent dat het vaderschap hem na zijn scheiding onrechtmatig is afgenomen door de protectieve Miriam (Léa Drucker). Zij geeft de reden: na jaren van mishandeling en obsessief gedrag voelen Julien en zijn jongvolwassen zus zich bij hun vader geen moment meer veilig.
Lees verder Recensie: Jusqu’à la Garde (2017) [Drama, Thriller]
Ava is dertien jaar oud als ze een tragische waarheid onder ogen moet zien: geleidelijk zal ze haar zicht verliezen. Het nieuws komt vroeg in de film, en voor sommige kijkers zullen de alarmbellen dan al gaan rinkelen: menig Hollywoodtitel had de jonge hoofdrolspeelster geframed als een weerloos slachtoffer, strijdend tegen een uitvergrote lotsbestemming. Zo’n film is Ava duidelijk niet. Eigenzinnige script-en regiekeuzes maken dit coming of age-verhaal even intrigerend als onevenwichtig.